1. Sawuse iku Sang Prabu Nahas, ratuning bani Amon, seda, kang putra banjur jumeneng ratu nggentosi panjenengane.
2. Sang Prabu Dawud nuli ngandika: “Ingsun bakal ngatingalake anggoningsun memitran kalawan Sang Prabu Hanun bin Nahas, amarga kang ramane memitran kalawan ingsun.” Mulane Sang Prabu Dawud tumuli ngintunake utusan kadhawuhan ngaturake belasungkawa marang panjenengane, marga saka sedane kang ramane. Nanging bareng para abdine Sang Prabu Dawud tekan ing ngarsane bani Amon lan sowan ing ngarsane Sang Prabu Hanun prelu ngaturake bela-sungkawa marang panjenengane,
3. para panggedhene bani Amon padha munjuk marang Sang Prabu Hanun: “Punapa miturut panggalih dalem Sang Prabu Dawud badhe nyaosi pakurmatan dhateng rama dalem, anggenipun ngintunaken para utusan sowan ing ngarsane dalem prelu ngaturaken bela-sungkawa punika? Punapa boten kanthi sedya badhe niti-priksa, nelik saha lajeng badhe nyirnakaken nagari punika, anggenipun para punggawanipun sami sowan ing ngarsa dalem punika?”
4. Sang Prabu Hanun tumuli dhawuh nyekel para abdine Sang Prabu Dawud mau, kang banjur dicukur sarta sandhangane ing tengah dikethok nganti tekan ing cethik, sawuse mangkono banjur diculake.
5. Nalika iku padha mulih, ana kang munjuk marang Sang Prabu Dawud bab para utusan mau, Sang Prabu nuli utusan abdi nemoni, sabab wong-wong mau banget anggone padha digawe wirang. Pangandikane Sang Nata: “Sira padha manggona ing Yerikho nganti jenggotira thukul, banjur padha balia.”
6. Bareng bani Amon padha sumurup, manawa pada dadi jalarane disengiti dening Sang Prabu Dawud, Sang Prabu Hanun lan bani Amon banjur kintun talenta salaka sewu kanggo nyewa kreta lan prajurit marang Aram-Mesopotamia, Aram-Maakha lan marang Aram-Zoba.
7. Kang disewa kreta telung puluhloro ewu sarta ratu ing nagara Maakha sawadya-balane, kang banjur padha budhal lan makuwon ing sacedhake Medeba. Uga bani Amon padha nglumpuk saka ing kutha-kuthane lan bakal perang.
8. Bareng Sang Prabu Dawud midhanget bab iku, banjur dhawuh marang Sang Yoab supaya maju perang kalawan mbekta sakehing wadya-bala lan para prawira.
9. Bani amon tumuli padha ngetoni, anggone nata pabarisan ana ing sangarepe gapuraning kutha, dene para ratu kang padha rawuh, padha makuwon ana ing ara-ara.
10. Bareng Sang Yoab mirsa, manawa bakal katempuh saka ing ngarep lan saka ing buri, banjur milih saperanganing wong pepilihan Israel, tumuli nata pabarisane adhep-adhepan karo wong Aram.
11. Kekarene wadya-bala kapasrahake marang pimpinaning Sang Abisai, rayine kang banjur nata pabarisane adhep-adhepan karo wong Amon.
12. Sang Yoab nuli ngandika: “Manawa wong Aram iku kakuwatane ngluwihi aku kowe nulungana aku, dene manawa bani Amon kakuwatane ngluwihi kowe, kowe bakal daktulungi.
13. Ditatag atimu lan ayo padha dikendel, iki kanggo bangsa kita lan kanggo kutha-kuthane Gusti Allah kita. Pangeran Yehuwah mugi karsaa nindhakake apa kang becik ana ing paningale.”
14. Sang Yoab sawadya-balane tumuli nempuh wong Aram, temah wong iku padha lumayu ana ing ngarepe.
15. Bareng bani Amon sumurup, manawa wong Aram wus padha lumayu, iya banjur padha lumayu uga ana ing ngarsane Sang Abisai, rayine Sang Yoab, lan padha lumebu ing kutha. Sawuse iku Sang Yoab nuli kondur menyang ing Yerusalem.
16. Bareng wong Aram sumurup, manawa wus padha disorake dening wong Israel, tumuli padha ngirimake utusan lan njaluk supaya wong Aram ing sabrange bengawan Efrat padha maju perang kapimpin dening Sang Sofakh, tetindhihe wadya-balane Sang Prabu Hadadezer.
17. Bareng bab iku kauningakake marang Sang Prabu Dawud, wong Israel kabeh nuli padha dikumpulake, banjur mangkat menyang ing sabranging bengawan Yarden lan bareng wus tekan ing panggonaning mungsuh, tumuli nata pabarisane sumedya nglawan mungsuh mau. Bareng Sang Prabu Dawud nata pabarisane adhep-adhepan karo wong Aram, wong Aram nuli padha nempuh panjenengane,
18. nanging wong Aram iku padha lumayu saka ing ngarepe wong Israel, lan saka wong aram mau kang kasirnakake dening Sang Prabu Dawud jaran rakitan ana pitung ewu lan wadya-bala dharat patang puluh ewu, uga Sang Sofakh, tetindhihing wadya-bala tumeka ing pati.
19. Bareng wong kang padha teluk marang Sang Prabu Hadadezer, sumurup manawa wus kaesorake dening wong Israel, tumuli padha bedhami karo Sang Prabu Dawud lan teluk marang panjenengane; sawuse iku wong Aram ora gelem aweh pitulungan maneh marang bani Amon.