1. وحی دربارۀ بابِل که اِشعیا پسر آموص دید:
2. بیرقی بر کوهی بی‌درخت بر پا کنید؛آواز خود را به جانب ایشان بلند نمایید.با دست اشاره کنید،تا به دروازه‌های نُجَبا داخل شوند.
3. من خود به برگزیدگان خویش فرمان داده‌‌ام،و جنگاورانم را که با افتخار وجد می‌کنند،به جاری ساختن غضبم فرا خوانده‌ام.
4. صدای همهمه بر کوهها،بسان غوغای جماعتی عظیم،صدای غوغای ممالک،غوغای قومهایی که گرد هم آمده باشند.خداوندِ لشکرها،لشکر را برای جنگ سان می‌بیند.
5. آنان از سرزمین دوردستو از فراسوی افق می‌آیند؛خداوند با اسلحۀ خشم خود می‌آیدتا تمامی زمین را ویران کند.
6. شیون کنید، زیرا که روز خداوند نزدیک است،و مانند هلاکتی از جانب قادرمطلق می‌آید.
7. از این رو همۀ دستها سست خواهد شد،و دلهای همگان گداخته خواهد گشت.
8. وحشت ایشان را فرو خواهد گرفت،و درد و عذاب بر ایشان عارض خواهد شد؛همچون زنی که می‌زاید، درد خواهند کشید.با چهره‌هایی برافروخته،بُهت‌زده یکدیگر را خواهند نگریست.
9. اینک روز خداوند می‌آید!روز قساوت، غضب و خشم آتشین،تا جهان را ویرانه‌ای سازدو گنهکاران را از میانش هلاک کند.
10. براستی که ستارگان آسمان و صُوَر فلکی‌شان،روشنایی خود را نخواهند داد؛آفتاب در وقت طلوع خود تاریک خواهد شد،و ماه نور خود را نخواهد تابانید.
11. آری، من جهان را به سبب شرارتش،و بدکاران را به سبب تقصیرشان سزا خواهم داد.غرورِ متکبران را زائل خواهم کرد،و نِخْوَت ستمگران را پست خواهم ساخت.
12. آدمیان را از زَرِ خالص،و انسانها را از طلای اوفیر کمیاب‌تر خواهم ساخت.
13. پس آسمانها را به لرزه در خواهم آورد،و زمین از جای خود خواهد جنبید،به هنگام غضب خداوندِ لشکرهاو در روز حِدّت خشم او!
14. هر کس همچون غزالِ رانده شده،و گله‌ای که کسی آن را جمع نکند،به سوی قوم خود توجه خواهد کرد،و به سرزمین خویش خواهد گریخت.
15. هر که یافت شود به نیزه کشته خواهد شد،و هر که گرفتار آید به شمشیر خواهد افتاد.
16. کودکانِ آنها در برابر چشمشان بر زمین کوفته خواهند شد؛خانه‌هایشان تاراج و همسرانشان بی‌عصمت خواهند گشت.
17. اینک من مادها را بر آنان بر خواهم انگیخت،که نقره را به چیزی نمی‌شمارند و به طلا رغبتی ندارند.
18. کمانهایشان مردان جوان را بر زمین خواهد دوخت؛بر اطفال رحم نخواهند کرد،و چشمشان بر کودکان شفقت نخواهد داشت.
19. و بابِل که جلال ممالکو مایۀ فخر کَلدانیان است،همچون سُدوم و عَمورَهبه دست خدا واژگون خواهد گردید.
20. دیگر هرگز آباد نخواهد شد،و نسل اندر نسل مسکون نخواهد گردید.اعراب در آنجا خیمه نخواهند زد،و شبانان گله‌های خویش را در آنجا نخواهند خوابانید.
21. بلکه وحوش صحرا در آنجا خواهند خوابید،و خانه‌های ایشان از حیواناتی که زوزه می‌کشند پر خواهد شد.شترمرغان در آنجا ساکن خواهند شد،و دیوها در آنجا خواهند رقصید؛
22. کَفتارها در قلعه‌هایش صدا خواهند زد،و شغالان در قصرهای باشکوهش زوزه خواهند کشید.زمان او به‌زودی فرا خواهد رسید،و روزهایش بیش از این نخواهد پایید.