1. “บาปของยูดาห์นั้นบันทึกไว้ด้วยปากกาเหล็ก ด้วยปลายเพชรจารึกไว้บนแผ่นแห่งจิตใจของเขาและบนเชิงงอนที่แท่นบูชาของเขาทั้งหลาย
2. บุตรหลานของเขาก็ระลึกถึงแท่นบูชาและอาเช-ราห์ทั้งหลายของเขาข้างต้นไม้เขียวสดทุกต้นและบนเนินเขาสูง
3. บนภูเขาที่อยู่กลางทุ่ง เราจะให้ทรัพย์สินและสมบัติทั้งสิ้นของเจ้าเป็นของริบ และปูชนียสถานสูงแห่งบาปของเจ้าตลอดทั่วแผ่นดินของเจ้า
4. โดยการกระทำของเจ้าเอง เจ้าจะต้องสละมรดกซึ่งเราได้ยกให้แก่เจ้า และเราจะทำให้เจ้าปรนนิบัติศัตรูของเจ้าในแผ่นดินซึ่งเจ้าไม่รู้จัก เพราะเจ้าได้จุดไฟความโกรธของเราขึ้นซึ่งจะไหม้อยู่เป็นนิตย์”
5. พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า“คนที่วางใจในมนุษย์และให้เนื้อหนังเป็นกำลังของเขาและใจของเขาหันออกจากพระยาห์เวห์คนนั้นก็เป็นที่แช่งสาป
6. เขาเป็นเหมือนพุ่มไม้ที่อยู่ในทะเลทรายและจะไม่เห็นสิ่งดีที่มาถึงเขาจะอาศัยอยู่ในแผ่นดินที่แตกระแหงในถิ่นทุรกันดารในแผ่นดินเค็มที่ไม่มีคนอาศัย
7. “คนที่วางใจในพระยาห์เวห์ย่อมได้รับพระพรคือผู้ที่ความวางใจของเขาอยู่ในพระยาห์เวห์
8. เขาเป็นเหมือนต้นไม้ที่ปลูกไว้ริมน้ำซึ่งหยั่งรากของมันออกไปข้างลำน้ำเมื่อแดดส่องมาถึงก็ไม่กลัวเพราะใบของมันคงเขียวอยู่เสมอและไม่กระวนกระวายในปีที่แห้งแล้งเพราะมันไม่หยุดที่จะเกิดผล”
9. จิตใจก็เป็นตัวล่อลวงเหนือกว่าสิ่งใดทั้งหมดมันเสื่อมทรามอย่างร้ายทีเดียวใครจะรู้จักใจนั้นเล่า?
10. “เราคือพระยาห์เวห์ตรวจค้นดูจิตและทดสอบดูใจเพื่อให้แก่ทุกคนตามพฤติการณ์ของเขาตามผลแห่งการกระทำของเขา”
11. เหมือนนกกระทาที่ฟักไข่ซึ่งมันไม่ได้ออกเองคนที่ได้ความมั่งมีมาอย่างไม่เป็นธรรมก็เช่นกันพอถึงวัยกลางคน มันก็พรากจากเขาไปและในตอนปลายของเขา เขาจะเป็นคนโฉดเขลา
12. ที่ตั้งแห่งสถานนมัสการของเราทั้งหลายเป็นพระที่นั่งรุ่งเรืองซึ่งตั้งอยู่สูงตั้งแต่เดิมนั้น
13. ข้าแต่พระยาห์เวห์ ความหวังแห่งอิสราเอลบรรดาคนเหล่านั้นที่ละทิ้งพระองค์จะต้องอับอายบรรดาคนทั้งปวงในแผ่นดินที่หันไปจากเราจะต้องถูกจารึกไว้เพราะเขาได้ละทิ้งพระยาห์เวห์ผู้เป็นแหล่งน้ำแห่งชีวิตเสีย
14. ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทรงรักษาข้าพระองค์ แล้วข้าพระองค์จะได้รับการรักษาขอทรงช่วยข้าพระองค์ให้รอด ข้าพระองค์จึงจะรอดได้เพราะพระองค์ทรงเป็นที่สรรเสริญของข้าพระองค์
15. ดูสิ เขาทั้งหลายพูดกับข้าพระองค์ว่า“พระวจนะของพระยาห์เวห์อยู่ที่ไหน?ขอให้มาเถิด”
16. ข้าพระองค์ไม่ได้รีบหนีไปจากการเป็นผู้เลี้ยงที่ติดตามพระองค์ข้าพระองค์ไม่ประสงค์วันแห่งความหายนะพระองค์ทรงทราบถึงสิ่งซึ่งออกมาจากริมฝีปากของข้าพระองค์มันอยู่ต่อพระพักตร์ของพระองค์
17. ขออย่าทรงเป็นเหตุให้ข้าพระองค์หวาดกลัวพระองค์ทรงเป็นที่ลี้ภัยของข้าพระองค์ในวันร้าย
18. ขอให้ผู้ที่ข่มเหงข้าพระองค์ต้องอับอายแต่ขออย่าให้ข้าพระองค์ต้องอับอายขอให้เขาครั่นคร้ามแต่อย่าให้ข้าพระองค์ครั่นคร้ามขอทรงนำวันร้ายมาตกเหนือเขาขอทรงทำลายเขาด้วยการทำลายซับซ้อน
19. พระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าดังนี้ว่า “จงไปยืนในประตูประชาชน ซึ่งบรรดากษัตริย์แห่งยูดาห์เสด็จเข้าและเสด็จออก และในประตูทั้งหลายของเยรูซาเล็ม
20. และกล่าวแก่พวกเขาว่า ‘จงฟังพระวจนะของพระยาห์เวห์ ท่านทั้งหลายผู้เป็นกษัตริย์ของยูดาห์ และบรรดาคนยูดาห์และชาวเยรูซาเล็มทั้งสิ้น ผู้ซึ่งเข้าทางประตูเหล่านี้
21. พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า จงระวังเพื่อเห็นแก่ชีวิตของพวกเจ้า อย่าได้หาบหามอะไรในวันสะบาโต หรือนำของนั้นเข้าทางบรรดาประตูเยรูซาเล็ม
22. และอย่าหาบหามของของเจ้าออกจากบ้านในวันสะบาโต หรือทำงานใดๆ แต่จงรักษาวันสะบาโตให้บริสุทธิ์ดังที่เราได้บัญชาบรรพบุรุษของเจ้าไว้
23. แต่พวกเขาก็ไม่ฟังหรือเงี่ยหูฟัง แต่ทำคอของเขาให้แข็ง เพื่อจะไม่ได้ยินและไม่รับคำตักเตือน’
24. “พระยาห์เวห์ตรัสว่า ถ้าพวกเจ้าเชื่อฟังเรา และไม่นำภาระใดๆ เข้ามาทางประตูเมืองนี้ในวันสะบาโต แต่รักษาวันสะบาโตให้บริสุทธิ์ และไม่ทำงานในวันนั้น
25. แล้วจะมีบรรดากษัตริย์ผู้ประทับบนบัลลังก์ของดาวิดและเจ้านาย เสด็จเข้าทางประตูทั้งหลายของเมืองนี้ โดยรถรบและม้า ทั้งบรรดากษัตริย์และเจ้านาย ทั้งคนยูดาห์และชาวเยรูซาเล็ม และเมืองนี้จะมีคนอาศัยอยู่เป็นนิตย์
26. และประชาชนจะมาจากเมืองต่างๆ ของยูดาห์และจากที่ซึ่งอยู่รอบเยรูซาเล็ม จากแผ่นดินเบนยามิน จากเนินเชเฟลาห์ จากเมืองเทือกเขา และจากเนเกบนำเอาเครื่องบูชาเผาทั้งตัว และเครื่องสัตวบูชา เครื่องธัญบูชาและกำยาน และนำเครื่องบูชาขอบพระคุณมายังนิเวศของพระยาห์เวห์
27. แต่ถ้าเจ้าทั้งหลายไม่ฟังเราที่จะรักษาวันสะบาโตให้บริสุทธิ์ และที่จะไม่แบกภาระเข้าทางประตูทั้งหลายของเยรูซาเล็มในวันสะบาโต แล้วเราจะก่อไฟไว้ในประตูเมืองเหล่านั้น และไฟนั้นจะเผาผลาญราชวังทั้งหลายของเยรูซาเล็ม และจะดับก็ไม่ได้”