Kapitel

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42

Altes Testament

Neues Testament

Dyr Hieb 6 De Bibl auf Bairisch (BAI)

1. Daa gantwortt iem dyr Hieb:

2. "Ach, wuret decht mein Elend gwögn, mein Unglück und mein furchtbars Laid!

3. Denn meerer ist s wie Sand an n Mör; drum klingend meine Worter wirr.

4. De Gschoßer von n Allmächtignen habnd mi durchbort; i gspür ien Gift. Yn n Herrgot seine Schröcknisser habnd allsand si gögn mi verschworn.

5. Schaug diend önn Ösl, s Rindvich an: Mainst, däß die plerrnd, wenn s gfrössn habnd?

6. Wer isst öbbs, wo kain Salz drinn ist? Wer suzlet gern ayn Aiklaar zamm?

7. Daa wennst nit geest, dös friß i nit! Wie Broot wär s, wo verschimmlt ist.

8. Ou, wurdd diend grad mein Fleeh erhoert; ach, wurdd non grad mein Hoffnung waar!

9. Und wenn dyr Trechtein austilgt mi, däß s gar wurdd mit mir Weltverdruß!

10. Dös wär für mi ayn lösster Troost. Aynn lösstn Hupfer taet i non! Denn trotz seinn Laid, wo gschickt er haat, wär i iem doch nie untreu gwösn.

11. I haan kain Kraft meer, halt s nit aus! Wann kimmt denn enddlich blooß mein End?

12. I bin nit gfüelloos wie ayn Stain; mein Kerper ist nit gformt aus Ärtz.

13. Selbn zreiß i nix, dös ist myr klaar. I waiß nit weiter, ietz ist s aus!

14. Yn n Naahstn s Mitlaid z waigern ist dyr Abschaid von n allmächtign Got.

15. Ja, meine Freundd seind wie ayn Zauch; tiemdd rinnt öbbs, tiemdd aau wider nit.

16. Voll Schlamm rauscht s abher, wenn s obn gleint.

17. Doch wenn dann d Hitz kimmt, ist s schnell aus. Bald s haiß werd, ist glei allss verdunstt.

18. Ayn Trepl sait: 'Daa tröch myr naach!', biegt ab eyn d Wüestn und kimmt um.

19. Von Temy und von Säbau ain haetnd gmaint: 'Dö kimmt üns netty recht.'

20. Doch nix ist wordn draus, allss ist Trug. Bald s dort seind, seghnd s, däß daadl nix ist.

21. I kan enk abschreibn, dös ist bitter. Ös seghtß meinn Zuestand, kriegtß aynn Grausn.

22. Was haan i denn von enk schoon gfordert? Däßß mir öbbs göbtß von enkern Gerstl?

23. Däßß mi dyrröttß aus fremder Drangsal, däßß freikaaufftß mi von n Unterdrucker?

24. Und wenntß is bösser wisstß, dann sagtß is! I halt schoon s Mäul, wenn i verkeert lig.

25. Zwö regtß enk auf? I sag, wie s ist grad. Doch dös von enk bringt mi nit weiter.

26. Lögtß ietzet wirklich allss auf d Goldwaag? I bin verzweiflt; giltt dös gar nix?

27. Ös wurfletß decht non um ayn Waisl; ös taettß sogar aynn Freund verschächern!

28. Ös maintß diend nit, i kännt enk anliegn?! Gilt i enk nixn? Gee, seitß gscheid ietz!

29. Ietz bsinntß enk, ee non ganz was Schlimms gschieght! Mein Sach ist recht; daa geit s kainn Rädich!

30. Derf i ietz niemer sagn, was waar ist? Non kenn i dös, was Guet und Boes ist!