1. خداوند چنین می‌فرماید:«آسمان تخت پادشاهی من است،و زمین کرسیِ زیر پایم!چه خانه‌ای برای من بنا می‌کنید،و مکان آرمیدنم کجاست؟
2. این همه را دست من ساخته است،و بدین‌گونه همۀ آنها به وجود آمده؛خداوند این را می‌فرماید.«اما این است آن که بر وی نظر خواهم کرد:آن که فروتن است و روحِ توبه‌کار دارد،و از کلام من می‌لرزد.
3. «آن که گاوی ذبح می‌کند،مانند کسی است که انسانی را می‌کشد؛و آن که بره‌ای قربانی می‌کند،همچون کسی است که گردن سگی را می‌شکند؛آن که هدیه آردی تقدیم می‌کند،مانند کسی است که خون خوک پیشکش می‌آورد؛و آن که کُندُر به عنوان یادگاری می‌سوزانَد،همچون کسی است که بتی را متبارک می‌گوید.اینان راههای خودشان را برگزیده‌اند،و جانشان از اعمالِ قبیحشان لذت می‌برد.
4. پس من نیز برای ایشان مصیبتی سخت بر خواهم گزیدو ترسهایشان را بر سرشان خواهم آورد،زیرا چون خواندم کسی پاسخ نداد،و چون سخن گفتم گوش نگرفتند؛بلکه آنچه را در نظرم ناپسند بود به عمل آوردند،و آنچه را از آن خشنود نبودم برگزیدند.»
5. ای شما که از کلام خداوند می‌لرزید،کلام او را بشنوید:«برادران شما که از شما نفرت دارندو به‌خاطر نام من شما را از خود می‌رانند، می‌گویند:”باشد که خداوند جلال یابدتا ما شادی شما را ببینیم“؛اما خودِ ایشان سرافکنده خواهند شد.
6. «آواز غوغا از شهر!صدایی از معبد!این آواز خداوند استکه دشمنان خود را سزا می‌دهد!
7. «او پیش از دردِ زا،زاییده است؛پیش از آنکه درد او را فرو بگیرد،پسری به دنیا آورده.
8. کیست که چنین چیزی شنیده باشد؟و کیست که چنین چیزهایی دیده باشد؟آیا سرزمینی در یک روز متولد می‌شود؟و ملتی در یک لحظه به دنیا می‌آید؟زیرا که صَهیون به محض شروع درد زایمان،فرزندان خود را زاده است.»
9. خداوند می‌گوید:«آیا من به مرحلۀ تولد برسانمو به دنیا نیاورم؟»خدای شما می‌فرماید:«آیا من که می‌زایانم،رَحِم را ببندم؟»
10. «ای همۀ کسانی که اورشلیم را دوست می‌دارید،با او شادی کنید و برایش شادمان باشید؛ای همۀ آنان که برایش سوگوارید،با او شادیِ بسیار نمایید؛
11. تا از پستانِ تسلی‌بخشِ او مکیده، سیراب شوید؛تا از وفور نعمت او به‌غایت نوشیده، خرّم گردید.»
12. زیرا خداوند چنین می‌گوید:«اینک من صلح و سلامت را چون رود در او جاری خواهم ساخت،و جلال قومها را چون نهری سرشار؛شما خواهید مکید و در آغوش او حمل خواهید شد،و بر زانوانش نوازش خواهید یافت.
13. همچون کسی که مادرش او را تسلی می‌دهد،من نیز شما را تسلی خواهم داد؛آری، شما در اورشلیم تسلی خواهید یافت.
14. خواهید دید و دلتان شادمان خواهد شد،و استخوانهایتان چون سبزه خرّم خواهد گردید؛دست خداوند بر خادمانش معروف خواهد گشت،و خشم او بر دشمنانش.
15. «زیرا هان خداوند در آتش خواهد آمد،و ارابه‌هایش همچون گردباد خواهد بود،تا خشم خود را به‌شدت جاری سازد،و عتاب خویش را با شعله‌های آتش.
16. زیرا خداوند با آتش و شمشیر خودبر تمامی بشر داوری خواهد کرد،و کشتگان خداوند بسیار خواهند بود.»
17. خداوند می‌فرماید: «آنان که از پیِ یک تن که در وسط است، خود را برای رفتن به باغها تقدیس و تطهیر می‌کنند، و گوشت خوک و موش و مکروهات می‌خورند، با هم نابود خواهند شد.
18. زیرا اعمال و افکارشان را می‌دانم، و زمان آن می‌رسد که تمامی قومها و زبانها را گرد آورم. آنان خواهند آمد و جلال مرا خواهند دید
19. و من در میان آنها نشانه‌ای خواهم نهاد. و از ایشان بازماندگانی را نزد قومها خواهم فرستاد: به تَرشیش و فول و لود، که تیراندازند، و به توبال و یاوان و سواحل دوردست، که آوازه‌ام را نشنیده و جلال مرا ندیده‌اند؛ و آنان جلال مرا در میان قومها اعلام خواهند کرد.
20. و خداوند می‌گوید که ایشان تمامی برادرانتان را از جمیع امتها سوار بر اسب و ارابه و تختِ‌روان و قاطر و شتر، به عنوان هدیه‌ای برای خداوند به کوهِ مقدس من اورشلیم خواهند آورد، همان‌گونه که اسرائیلیان هدیۀ آردی خود را در ظرفی طاهر به خانۀ خداوند می‌آورند.
21. و خداوند می‌گوید: از ایشان کاهنان و لاویان نیز خواهم گرفت.
22. «زیرا خداوند می‌فرماید: چنانکه آسمان جدید و زمین جدیدی که می‌سازم در حضورم پایدار خواهد ماند، نام و نسل شما نیز پایدار می‌ماند.
23. و خداوند می‌فرماید: تمامی بشر، از ماه نو تا ماه نو و از شَبّات تا شَبّات خواهند آمد تا در حضور من پرستش کنند.
24. و آنان بیرون رفته، اجساد کسانی را که بر من طغیان کرده‌اند نظاره خواهند کرد.«زیرا کِرمِ ایشان نخواهد مرد،آتش ایشان خاموش نخواهد شد،و نزد تمامی بشر مکروه خواهند بود.»