1. Miingon ang Ginoo kanako,
2. “Tawo, ingna ang imong mga katagilungsod nga kon pasulongon ko ang mga kaaway sa usa ka dapit, ang mga lumulupyo niana nga dapit magpilig usa kanila nga mahimong magbalantay sa ilang siyudad.
3. Kon makita nianang magbalantay nga nagapadulong na ang mga kaaway, patingogon niya ang budyong aron sa pagpasidaan sa mga tawo.
4. Si bisan kinsa nga nakadungog sa budyong apan dili magpakabana niini, ug mamatay siya sa dihang gisulong sila, siya ra ang mabasol sa iyang kamatayon.
5. Tungod kay sa dihang nadungog niya ang budyong wala siya magpakabana. Busa siya ra gayod ang mabasol sa iyang kamatayon. Kay kon nagpakabana pa siya, naluwas unta niya ang iyang kaugalingon.
6. Apan kon makita sa magbalantay nga nagapadulong ang mga kaaway apan wala niya patingoga ang budyong aron sa pagpasidaan sa mga tawo, ug unya gisulong sila ug may mamatay kanila, paninglon ko ang magbalantay sa ilang kamatayon bisan namatay sila tungod sa ilang sala.”
7. Nagpadayon sa pag-ingon ang Ginoo, “Tawo, gipili ko ikaw nga magbalantay alang sa katawhan sa Israel, busa pamatia kining akong gisulti, ug pasidan-i dayon ang mga tawo.
8. Kon moingon ako sa daotang tawo nga sigurado gayod nga mamatay siya tungod sa iyang sala, unya wala mo siya pahimangnoi sa pagbiya sa iyang daotang binuhatan, ikaw ang akong paninglan sa iyang kamatayon.
9. Apan kon gipahimangnoan mo kadtong daotang tawo sa pagbiya sa iyang daotang binuhatan, unya wala siya magtagad sa imong gisulti, mamatay siya tungod sa iyang sala, apan wala kay tulubagon sa iyang kamatayon.
10. “Tawo, mireklamo ang katawhan sa Israel nga dili na kuno nila maagwanta ang silot sa ilang mga sala, ug daw sa mamatay na kuno sila tungod niini.
11. Karon, ingna sila nga ako, ang Ginoong Dios nga buhi, nanumpa nga dili ako malipay kon may mamatay nga daotang tawo. Ang gusto ko nga mobiya sila sa ilang daotang binuhatan aron mabuhi sila. Busa, kamong katawhan sa Israel, biya na kamo sa inyong daotang binuhatan. Nganong gusto man ninyong mamatay?
12. “Tawo, ingna ang imong mga katagilungsod nga kon ang matarong nga tawo magpakasala, ang iyang mga maayong binuhatan nga nahimo dili makaluwas kaniya. Ug kon ang daotang tawo mobiya sa iyang daotang binuhatan, dili siya silotan sa iyang mga nahimong daotan.
13. Kon moingon ako sa matarong nga tawo nga sigurado nga mabuhi siya, apan human niana nagpakasala siya kay nagsalig siya nga ang iyang maayong binuhatan makaluwas kaniya, kanang tawhana mamatay tungod sa iyang sala. Dili ko hinumdoman ang iyang maayong binuhatan.
14. Ug kon moingon ako sa daotang tawo nga sigurado nga mamatay siya, apan human niana mibiya siya sa iyang daotang binuhatan ug naghimo sa husto ug matarong —
15. pananglitan, giuli niya ang gigarantiya kaniya o ang iyang gikawat, gisunod niya ang mga tulumanon nga nagahatag ug kinabuhi, ug wala siya nagahimog daotan, kanang tawhana sigurado nga mabuhi — dili siya mamatay.
16. Ang bisan unsa nga sala nga iyang nahimo dili na hinumdoman batok kaniya. Tungod kay naghimo siya sa husto ug matarong, sigurado gayod nga mabuhi siya.
17. “Apan ang imong mga katagilungsod, Ezekiel, nagreklamo nga dili kuno husto ang akong pamaagi. Apan ang ilang pamaagi mao ang dili husto.
18. Kon ang matarong nga tawo mobiya sa pagkamatarong ug maghimo na ug daotan, mamatay siya.
19. Ug kon ang daotan mobiya sa iyang daotang binuhatan ug maghimo sa husto ug matarong, mabuhi siya.
20. O katawhan sa Israel, nag-ingon kamo nga ang akong pamaagi dili husto. Karon, hukman ko ang matag usa kaninyo sumala sa inyong mga binuhatan.”
21. Sa ikalimang adlaw sa ikanapulo nga bulan, sa ika-12 nga tuig sa among pagkabihag, may usa ka tawo nga nakaikyas gikan sa Jerusalem nga mianhi kanako ug miingon, “Nalaglag na ang siyudad sa Jerusalem!”
22. Nianang milabay nga gabii, sa wala pa moabot kadto nga tawo, gigamhan ako sa Ginoo ug nakasulti ako pag-usab. Busa pag-abot niadtong tawo nianang pagkabuntag, makasulti na ako.
23. Miingon ang Ginoo kanako,
24. “Tawo, ang mga tawo nga nagapuyo didto sa guba nga mga lungsod sa Israel nagaingon, ‘Usa lang si Abraham, apan gihatag kaniya ang tibuok nga yuta. Daghan kita, busa sigurado nga panag-iyahon nato kining yutaa.’
25. Karon, ingna sila nga ako, ang Ginoong Dios, nag-ingon, ‘Naghunahuna ba kamo nga mapanag-iya gihapon ninyo ang maong yuta bisan nagakaon kamo sa karne nga dugoon pa, ug nagasimba sa inyong mga dios-dios, ug nagapamatay ug tawo?
26. Nagasalig kamo sa inyong espada, naghimo kamog mangil-ad nga mga buhat, ug nanapaw kamo. Unya, naghunahuna gihapon kamo nga panag-iyahon ninyo ang yuta?
27. Ako, ang buhing Ginoong Dios nanumpa nga siguradong mangamatay sa gira kadtong nangahibiling buhi diha sa nagubang mga lungsod. Kadtong atua sa mga kaumahan pagatukbon sa mabangis nga mga mananap, ug ang uban kanila nga anaa sa mga kuta ug sa mga langub mangamatay sa sakit.
28. Himuon kong awaaw ang yuta sa Israel, ug maundang na ang pagpasigarbo niya sa iyang katakos. Bisan ang iyang kabukiran maawaaw, ug wala na gayoy moagi didto.
29. Kon gub-on ko na ug himuong awaaw ang yuta tungod sa tanang daotan nilang gibuhat, mahibaloan nila nga ako mao ang Ginoo.’ ”
30. Miingon ang Ginoo kanako, “Tawo, ang imong mga katagilungsod nagahisgot mahitungod kanimo kon magkatigom sila didto sa may paril sa siyudad o sa pultahan sa ilang mga balay. Nagaingon sila sa usag usa, ‘Dali, mamati kita kang Ezekiel kon unsay iyang mensahe gikan sa Ginoo!’
31. Busa moduol ang akong mga katawhan kanimo ug tinuoray kunohay nga namati kanimo, apan ang tinuod wala nila tumana ang imong gisulti. Maayo lang sila mosulti nga gihigugma nila ako, apan sulod sa ilang kasingkasing mao ang pagkahakog sa kuwarta.
32. Alang kanila, sama ka lang sa usa ka mag-aawit nga may maanindot nga tingog nga nagaawit ug alawiton mahitungod sa gugma, ug maayong motukar ug instrumento. Nagapamati lang sila sa imong mensahe, apan wala nila kini tumana.
33. Apan kon mahitabo na kining silot kanila — ug sigurado gayod kini nga mahitabo — mahibaloan nila nga may propeta diay gayod nga uban kanila.”