1. Unya miingon pa gayod siya kanako, “Tawo, kan-a kining linukot nga basahon, ug lakaw ug sultihi ang katawhan sa Israel.”
2. Busa minganga ako, ug gipakaon niya kanako ang linukot nga basahon.
3. Miingon siya kanako, “Sige, kaona kana hangtod nga mabusog ka.” Ug sa dihang gikaon ko kini, sama kini katam-is sa dugos.
4. Miingon dayon siya kanako, “Tawo, lakaw na ngadto sa katawhan sa Israel ug isulti ang akong mensahe kanila.
5. Wala ko ikaw ipadala sa katawhan nga lahig pinulongan ug lisod sabton, kondili ngadto sa katawhan sa Israel.
6. Kon didto ko pa ikaw ipadala sa katawhan nga lahig pinulongan ug dili mo masabtan, siguradong mamati gayod sila kanimo.
7. Apan ang katawhan sa Israel dili mamati kanimo, kay dili sila buot nga mamati kanako. Tanan sila mga gahig ulo ug tig-ag kasingkasing.
8. Apan himuon ko ikaw nga mas gahig ulo ug mas tig-ag kasingkasing kay kanila,
9. sama kagahi sa batong bantilis. Busa ayaw gayod kahadlok kanila. Mga masinupakon lang sila nga katawhan.”
10. Ug midugang siya pag-ingon kanako, “Tawo, pamatia pag-ayo ug hupti diha sa imong kasingkasing ang tanan nga isulti ko kanimo.
11. Karon, lakaw! Adtoa ang imong mga katagilungsod nga kauban mong gibihag, ug isulti kanila ang mensahe nga gikan kanako, ang Ginoong Dios. Buhata kini, mamati man sila o dili.”
12. Unya gibayaw ako sa Espiritu, ug nadungog ko ang nagadahunog nga tingog gikan sa akong luyo nga nagaingon, “Dalaygon ang gahom sa Ginoo nga anaa sa langit!”
13. Ug nadungog ko usab ang kasikas sa mga nagsinag-hiray nga mga pako sa buhing mga binuhat, ug ang nagadahunog nga kasaba sa mga ligid tapad niini.
14. Gialsa ako sa Espiritu ug gidala palayo. Naglain ang akong buot ug naglagot, apan gipugngan ako sa Ginoo.
15. Nakaabot ako sa Tel Abib, sa daplin sa Suba sa Kebar diin nagapuyo ang mga binihag. Nagpabilin ako didto uban kanila sulod sa pito ka adlaw. Naluyahan ako tungod sa mga butang nga akong nakita.
16. Paglabay sa pito ka adlaw, miingon ang Ginoo kanako,
17. “Tawo, gipili ko ikaw nga magbalantay sa katawhan sa Israel. Busa kon may madungog ka nga pasidaan gikan kanako isulti dayon ngadto kanila.
18. Kon moingon ako sa usa ka tawong daotan nga mamatay gayod siya, apan wala mo siya pasidan-i nga mobiya sa iyang daotang binuhatan aron maluwas ang iyang kinabuhi, mamatay ang maong daotang tawo tungod sa iyang sala, ug paninglan ko ikaw sa iyang kamatayon.
19. Apan kon gipasidan-an mo siya ug wala siya mobiya sa iyang daotang binuhatan, mamatay siya tungod sa iyang sala, apan wala kay tulubagon.
20. Kon ang matarong nga tawo magpakasala, ug pasagdan ko lang siya sa maong kahimtang, mamatay siya. Kon wala mo siya pasidan-i, mamatay siya tungod sa iyang sala, ug dili ko hinumdoman ang mga maayo niyang binuhatan. Apan paninglan ko ikaw sa iyang kamatayon.
21. Apan kon gipasidan-an mo siya nga dili magpakasala, ug mituman siya kanimo, dili siya mamatay ug wala kay tulubagon.”
22. Gigamhan ako sa Ginoo ug miingon siya kanako, “Adto karon dayon sa kapatagan, kay didto may isulti ako kanimo.”
23. Busa miadto dayon ako sa kapatagan, ug nakita ko ang gahom sa Ginoo nga sama sa nakita ko didto sa daplin sa Suba sa Kebar, ug mihapa ako.
24. Unya gigamhan ako sa Espiritu ug gipatindog, ug giingnan, “Pauli ug panirado sa imong balay!
25. Didto, gapuson ka ug pisi aron dili ka makapakig-uban sa imong mga katagilungsod.
26. Maamang ka aron dili ka makapahimangno niining masinupakon nga katawhan.
27. Apan sa higayon nga makigsulti ako kanimo, pasultihon ko na ikaw. Ug ako, ang Ginoong Dios, magasugo kanimo sa pagsulti sa akong mensahe kanila. Ang uban kanila mamati, apan ang uban dili, kay mga masinupakon sila nga katawhan.”