1. وحی دربارۀ موآب:براستی که ’عارِ‘ موآب یک شبه ویران گشته،و نابود شده است!براستی که ’قیرِ‘ موآب یک شبه ویران گشته،و نابود شده است!
2. او به بتکده و به ’دیبون‘ برآمده است،به آن مکانهای بلند، تا بِگریَد.موآب برای ’نِبو‘ و ’میدِبا‘ شیون می‌کند.سرها همه تراشیده،و ریشها کنده شده است.
3. در کوچه‌ها پلاس در بر دارند،و بر بامها و در میادین،همگان شیون‌کنان اشک می‌ریزند.
4. ’حِشبون‘ و ’اِلِعالِه‘ فریاد برمی‌آورند؛و آوازشان تا ’یاهَص‘ به گوش می‌رسد.از این رو مردان مسلحِ موآب فریاد بلند سر می‌دهند،و جانهایشان در ایشان می‌لرزد.
5. دل من برای موآب فریاد برمی‌آورد؛برای فراریانش که تا ’صوعَر‘ و ’عِجلَت‌شِلیشیا‘ یافت می‌شوند.زیرا که از سربالاییِ ’لوحیت‘، گریان بالا می‌روندو در راهِ ’حورونایِم‘ فریاد نابودی برمی‌آورند.
6. آبهای ’نِمریم‘ خشکیده،و علفها خشک شده است؛گیاهان نابود گشته،و هیچ چیز سبز باقی نمانده است.
7. از این رو دولتی را که به دست آورده‌اندو آنچه را که اندوخته‌اند،از راه وادیِ بیدها خواهند برد.
8. زیرا که فریادی در سرحدات موآب طنین‌انداز است؛شیونشان تا به ’اِجلایِم‘و زاری‌شان تا به ’بِئِرایلیم‘ رسیده است.
9. زیرا آبهای ’دیمون‘ آکنده از خون است؛زانرو که من بدتر از این را بر دیمون نازل خواهم کرد:یعنی بر فراریان موآب و باقیماندگان آن سرزمین،شیری گسیل خواهم داشت.