1. روح خداوندگارْ یهوه بر من است،زیرا که خداوند مرا مسح کرده استتا فقیران را بشارت دهم؛او مرا فرستاده تا دلشکستگان را التیام بخشم،و آزادی را به اسیران و رهایی را به محبوسان اعلام کنم؛
2. تا سال لطف خداوند را اعلام نمایم،و از روز انتقام خدایمان خبر دهم؛تا همۀ ماتمیان را تسلی بخشم،
3. و به آنان که در صَهیون سوگوارند،تاجی به عوض خاکستر ببخشم،و روغن شادمانی به عوض سوگواری،و ردای ستایش به جای روح یأس.آنان بلوطهای پارسایی،و نهالهای مغروس خداوند خوانده خواهند شد،تا جلال او نمایان شود.
4. آنان خرابه‌های کهن را بنا خواهند کرد،و ویرانه‌های سَلَف را بر پا خواهند داشت؛شهرهای خراب را بازسازی خواهند کرد،و ویرانه‌های نسلهای متمادی را آباد خواهند نمود.
5. غریبان برخاسته، گله‌های شما را خواهند چرانید،و بیگانگان زارعان و تاکبانان شما خواهند بود؛
6. کاهنان خداوند خوانده خواهید شد،و شما را خادمان خدای ما خواهند نامید.از دولت قومها خواهید خورد،و در ثروت ایشان فخر خواهید کرد.
7. به عوض شرمساری، نصیب دوچندان خواهید یافت،و به عوض رسوایی، در میراث خود شادی خواهید کرد.بنابراین، ایشان در سرزمینشان نصیب دوچندان خواهند یافت،و خوشی جاودانی از آن ایشان خواهد بود.
8. زیرا من، یهوه، عدالت را دوست می‌دارم،و از غارت و ستم بیزارم.من با امانت به قوم خود پاداش خواهم داد،و با ایشان عهد جاودانی خواهم بست.
9. نسل ایشان در میان قومها مشهور خواهند شد،و ذریت ایشان در میان ملتها معروف خواهند گشت.هر که ایشان را ببیند تصدیق خواهد کردکه آنان نسل برکت‌یافته از خداوندند.
10. در خداوند شادی بسیار می‌کنم،و جان من در خدایم به وجد می‌آید؛زیرا مرا به جامۀ نجات ملبس ساخته،و ردای پارسایی به من پوشانیده است؛همچون دامادی که سرِ خویش را به تاجِ کِهانت می‌آراید،و همچون عروسی که خویشتن را به جواهر زینت می‌دهد.
11. زیرا چنانکه زمین نباتات خود را می‌رویاند،و باغ، دانه‌های کاشته شده را نمو می‌دهد،خداوندگارْ یهوه نیز پارسایی و ستایش رادر نظر جمیع قومها خواهد رویانید.