1. رؤیای اِشعیا پسر آموص، که آن را در زمان عُزّیا، یوتام، آحاز و حِزِقیا، پادشاهان یهودا، دربارۀ یهودا و اورشلیم دید.
2. ای آسمان بشنو! و ای زمین گوش فرا ده!زیرا که خداوند سخن می‌گوید:«فرزندان پروردم و بزرگ کردم،اما ایشان بر من شوریدند.
3. گاوْ صاحبِ خویش را می‌شناسد،و الاغْ آخورِ مالک خویش را،اما اسرائیل نمی‌شناسد،و قوم من فهم ندارد.»
4. وای بر امت خطاکار،و قومی که زیر بار گناهند؛وای بر نسل شریران،و فرزندان فاسد!خداوند را ترک گفته‌‌اند،بر قدوس اسرائیل اهانت روا داشته‌اند،و به او پشت کرده‌اند!
5. چرا باز مضروب شوید؟چرا بیش از این عِصیان ورزید؟تمامی سَر بیمار است،و تمامی دل، مریض.
6. از کف پا تا فرق سر،در آن هیچ تندرستی نیست؛سراسر، جراحت و کوفتگی و زخم تازه است،که نه بخیه شده، نه بسته گشته،و نه به روغن مرهم گذاشته شده است.
7. سرزمین شما ویران گشتهو شهرهایتان به آتش سوخته است.بیگانگان در برابر دیدگانتانزمینِ شما را فرو می‌بلعند؛سراسرْ ویرانی است،بسان سرنگونی به دست بیگانگان.
8. دختر صَهیونمانند سایه‌بانی در تاکستان،و آلونکی در بوستان خیار،و شهری در محاصره،متروک است.
9. اگر خداوندِ لشکرهااندک باقیماندگانی برای‌مان نمی‌گذاشت،مانند سُدوم می‌شدیم و همچون عَمورَه می‌گشتیم.
10. ای حکمرانان سُدوم،کلام خداوند را بشنوید!و ای مردمان عَمورَه،به شریعت خدای ما گوش بسپارید!
11. خداوند می‌گوید:«از انبوه قربانیهای شما مرا چه سود؟از قربانیهای تمام‌سوزِ قوچهاو چربیِ حیوانات پروار سیر شدهام،و مرا به خون گاو و بره و بز رغبتی نیست.
12. آنگاه که می‌آیید تا به حضورم حاضر شوید،کیست که این را از شما خواسته استکه صحنهای مرا چنین لگدمال کنید؟
13. هدایای باطل، دیگر میاورید؛از بخور کراهت دارم.گردهم‌آییِ مخصوص را توأم با شرارت تحمل نتوانم کرد،خواه ماهِ نو باشد، خواه شَبّات، و خواه دعوت جماعت.
14. جان من از مراسم ماهِ نو و اعیاد مقرر شما بیزار است؛برایم بار سنگین‌اندکه از حملشان خسته شدهام.
15. آنگاه که دستانتان را به دعا دراز می‌کنید،چشمانم را از شما خواهم پوشانید؛حتی اگر دعای بسیار کنید،نخواهم شنید؛زیرا دستان شما مملو از خون است.
16. خویشتن را بشویید و طاهر سازید؛شرارت اعمال خود را از نظرم دور کنید،و از بدی بازایستید.
17. نیکوکاری بیاموزید،و انصاف را بجویید؛ستمگران را ارشاد کنید،دادِ یتیمان را بستانید،و به دفاع از حق بیوه‌زنان برخیزید.
18. «خداوند می‌گوید:بیایید تا در برابر یکدیگر حُجت بیاوریم:اگرچه گناهان شما چون ارغوان باشد،همچون برف سفید خواهد شد؛و اگرچه همچون قرمز، سرخ باشد،مانند پشم خواهد شد.
19. اگر راغب باشید و گوش فرا دهید،از نیکوییِ زمین خواهید خورد؛
20. اما اگر ابا نموده، عِصیان ورزید،شمشیر شما را خواهد خورد؛زیرا دهان خداوند چنین گفته است.»
21. دریغا که شهر امین،فاحشه شده است!زمانی از انصاف مملو بود،و عدالت در آن سکونت داشت،اما حال قاتلان در آن مسکن دارند!
22. نقرۀ تو به زنگار بدل گشتهو بهترین شرابت، به آب آمیخته است.
23. حاکمانت شورشگرند ورفیق دزدان گشته‌اند؛جملگی رشوه را دوست می‌دارند،و در پی هدایا می‌دوند؛دادِ یتیمان را نمی‌ستانندو دعوای بیوه‌زنان بدیشان نمی‌رسد.
24. بنابراین، خداوندگار، خداوند لشکرها، قدیر اسرائیل، چنین می‌فرماید:«هان، من از خصمانِ خویش راحتی خواهم یافت،و از دشمنان خویش انتقام خواهم ستانید.
25. دست خود را بر ضد تو خواهم گردانیدو زنگارِ تو را چونان با قلیابخواهم زدود،و تمام ناخالصی‌هایت را دور خواهم کرد.
26. داورانِ تو را همچون نخست،و مشاورانت را مانند اوّل باز خواهم آورد،و تو از آن پس ’شهر عدالت‘و ’شهر امین‘ خوانده خواهی شد.
27. صَهیون به انصاف فدیه داده خواهد شد،و آنان که در وی توبه کنند، به عدالت بازخرید خواهند گشت.
28. اما عِصیانگران و گنهکاران با هم نابود خواهند شد،و آنان که خداوند را ترک نمایند هلاک خواهند گردید.
29. زیرا شما از درختان بلوطی که بدان رغبت داشتید، خجل خواهید شد،و از باغستانهایی که برگزیده بودید، شرمسار خواهید بود.
30. آری، شما مانند بلوطی پژمرده‌برگ،و همچون باغستانی بی‌آب خواهید بود.
31. مرد زورمندْ خاشاک، و عملش جَرَقۀ آتش خواهد بود؛هر دو با هم خواهند سوخت،و خاموش‌کننده‌ای نخواهد بود.