Kapitel

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42

Altes Testament

Neues Testament

Dyr Hieb 4 De Bibl auf Bairisch (BAI)

1. Daa gantwortt iem dyr Elifäss von Temän:

2. "I waiß s nit, was s dyr bringt, wenn öbber mit dir rödt. Doch ietz mueß i was sagn.

3. So vil haast du diend gstützt, ien gsait: 'Dös werd schoon werdn!'

4. Yn n Straucher halffst eyn d Hoeh; wer niemer kunnt, dönn ghabst.

5. Wo s di dyrwischt, daa mainst, ietz gäng glei unter d Welt.

6. Bedeutt n dös dir nix, däßst frumm gwösn bist allzeit; dein Tuget müesset doch dir Hoffnung göbn vollauf.

7. Und andrerseitts: Wer fallt ganz aane iedn Grund? Wo gaeb s ainn aane Schuld, dönn wo dyr Herr nit hälff?

8. Kanst sagn, wasst magst, so ist s: Wer Unrecht saet, der ärnt s!

9. Dyr Zorn von n Herrgot ist ien End; dyr Trechtein blaast ien s Löbnsliecht aus.

10. Daa kan dyr Leeb schoon brüeln und knurrn, doch wennst de Zöndd iem ausherbrichst,

11. dann ist s vorbei, dann geet yr zgrund, und d Welfn künnend schaugn, wo s bleibnd.

12. I sag dyr dös: Mir haat öbbs traeumt; mir haat s wer pfustert bei dyr Nacht.

13. Seind Anderne in n tieffstn Schlaaf, gnaun daadl empfieng i dös Gesicht.

14. S gabeutlt mi, es wurd myr schieh; grad bibnen taat mein gantzer Leib.

15. Ayn Geist mueß s gwösn sein, dös ist gwiß; daa gstöllt s myr d Haar auf, laaß dyr sagn!

16. Daa blib der Geist auf ainmaal steen. Wie ausgschaugt er, haet i nit kennt. Es war halt meerer wie ayn Schat; und plitzlich ghoer i daa ayn Stimm:

17. 'Wer wör vor n Herrgot denn schoon grecht, ayn Irdischer vor n Bschaffer rain?

18. Yn seine Engln traut yr nit; vollkemmen finddt selbst die er nit.

19. Vil weeniger giltt dös für üns; mir löbnd in n Laim, seind gründdt auf Staaub. Yn Schabn gleich werd ayn Menscherl zbätzt.

20. Ayn Aintagsfleug, was wärn myr n sünst? Sö zieghnd dyrhin, und allss vergisst s.

21. Sö zfallnd zo nix; ien Löbn ist aus, ee däß s zo n weis Werdn haetnd ayn Müg.