1. ای یهوه، تو خدای من هستی،تو را برمی‌افرازم و نامت را می‌ستایم،زیرا که اعمال عجیب کرده‌ای،و تدبیرات قدیم خود را به انجام رسانیده‌ای،در امانت و راستی.
2. شهر را به پشته‌ای بدل کرده‌ای،و شهر مستحکم را به ویرانه‌ای؛کاخ بیگانگان دیگر شهری نیست،و هرگز از نو بنا نخواهد شد.
3. پس ملتهای نیرومند تو را حرمت خواهند داشت،و شهرهای اقوامِ ستم‌پیشه از تو خواهند ترسید.
4. تو برای بینوایان پناهگاه بوده‌ای،پناهگاهی برای نیازمندان به هنگام تنگی.در توفانها آنان را سرپناهی،در گرمای روز سایۀ خود را بر آنان می‌گستری.زیرا دَم ستمگران مانند وزش توفان است بر دیوار،
5. و چون گرمای بیابان.تو هیاهوی بیگانگان را خاموش می‌سازی؛چنانکه سایۀ ابری گرمای سوزان را فرو می‌نشاند،همچنان آواز ستمگران خاموش می‌گردد.
6. خداوند لشکرها در این کوه ضیافتی بر پا خواهد کرد،ضیافتی از خوراکهای لذیذ برای جمیع ملتها.ضیافتی از شراب کهنه،خوراکهای پر مغز و مرغوبترین شرابها.
7. او پوششی را که بر تمام ملتها افکنده شده است،و سِتری را که بر جمیع قومها گسترده است،در این کوه فرو خواهد بلعید.
8. او مرگ را تا به ابد فرو خواهد بلعید؛خداوندگارْ یهوه اشکها را از هر چهره خواهد زدود،و ننگ قوم خویش را از تمامی زمین بر خواهد گرفت،زیرا که خداوند سخن گفته است.
9. در آن روز خواهند گفت:«هان این خدای ما استکه منتظر او بودیم تا نجاتمان بخشد.این خداوند است که منتظر او بودیم،پس در نجات او وجد و شادی کنیم.»
10. دست خداوند بر این کوه قرار خواهد گرفت؛اما موآب در مکان خود پایمال خواهد شد،چنانکه کاه در سِرگین.
11. همان‌گونه که شناگر دستان خود را به جهت شنا می‌گشاید،همچنان او دستان خویش را در میان آن خواهد گشود؛اما با وجود مهارت دستانشخدا غرورش را به زیر خواهد کشید.
12. او حصارهای مستحکم و بلند تو را سرنگون خواهد کرد،و آنها را به زیر افکنده، با خاک یکسان خواهد نمود.