1. พระวจนะมายังเยเรมีย์เกี่ยวกับพวกยิวที่อาศัยอยู่ในแผ่นดินอียิปต์ที่มิกดล ทาปานเหส เมมฟิส และในแผ่นดินปัทโรสว่า
2. “พระยาห์เวห์จอมทัพพระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า พวกเจ้าได้เห็นเหตุร้ายทั้งสิ้นที่เรานำมาเหนือกรุงเยรูซาเล็มและเหนือทุกเมืองของยูดาห์ ดูสิ ทุกวันนี้เมืองเหล่านั้นก็ถูกทิ้งร้างไม่มีใครอาศัยอยู่
3. เพราะความอธรรมซึ่งพวกเขาได้กระทำได้ยั่วยุเราให้โกรธ ด้วยการที่พวกเขาไปเผาเครื่องหอมและปรนนิบัติพระอื่นๆ ซึ่งเขาไม่รู้จัก ไม่ว่าเขาเอง หรือพวกเจ้าหรือบรรพบุรุษของเจ้า
4. อย่างไรก็ดี เราได้ใช้บรรดาผู้รับใช้ของเรา คือพวกผู้เผยพระวจนะมายังเจ้าครั้งแล้วครั้งเล่ากล่าวว่า ‘ขออย่าทำสิ่งที่น่ารังเกียจ ซึ่งเราเกลียดชังนี้เลย’
5. แต่พวกเขาก็ไม่ฟังหรือเงี่ยหูฟัง โดยหันจากความชั่วร้ายของเขาและไม่เผาเครื่องหอมแก่พระอื่น
6. ดังนั้น เราจึงได้เทความโกรธและความกริ้วของเราออก ให้พลุ่งขึ้นในเมืองต่างๆ ของยูดาห์และตามถนนหนทางของกรุงเยรูซาเล็ม และเมืองเหล่านั้นก็กลายเป็นที่ทิ้งร้างและร้างเปล่าอย่างทุกวันนี้
7. และบัดนี้พระยาห์เวห์พระเจ้าจอมทัพพระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า ทำไมพวกเจ้าจึงทำความชั่วร้ายนี้แก่ตัวเจ้าเอง และตัดเอาผู้ชาย ผู้หญิง ทั้งทารกและเด็กออกเสียจากท่ามกลางยูดาห์ จนไม่มีคนเหลืออยู่ไว้แก่เจ้าเลย
8. ทำไมพวกเจ้าจึงยั่วยุเราให้โกรธด้วยงานแห่งมือของเจ้า ด้วยการเผาเครื่องหอมแก่พระอื่นในแผ่นดินอียิปต์ที่เจ้ามาอาศัยอยู่นั้น เพื่อเจ้าจะต้องถูกตัดออกและเป็นที่สาปแช่งและตำหนิท่ามกลางบรรดาประชาชาติแห่งแผ่นดินโลก?
9. เจ้าได้ลืมความอธรรมของบรรพบุรุษของเจ้า ความอธรรมของบรรดากษัตริย์แห่งยูดาห์ ความอธรรมของบรรดามเหสีของพวกเขา ความอธรรมของพวกเจ้าเอง และความอธรรมของบรรดาภรรยาของเจ้า ซึ่งพวกเขาได้ทำในแผ่นดินยูดาห์และในถนนของกรุงเยรูซาเล็มเสียแล้วหรือ?
10. จนถึงทุกวันนี้พวกเขาก็ไม่ได้ถ่อมตัวลง หรือเกรงกลัว หรือดำเนินตามธรรมบัญญัติ หรือตามกฎเกณฑ์ของเรา ซึ่งเราให้มีไว้แก่พวกเจ้าและบรรพบุรุษของเจ้า
11. “เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์จอมทัพพระเจ้าแห่งอิสราเอลจึงตรัสดังนี้ว่า นี่แน่ะ เราจะมุ่งหน้าของเราต่อสู้เจ้าด้วยหายนะ และจะตัดยูดาห์ออกเสียทั้งหมด
12. เราจะเอาคนยูดาห์ที่เหลืออยู่ไปเสีย ผู้ซึ่งมุ่งหน้ามาที่แผ่นดินอียิปต์เพื่อจะอาศัยอยู่นั้น และพวกเขาจะถูกผลาญเสียหมด เขาจะล้มลงในแผ่นดินอียิปต์ เขาจะถูกผลาญด้วยดาบ และด้วยการกันดารอาหาร ตั้งแต่ผู้น้อยที่สุดจนถึงผู้ใหญ่ที่สุด พวกเขาจะตายด้วยดาบและด้วยการกันดารอาหาร และเขาจะกลายเป็นคำสาป เป็นที่น่าหวาดหวั่น เป็นคำแช่งและเป็นคำตำหนิ
13. เราจะลงโทษคนเหล่านั้น ผู้อาศัยอยู่ในแผ่นดินอียิปต์ ดังที่เราลงโทษกรุงเยรูซาเล็มด้วยดาบ ด้วยการกันดารอาหาร และด้วยโรคระบาด
14. จนคนยูดาห์ที่เหลืออยู่ ผู้ซึ่งมาอาศัยในแผ่นดินอียิปต์นั้นจะไม่รอดพ้น หรือเหลือกลับไปยังแผ่นดินยูดาห์ ที่ซึ่งเขาปรารถนาจะกลับไปอาศัยอยู่ เพราะว่าเขาจะไม่ได้กลับไป นอกจากผู้ลี้ภัยบางคน”
15. แล้วผู้ชายทุกคนที่รู้ว่าภรรยาของตนได้ถวายเครื่องหอมแก่พระอื่น และผู้หญิงทุกคนที่ยืนอยู่ใกล้เป็นที่ชุมนุมใหญ่ คือประชาชนทั้งหมดที่อาศัยในปัทโรสในแผ่นดินอียิปต์ ได้ตอบเยเรมีย์ว่า
16. “สำหรับถ้อยคำซึ่งท่านได้บอกแก่เราในพระนามของพระยาห์เวห์นั้น เราจะไม่ฟังท่าน
17. แต่เราจะทำทุกสิ่งที่เราได้บนไว้ คือเผาเครื่องหอมถวายเจ้าแม่แห่งฟ้าสวรรค์และเทเครื่องดื่มถวายแด่พระนาง ดังที่เราได้ทำ ทั้งพวกเราและบรรพบุรุษของเรา บรรดากษัตริย์และเจ้านายของเรา ในเมืองต่างๆ ของยูดาห์และตามถนนหนทางในกรุงเยรูซาเล็ม ทำอย่างนั้นแล้วเราจึงมีอาหารบริบูรณ์และอยู่เย็นเป็นสุข และไม่เห็นสิ่งร้ายใดๆ
18. ตั้งแต่เรางดการเผาเครื่องหอมถวายเจ้าแม่แห่งฟ้าสวรรค์ และเทเครื่องดื่มถวายแก่พระนาง เราก็ขัดสนทุกอย่าง และถูกผลาญด้วยดาบและด้วยการกันดารอาหาร”
19. และพวกผู้หญิงกล่าวว่า “เมื่อเราเผาเครื่องหอมถวายเจ้าแม่แห่งฟ้าสวรรค์ และเทเครื่องดื่มถวายแก่พระนาง ที่เราได้ทำขนมพิมพ์รูปพระนางถวาย และที่ได้เทเครื่องดื่มถวายแก่พระนางนั้น เราทำนอกเหนือความเห็นชอบของสามีของเราหรือ?”
20. แล้วเยเรมีย์ได้ตอบประชาชนทั้งสิ้น ทั้งพวกผู้ชายและผู้หญิง คือประชาชนทั้งปวงผู้ให้คำตอบแก่ท่าน ว่า
21. “สำหรับเครื่องหอมที่ท่านได้เผาถวายในเมืองต่างๆ ของยูดาห์ และตามถนนหนทางกรุงเยรูซาเล็ม ทั้งตัวท่าน บรรพบุรุษของท่าน บรรดากษัตริย์และเจ้านายของท่าน และประชาชนแห่งแผ่นดินนั้น พระยาห์เวห์ไม่ได้ทรงจดจำไว้หรือ? พระองค์ไม่ได้ทรงนึกถึงหรือ?
22. พระยาห์เวห์จะทรงทนต่อการกระทำอันชั่วร้ายของท่าน และสิ่งน่ารังเกียจซึ่งท่านได้ทำนั้นต่อไปอีกไม่ไหวแล้ว เพราะฉะนั้น แผ่นดินของท่านจึงได้กลายเป็นที่ทิ้งร้างและที่ร้างเปล่า และเป็นที่สาปแช่ง ปราศจากคนอาศัยดังทุกวันนี้
23. เพราะว่าท่านได้เผาเครื่องหอม และเพราะว่าท่านได้ทำบาปต่อพระยาห์เวห์ และไม่เชื่อฟังพระสุรเสียงของพระยาห์เวห์ หรือดำเนินตามธรรมบัญญัติของพระองค์ ตามกฎเกณฑ์ของพระองค์ และตามพระโอวาทของพระองค์ โทษนี้จึงได้ตกแก่ท่านดังทุกวันนี้”
24. เยเรมีย์ได้กล่าวแก่ประชาชนทั้งสิ้นและพวกผู้หญิงทุกคนว่า “คนยูดาห์ทั้งสิ้นผู้อยู่ในแผ่นดินอียิปต์เอ๋ย จงฟังพระวจนะของพระยาห์เวห์
25. พระยาห์เวห์จอมทัพ พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า ‘เจ้าและภรรยาของเจ้าได้ยืนยันด้วยปาก และได้ลงมือทำด้วยโดยกล่าวว่า “เราจะแก้บนซึ่งเราได้บนไว้แน่นอน คือเผาเครื่องหอมถวายเจ้าแม่แห่งฟ้าสวรรค์ และเทเครื่องดื่มถวายแก่พระนาง” เมื่อเจ้าได้บนไว้ก็แก้บนไปเถอะ
26. ดังนั้นคนยูดาห์ทั้งสิ้นผู้อยู่ในแผ่นดินอียิปต์เอ๋ย จงฟังพระวจนะของพระยาห์เวห์ พระยาห์เวห์ตรัสว่า นี่แน่ะ เราได้ปฏิญาณโดยนามยิ่งใหญ่ของเราว่า ปากของคนยูดาห์ตลอดทั่วแผ่นดินอียิปต์จะไม่ออกนามของเราโดยกล่าวว่า ‘พระยาห์เวห์องค์เจ้านายทรงพระชนม์อยู่ตราบใด’
27. นี่แน่ะ เราคอยดูอยู่เพื่อจะลงโทษ ไม่ใช่เพื่อให้สิ่งดี คนยูดาห์ทั้งสิ้นผู้อยู่ในแผ่นดินอียิปต์จะถูกผลาญเสียด้วยดาบ และด้วยการกันดารอาหาร จนกว่าจะถึงที่สุดของพวกเขา
28. พวกที่หนีพ้นดาบและได้กลับจากแผ่นดินอียิปต์ไปยังแผ่นดินยูดาห์มีจำนวนน้อย และคนยูดาห์ที่เหลืออยู่ทั้งสิ้นผู้มาอาศัยอยู่ที่แผ่นดินอียิปต์จะทราบว่าคำของใครจะยั่งยืน เป็นคำของพวกเขาหรือคำของเรา
29. พระยาห์เวห์ตรัสว่า เราจะลงโทษเจ้าในสถานที่นี้เพื่อเจ้าจะได้ทราบว่า คำของเราซึ่งมุ่งร้ายต่อเจ้าจะคงอยู่เป็นแน่ นี่จะเป็นหมายสำคัญแก่เจ้า
30. พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า นี่แน่ะ เราจะมอบฟาโรห์โฮฟรากษัตริย์แห่งอียิปต์ไว้ในมือศัตรูของเขา และในมือของคนเหล่านั้นที่แสวงเอาชีวิตของเขา ดังที่เราได้มอบกษัตริย์แห่งยูดาห์ไว้ในมือของเนบูคัดเนสซาร์แห่งบาบิโลน ผู้ซึ่งเป็นศัตรูของเขาและแสวงเอาชีวิตของเขา’ ”