Kapitel

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42

Altes Testament

Neues Testament

Dyr Hieb 24 De Bibl auf Bairisch (BAI)

1. Zwö haat dyr Allmächtig Täg nit für d Abraitt eingrichtt? Wartetnd dennert so vil voller Sennsucht daa drauf!

2. Marchschindder, Vihraauber, Ruechn gaeb s, dös wärnd so Fäll!

3. Ösln yn Waisn stelnd s, s Rind werd yn Witibn pfönddt, pfui!

4. Arme habnd gar kain Recht; wer nix ist, werd aau nix meer.

5. Räckern wie Ösln tuend s; s glangt hint und vorn nit für s Löbn. Schaun müessnd s waiß grad wo, wie s iene Kinder sat kriegnd.

6. Ärnterleut seind s eyn n Feld; Börl brocken ist halt ien Broot, aber bei fremde Leut. Fräfler und gotloos seind die.

7. Gwand habnd s kains bei dyr Nacht, Döckenn glei zwaimaal schoon nit.

8. Wäschlnaß seind s von n Rögn, wenn s von de Berg dyrher britscht. Wo sollnd s gar untersteen? Zfridm müessnd s sein mit aynn Föls.

9. Waisn, wenn s gmuetert werdnd, reissnd de Gotloosn wögg. Schoon de klainn Kinder gar nemend die Sauhundd als Pfand.

10. Ghadret diennd s bei dyr Ärn; nit aynmaal sängln laand s die.

11. Öl pressnd s, Wein trettnd s, aber dyrwischn tuend s nix.

12. Sterbete karchend, und s Bluet von de Gfallnen schreit auf. Zuegeen tuet s in dyr Stat. Dös ist yn n Herrgot allss wurst.

13. Liechtscheuhe geit s grad gnueg; ien Tag ist bei dyr Nacht. S Liecht wär dyr Herrgot gar? Lachen taetnd s, kaemst ien mit dönn!

14. Bricht aft sein Nachttag an, dann ist yn n Mörder sein Zeit. Wörloos und minst wennst bist, bist iem als Opfer grecht. Patsch!

15. Eebröcher tuend s ien naach, ien Waitz blüet bei dyr Nacht. 'Mi dyrwischt niemdd', maint der, höngt syr ayn Larfn vor s Gfris.

16. Einbröcher schätznd d Nacht; ist s aft Tag, flüchtnd s vor n Liecht.

17. D Finster ist iener Üecht; dö schröckt die nit, herentgögn!

18. Ös maintß, dann reisst s n furt, Fluech senkt auf s Uedl si. Sauber sein Schnabl bleibt, iemaals aynn Weinberg zo n Habn.

19. Wie d Sunn önn Schnee wöggbrennt, schnappt syr önn Sünder aft d Höll.

20. D Mueter verlaugnt n, und d Würm habnd ayn Föstzeit an iem. Niemets gedenkt ob iem, wie wenn ayn Baaum zammkracht. Aus!

21. Wer Weiber aane Kindd ausnimmt und Häusl schlaicht, Witibn in n Rögn steen laasst, dönn gäng s yso?

22. Nän, dyr Herr stützt die non, richtt s non gar auf, wenn ains stolpt!

23. Die laasst yr sicher löbn, wacht und haat Acht auf ienn Wög.

24. Freilich, mit dene aau, nimmt s iewet grad so ayn End. Aau die werdnd wöggetgrafft, netty wie Ehern eyn n Feld.

25. Sagtß blooß, s wär nit yso! Dönn mech i seghn, der wo Lugn mi straafft. Freilich, dann höbet sofort mi i staet!"