Kapitel

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42

Altes Testament

Neues Testament

Dyr Hieb 9 De Bibl auf Bairisch (BAI)

1. Daa gantwortt dyr Hieb yso:

2. "Ja, freilich waiß i, däß öbbs dran ist: Wie kännt ayn Mensch bei n Herrn in n Recht sein?!

3. Wennst anfiengst, mit iem drüber z ertern, dann zugst glei tausetfach önn Kürtzern.

4. Sein Kraft und Weisheit überragt allss. Wie kännt ayn Mensch daa grad ayn Müg habn?!

5. Aynn Berg verschiebt yr, und der gspannt s nit, wenn in seinn Grimm er auf iem einschlagt.

6. Er beutlt d Erdn zamt irn Grundföst; eyn s Waggln kemmend ire Säulnen.

7. Er sait dyr Sunn blooß: 'Ietzet straal nit!', reibt d Stern ab, macht önn Himml finster.

8. Grad er waiß, wie s daa obnet ausschaugt; grad er schreitt über Mör und Wellnen.

9. Önn Jaaggennstecken und önn Wagnman, ys Kalser Pfannholz, d Stern gan Sundn,

10. und non vil meerer haat yr bschaffen. Ain Wunder reiht si an dös Ander.

11. Er tricht vorbei drausst, doch i gspann s nit; Nit mitkriegn tue i s, wenn yr wandlt.

12. Und rafft yr wögg, wer kännt n bremsn? Wer saget aft: 'Was machst n du daa?'

13. Dyr Herrgot tuet seinn Zorn kainn Zwang an. Dös seghst bei n Göttergschwerl von Güptn.

14. Was kännt iem i non gar entgögnen; wie saget i s, däß i ayn Müg haet?

15. Daa hälff s aau nix, wenn i in n Recht wär; i müesset dennert um sein Gnaad fleehn.

16. Und wenn i n ruef, mainst, däß yr antwortt? Und wenn yr antwortt, dann nit jazet.

17. Er überrennet mi wie Sturmwind; er machet allssand grad non örger.

18. Daa kaem i nit aynmaal zo n Schnaufen; auf d Lösst wär s schlimmer, wie s ie gwösn ist.

19. Er ist dyr Störchste, wenn s um d Kraft geet; und gäng s um s Recht, wer wär mein Sacher?

20. I mach blooß s Mäul auf, schoon höng drinn i, und wenn i hundertmaal nix taan haan.

21. I bin aan Schuld, doch mir ist s bluntzn; mein Löbn, dös kan myr wirklich gstoln bleibn!

22. Ä, wiest ys draest, dös ist dös Selbe; denn sterbn laasst er dönn Ainn wie n Andern.

23. Und wenn ayn Plaag kimmt und allss wöggraeumt, dann lacht dyr Herrgot, wenn dyr Frumm schreit.

24. Wem gibt yr n d Macht denn? Yn de Sauhundd! Wo wär denn non ayn grechter Richter? Wär s nit dyr Herrgot, wer wär dann d Schuld?

25. Mein, wenn i zruggdenk, d Täg seind gflossn. Was haan i denn schoon von meinn Löbn gar?

26. Wie Roornachn schlieffend s umhin; wie Adler, die wo Beuttn haischnd.

27. Ja, freilich main i: 'Gee, hoer auf ietz! Ietz reiß di zamm und tue nit so schieh!'

28. Doch dann kimmt schoon dyr naehste Hammer; und mein Erloesung - ä - vergiß s diend!

29. Was hilfft s? Für n Herrgot bin i schuldig; zwö tue i mi denn daa non abhin?

30. Daa kännt i d Höndd mit Laugn mir waschn und mi mit räinstn Wasser abspüeln,

31. der tauchet ein mi diend eyn d Lettn; yso brauch i nit unter d Leut geen.

32. Mit iem ist s andert wie mit Menschn; daa kännt i sagn: 'Dös streitn myr aus ietz!'

33. Dös ist schoon bloed; es geit kainn Schidman, der wo üns sachig d Händl schlichtet.

34. Wenn er non enddlich grad ayn Rue gaeb! Ja, geit s denn niemdd, wo sait: 'Ietz glangt s fein!'?

35. Dann kännt i s iem schoon brüewarm hinreibn! Doch wie dös ietz ist, dös ist gschissn!