Kapitel

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42

Altes Testament

Neues Testament

Dyr Hieb 20 De Bibl auf Bairisch (BAI)

1. Daa gantwortt dyr Nämerer Zofär:

2. "Ietz kan i mi niemer haltn; i mueß rödn, i kan nit aus.

3. I hoer grad, däßst mi belaidigst, doch i antwortt bsunnen drauf:

4. Dös ist diend yso seit Altters, seit yr n Menschn bschaffen haat:

5. Wie lang jublt gar dyr Sünder? Schnell ist d Freud von n Gleissner aus.

6. Stöckt yr d Nasn aau gan Himml, däß s iem obnet einhinrögnt -

7. wie sein aigner Scheiß vergeet yr; wer n kennt haat, fraagt: 'Wohin?'

8. Wie ayn Traaum verfliegt yr spurloos, wöggjagn tuend s n wie de Trud.

9. Wer n gseghn haat, finddt n niemer; und sein Lostat ligt aft oed.

10. Schoen tuen müessnd yn de Opfer seine Sün und teichen allss.

11. D Schneid und Frastmunt, wo yr ghaat haat, müessnd mit iem nein eyn s Grab.

12. S Übl schmöckt iem schoon so süess gar, däß yr s mit dyr Zung verstöckt,

13. däß yr s niemer liess und hergaeb, maint, in n Rachn blib s iem gwiß.

14. Tief eyn n Leib drinn aber haat s n; daa werd d Speis zo Naaterngift.

15. Was yr gschlünddt haat, mueß yr ausspeibn; ausher treibt dyr Herr iem allss.

16. Was yr trinkt, ist s Gift von Schlangenn; drum aau enddt yr durch ienn Biß.

17. Iem fliesst niemer Höng und Milich; seine Ölkrüeg werdnd nit voll.

18. Was yr grafft haat, mueß yr zrugggöbn; ieder Gnuß ist iem versagt.

19. Arme gmüessnd dyrfür blüettn; seine Häuser, allss war graaubt.

20. Kan der Krüppl denn nie gnueg kriegn? Dös röcht si aft bitter non!

21. Zammgschluckt haat yr, was grad hergieng; doch i sag, dös tuet kain Guet!

22. Trotz alln rutscht yr ab eyn s Elend. Er ist ietz de örmste Sau.

23. Wenn yr mampft non, laasst dyr Herrgot über iem sein Zorngricht loos.

24. Flüchtt yr vor aynn eisern Harnasch, trifft n schoon dyr eeher Pfeil.

25. Zieght yr n ausher unter Höllnquaaln, kimmt de Toodsangst über iem.

26. Pöch und Schwefl seind iem aufgsötzt; dran kimmt, was non blibn iem ist.

27. Und dyr Himml döckt sein Sündd auf, d Erdn baeumt si gögn iem auf.

28. Allss werd wögggschwaibt, was yr gspart haat; gspraitt werd allss, wenn s Zorngricht kimmt.

29. Werst ys seghn, so geet s yn n Fräfler; dös haat iem dyr Herrgot gschribn!"