บท

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42
  43. 43
  44. 44
  45. 45
  46. 46
  47. 47
  48. 48
  49. 49
  50. 50
  51. 51
  52. 52
  53. 53
  54. 54
  55. 55
  56. 56
  57. 57
  58. 58
  59. 59
  60. 60
  61. 61
  62. 62
  63. 63
  64. 64
  65. 65
  66. 66

พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

อิสยาห์ 16 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

1. จงส่งลูกแกะมาเป็นเครื่องบรรณาการแด่ผู้ครอบครองดินแดนส่งมาจากเสลา ข้ามถิ่นกันดารมายังภูเขาของธิดาแห่งศิโยน

2. บรรดาผู้หญิงของโมอับถูกปล่อยไว้ริมตลิ่งของแม่น้ำอารโนนเหมือนนกกระพือปีกซึ่งถูกผลักจากรัง

3. “โปรดให้คำปรึกษาและช่วยตัดสินใจในยามเที่ยงวันโปรดให้ร่มเงาดั่งยามค่ำคืนโปรดให้ที่ซ่อนแก่ผู้หนีภัยอย่าทรยศหักหลังผู้ลี้ภัย

4. ขอให้ผู้ลี้ภัยชาวโมอับพักอยู่กับท่านขอเป็นที่พักพิงให้พวกเขาพ้นจากผู้ทำลาย”ผู้กดขี่จะถึงจุดจบและความพินาศย่อยยับจะยุติลงผู้กดขี่ข่มเหงจะหมดสิ้นไปจากดินแดน

5. ราชบัลลังก์หนึ่งจะได้รับการสถาปนาขึ้นด้วยความรักผู้หนึ่งจากวงศ์วานของดาวิดจะนั่งบนบัลลังก์นั้นด้วยความซื่อสัตย์เป็นผู้ตัดสินอย่างยุติธรรมและส่งเสริมความชอบธรรม

6. เราได้ยินถึงความหยิ่งทะนงของโมอับความอวดดี ความจองหองความเย่อหยิ่ง และความโอหังแต่คำโอ้อวดของโมอับก็ว่างเปล่า

7. ฉะนั้นชาวโมอับจึงพากันร่ำไห้ให้กับแผ่นดินโมอับและร้องไห้คร่ำครวญให้แก่ผู้คนของคีร์หะเรเสท

8. ท้องทุ่งแห่งเฮชโบนก็เหี่ยวเฉาเช่นเดียวกับเถาองุ่นของสิบมาห์บรรดาผู้ครอบครองชาติต่างๆได้เหยียบย่ำเถาองุ่นที่ดีที่สุดซึ่งครั้งหนึ่งเคยงอกงามไปถึงยาเซอร์แพร่ขยายไปถึงถิ่นกันดารแตกหน่อผลิผลไปไกลถึงทะเล

9. ฉะนั้นเราจึงร่ำไห้เหมือนที่ยาเซอร์ร่ำไห้ให้กับเถาองุ่นแห่งสิบมาห์เฮชโบนเอ๋ย เอเลอาเลห์เอ๋ยเราหลั่งน้ำตาให้เจ้าจนเปียกชุ่ม!เสียงโห่ร้องยินดีเมื่อรวบรวมผลไม้สุกงอมและเมื่อเก็บเกี่ยวพืชพันธุ์ธัญญาหารของเจ้านั้นก็เงียบไปแล้ว

10. ความรื่นเริงยินดีสูญสิ้นไปจากสวนผลไม้ไม่มีใครร้องเพลงหรือโห่ร้องในไร่องุ่นไม่มีใครย่ำองุ่นที่บ่อย่ำเหล้าองุ่นอีกต่อไปเพราะเราได้ยุติเสียงโห่ร้องนั้นแล้ว

11. ดวงใจของเราคร่ำครวญเพื่อโมอับดั่งเสียงพิณส่วนลึกของจิตใจอาลัยคีร์หะเรเสท

12. เมื่อโมอับขึ้นไปยังสถานบูชาบนที่สูงก็เหนื่อยเปล่าเมื่อขึ้นไปสวดวิงวอนที่เทวสถานก็เปล่าประโยชน์

13. องค์พระผู้เป็นเจ้าได้ตรัสเกี่ยวกับโมอับไว้เช่นนี้แหละ

14. บัดนี้องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “ภายในสามปี ตามปีของสัญญาว่าจ้างแรงงาน ความโอ่อ่าตระการและประชากรทั้งปวงของโมอับจะถูกเหยียดลง และผู้ที่รอดชีวิตอยู่ก็มีน้อยคนและอ่อนระโหยโรยแรง”