1. А Савле, дишејќи уште со застрашувања и убиства против учениците на Господа, дојде кај првосвештеникот
2. и побара од него писма за синагогите во Дамаск, така што, ако таму најде некои што го следат овој пат, мажи и жени, врзани да ги доведе во Ерусалим.
3. Но, додека по патот наближуваше до Дамаск, наеднаш го обзеде светлина од небото,
4. и, откако падна на земја, слушна глас што му зборуваше: „Савле, Савле, зошто Ме гониш?“
5. А тој одговори: „Кој си Ти, Господине?“ А Господ му рече: „Јас сум Исус, Кого Го гониш. Тешко е за тебе да се риташ против бодило.“
6. Тресејќи се од страв и ужас, тој праша: „Господи, што сакаш да направам?“ А Господ му рече: „Стани и влези во градот; и ќе ти се каже што треба да правиш!“
7. А луѓето, што одеа по него, стоеја занемени од вчудовиденост, зашто слушаа глас, а никого не гледаа.
8. Савле стана од земјата и, макар што му беа очите негови отворени, ништо не гледаше: и водејќи го за рака, го одведоа во Дамаск.
9. И три дена остана слеп, и ништо не јадеше, ниту пиеше.
10. Во Дамаск, пак, имаше еден ученик по име Ананија, кому во видение Господ му рече: „Ананија!“ А тој одговори: „Еве ме Господи!“
11. Тогаш Господ му рече: „Стани и оди во улицата што се вика Права, и во домот Јудин побарај го човекот од Тарс, по име Савле; ете, тој сега се моли.“
12. И во видение виде еден човек, по име Ананија, како му пријдува и полага раце над него, за да може да прогледа.
13. А Ананија одговори: „Господи, од мнозина сум слушал за тој човек колку зло им правел на Твоите светии во Ерусалим;
14. а тој и овде има овластување од првосвештениците да ги врзува сите што го повикуваат името Твое.“
15. Но Господ му рече: „Оди, зашто тој ми е избран сад, за да го изнесе името Мое пред народи и цареви и синовите Израилеви.
16. И Јас ќе му покажам колку треба тој да пострада заради името Мое.“
17. А Ананија отиде и влезе во куќата и, откако ги положи рацете свои над него, рече: „Брате Савле, Господ Исус, Кој ти се јави по патот, по кој доаѓаше, ме прати за да прогледаш и да се исполниш со Дух Свети.“
18. И одеднаш како лушпи да паднаа од очите негови, и тој прогледа и кога стана, се крсти.
19. А откако прими храна, Савле закрепна. Потоа неколку дена преседе со учениците во Дамаск;
20. и веднаш почна да проповеда во синагогите за Исус дека е Тој Син Божји.
21. И сите што го слушаа, се чудеа и зборуваа: „Не е ли ова оној, кој во Ерусалим ги гонеше оние што го повикуваа тоа Име, та затоа и овде дошол за да ги доведе врзани пред првосвештениците?“
22. А Савле стануваше сѐ посилен и ги збунуваше Јудејците кои живееја во Дамаск, докажувајќи им дека Овој е Христос.
23. Кога помина многу време, Јудејците се договорија да го убијат.
24. Но Савле дозна за нивниот заговор. Тие, пак, дење и ноќе го чекаа на портата за да го убијат.
25. Затоа учениците го зедоа ноќе и в кошница го спуштија по ѕидот.
26. А кога пристигнаа во Ерусалим, Савле настојуваше да им се придружи на учениците; но сите се плашеа од него, бидејќи не веруваа дека тој навистина е ученик.
27. Варнава, пак, го зеде и го одведе кај апостолите, па им раскажа како Савле по патот Го видел Господа, дека Господ му зборувал, а исто така и дека во Дамаск отворено го проповедал името на Исус.
28. И оттогаш тој остана со нив, влегуваше и излегуваше во Ерусалим, и смело говореше во името на Господа Исуса.
29. А зборуваше и се препираше исто така и со елинизираните Јудејци, кои се обидуваа да го убијат.
30. Штом разбраа за тоа браќата, го одведоа во Кесарија, од каде го испратија во Тарс.
31. А црквата по цела Јудеја, Галилеја и Самарија беше во мир, се изградуваше и живееше во страхопочит кон Господ, и растеше со утехата на Светиот Дух.
32. Петар откако ги обиколи сите, слезе и кај светиите што живееја во Лида.
33. Таму, пак, најде еден човек по име Енеј, кој цели осум години лежел на постела, зашто бил неподвижен.
34. И Петар му рече: „Енеј, тебе те исцелува Исус Христос. Стани и направи си ја постелата сам!“ И тој веднаш стана.
35. И го видоа сите што живееја во Лида и во Сарон, и се обратија кон Господ.
36. Во Јопија имаше една ученичка, по име Тавита, што значи срна; таа беше исполнета со милостина и добри дела, што ги правеше.
37. И токму во тоа време таа се разболе и умре. Тогаш ја измија и ја положија во горната одаја.
38. А бидејќи Лида беше близу до Јопија, учениците штом слушнаа дека е Петар таму, веднаш испратија двајца луѓе кај него, молејќи го да дојде до нив што побргу.
39. Петар стана и тргна кај нив. Кога пристигна, го одведоа во горната одаја. И дојдоа кај него сите вдовици, плачејќи и покажувајќи му ги ризите и облеките што ги беше правела Срна додека живееше со нив.
40. Петар, откако ги истера сите надвор, падна на колена, се помоли, па се сврте кон мртвото тело и рече: „Тавита, стани!“ И таа ги отвори очите свои, го погледна Петар и седна.
41. А Петар тогаш ѝ подаде рака и ја подигна. Тогаш ги повика светиите и вдовиците и им ја предаде жива.
42. И ова се разгласи по цела Јопија, и мнозина поверуваа во Господа.
43. А Петар престојуваше долго време во Јопија кај некој си кожар Симон.