Kapitulo

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42
  43. 43
  44. 44
  45. 45
  46. 46
  47. 47
  48. 48

Daang Tugon

Bag-ong Tugon

Ezekiel 5 Ang Pulong sa Dios (APSD)

Ang Umaabot nga Kalaglagan sa Jerusalem

1. Miingon ang Ginoo kanako, “Tawo, pagkuhag hait nga espada ug gamita kini nga pangkiskis sa imong ulo ug bangas. Unya timbanga ang imong buhok ug bangas aron bahinon kini sa tulo ka bahin.

2. Ibutang ang usa ka bahin sa tisa nga gikulitan mo sa Jerusalem, ug sunoga kini diha sa taliwala sa siyudad human mo mapakita ang pagsulong niini. Ibutang ang usa pa ka bahin sa palibot sa siyudad ug tigbas-tigbasa kini sa imong espada. Ang nahibilin nga bahin isabwag sa kahanginan, kay katagon ko ang akong katawhan pinaagi sa espada.

3. Apan pagbilin ug diotayng buhok ug ihikot kini sa imong bisti.

4. Kuhai kinig pipila ka buhok ug ilabay sa kalayo aron masunog. Gikan niini mokaylap ang kalayo ug mosunog sa tibuok Israel.

5. “Ako, ang Ginoong Dios, nag-ingon nga mao kini ang dangatan sa Jerusalem, ang siyudad nga gihimo kong labing mahinungdanong dapit sa kalibotan.

6. Apan gilapas niya ang akong mga sugo, ug mas labaw pa siya kadaotan kaysa ubang mga nasod sa iyang palibot. Gisalikway niya ang akong mga sugo ug mga tulumanon.

7. Busa ako, ang Ginoong Dios, nag-ingon: Kamong mga taga-Jerusalem, mas daotan pa kamo kaysa ubang mga nasod sa inyong palibot. Wala ninyo tumana ang akong mga sugo ug mga tulumanon. Ug wala gani ninyo tumana ang mga tulumanon sa mga nasod sa inyong palibot.

8. Busa ako, ang Ginoong Dios, mikontra kaninyo. Silotan ko kamo sa paagi nga makita sa mga nasod.

9. Tungod sa inyong mangil-ad nga mga buhat, himuon ko kaninyo ang wala ko pa sukad mahimo ug ang dili ko na himuon pa pag-usab.

10. Kaonon sa mga ginikanan ang ilang mga anak, ug kaonon sa mga anak ang ilang mga ginikanan. Silotan ko gayod kamo, ug ang mga mahibilin kaninyo katagon ko sa tibuok kalibotan.

11. Ako, ang buhi nga Ginoong Dios, nanumpa nga laglagon ko kamo sa walay kalooy tungod kay gihugaw-hugawan ninyo ang akong templo pinaagi sa pagsimba sa mga dios-dios ug sa paghimo sa ngil-ad nga mga buhat.

12. Bahinon ko kamo sa tulo ka bahin. Ang unang bahin mangamatay diha sa siyudad pinaagi sa kagutom ug mga sakit. Ang ikaduhang bahin mangamatay sa gawas sa siyudad pinaagi sa espada. Ug ang ikatulong bahin katagon ko sa tibuok kalibotan ug padayon ko silang lisod-lisoron.

13. “Kon mahitabo na kini, mahuwasan na ako sa akong labihan nga kasuko kaninyo, ug makabalos na ako. Kon mapatagamtam ko na kaninyo ang akong kapungot, mahibaloan ninyo nga ako, ang Ginoo, nakigsulti kaninyo pinaagi sa akong labihang pagbati kaninyo.

14. Gub-on ko ang inyong siyudad ug pakaulawan ko kamo sa mga nasod sa inyong palibot ug sa mga lumalabay sa inyong dapit.

15. Tamayon, bugalbugalan, ug kangilngigan kamo sa mga nasod sa inyong palibot. Mahimo kamong pahimangno alang kanila sa higayon nga silotan ko kamo sa akong labihang kasuko. Ako, ang Ginoo, ang nag-ingon niini.

16. Padad-an ko kamog kagutom nga daw pana nga molaglag kaninyo. Magkagrabe nga magkagrabe ang kagutom hangtod nga wala na gayod kamoy makaon.

17. Gawas sa kagutom, padad-an ko usab kamog mabangis nga mga mananap ug pamatyon nila ang inyong mga anak. Mangamatay usab kamo sa mga balatian ug sa gira. Ako, ang Ginoo, ang nag-ingon niini.”