1. พระวจนะของพระยาห์เวห์มาถึงเยเรมีย์ เกี่ยวกับความแห้งแล้งว่า
2. “ยูดาห์ไว้ทุกข์และประตูเมืองทั้งหลายของเธอก็อ่อนกำลังลงประชาชนของเธอก็คร่ำครวญอยู่บนแผ่นดินและเสียงร้องของเยรูซาเล็มก็ดังขึ้น
3. พวกเจ้านายของเธอสั่งคนใช้ให้ไปตักน้ำพวกเขาไปยังที่ขังน้ำเห็นว่าไม่มีน้ำเขาก็กลับไปด้วยภาชนะเปล่าเขาอับอายและขายหน้าจึงคลุมศีรษะเสีย
4. เพราะเรื่องแผ่นดินที่แตกระแหงเนื่องจากไม่มีฝนตกบนแผ่นดินพวกชาวนาก็อับอายจึงคลุมศีรษะเสีย
5. แม้กวางตัวเมียที่อยู่ในท้องทุ่งก็ละทิ้งลูกที่ตกใหม่เสียเพราะว่าไม่มีหญ้า
6. ลาป่ายืนอยู่บนที่สูงโล่งมันหอบเหมือนกับหมาป่าตาของมันก็มืดมัวเพราะว่าไม่มีพืชผัก”
7. “แม้ว่าความผิดบาปของข้าพระองค์ทั้งหลายก็เป็นพยานปรักปรำข้าพระองค์ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอพระองค์ทรงโปรดเถิด เพื่อเห็นแก่พระนามของพระองค์บรรดาความไม่ซื่อสัตย์ของข้าพระองค์ทั้งหลายก็มากมายข้าพระองค์ทั้งหลายทำบาปต่อพระองค์
8. ข้าแต่พระองค์ผู้ทรงเป็นความหวังแห่งอิสราเอลเป็นพระผู้ช่วยของเขาในยามลำบากทำไมพระองค์จึงทรงเป็นเหมือนแขกเมืองในแผ่นดินหรือเหมือนคนเดินทางแวะอาศัยเพียงคืนเดียว?
9. ทำไมพระองค์จึงทรงเป็นเหมือนชายที่งุนงงหรือเหมือนชายฉกรรจ์แต่ช่วยใครไม่ได้?ข้าแต่พระยาห์เวห์ แม้กระนั้นก็ดีพระองค์สถิตท่ามกลางข้าพระองค์ทั้งหลายคนเขาเรียกพวกข้าพระองค์โดยพระนามของพระองค์ขออย่าทรงละทิ้งข้าพระองค์ทั้งหลาย”
10. พระยาห์เวห์ตรัสเกี่ยวกับชนชาตินี้ว่า“ด้วยเหตุที่พวกเขารักจะพเนจรไปไม่ยับยั้งเท้าของตนไว้ฉะนั้นพระยาห์เวห์จึงไม่ทรงโปรดปรานเขาพระองค์จะทรงระลึกถึงความผิดบาปของเขาและลงโทษบาปของเขา”
11. พระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “อย่าอธิษฐานเพื่อความอยู่เย็นเป็นสุขของชนชาตินี้เลย
12. แม้ว่าเขาอดอาหารเราก็จะไม่ฟังเสียงร้องของเขา แม้เขาถวายเครื่องบูชาเผาทั้งตัวและธัญบูชาเราก็จะไม่ยอมรับ แต่เราจะผลาญเขาเสียด้วยดาบ ด้วยการกันดารอาหารและด้วยโรคระบาด”
13. แล้วข้าพเจ้าพูดว่า “ข้าแต่พระยาห์เวห์องค์เจ้านาย นี่แน่ะ พวกผู้เผยพระวจนะกล่าวแก่เขาว่า ‘พวกเจ้าจะไม่เห็นดาบหรือการกันดารอาหาร แต่เราจะให้สันติภาพที่แน่นอนแก่เจ้าในสถานที่นี้’ ”
14. และพระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “พวกผู้เผยพระวจนะเหล่านั้นเผยพระวจนะเท็จในนามของเรา เราไม่ได้ใช้พวกเขา และเราไม่ได้บัญชาเขาหรือพูดกับเขา เขาเผยนิมิตเท็จแก่พวกเจ้าเป็นการทำนายที่ไร้ค่า เป็นการล่อลวงของจิตใจเขาเอง
15. ฉะนั้น พระยาห์เวห์จึงตรัสดังนี้เกี่ยวกับพวกผู้เผยพระวจนะ ผู้เผยพระวจนะในนามของเราแม้ว่าเราไม่ได้ใช้พวกเขาและผู้กล่าวว่า ‘ดาบและการกันดารอาหารจะไม่มาถึงแผ่นดินนี้’ พวกผู้เผยพระวจนะเหล่านั้นจะถูกผลาญเสียด้วยดาบและการกันดารอาหาร
16. และประชาชนผู้ซึ่งเขาเผยพระวจนะให้ฟังนั้น จะถูกทิ้งไว้ตามถนนหนทางของกรุงเยรูซาเล็ม เป็นเหยื่อของการกันดารอาหารและดาบ จะไม่มีใครฝังเขา คือทั้งตัวเขา ภรรยาของเขา บุตรชายและบุตรหญิงของเขา เพราะเราจะเทความชั่วร้ายของเขาสนองตอบเขา
17. “เจ้าจงกล่าวถ้อยคำนี้แก่เขาว่า‘ขอให้ตาของเรามีน้ำตาไหลทั้งกลางคืนและกลางวันอย่าให้หยุดยั้งเพราะประชากรของเราต้องเจ็บปวดด้วยบาดแผลฉกรรจ์ด้วยถูกตีอย่างหนักมาก
18. ถ้าเราออกไปตามท้องทุ่งก็เห็นคนที่ถูกฆ่าด้วยดาบถ้าเราเข้าไปในเมืองก็เห็นคนเจ็บป่วยเนื่องจากการกันดารอาหารเพราะว่าทั้งพวกผู้เผยพระวจนะและปุโรหิตต่างก็ไปยังดินแดนที่ตนไม่รู้จัก’ ”
19. พระองค์ทรงปฏิเสธไม่รับยูดาห์อย่างสิ้นเชิงแล้วหรือ?พระทัยของพระองค์เกลียดศิโยนเสียแล้วหรือ?ทำไมพระองค์ทรงเฆี่ยนตีข้าพระองค์ทั้งหลายจนเกินกว่าที่จะรักษาข้าพระองค์ให้หายได้?ข้าพระองค์ทั้งหลายมองหาสวัสดิภาพ แต่ไม่พบสิ่งดีใดๆ เลยข้าพระองค์มองหาเวลาเยียวยา แต่ดูสิ มีแต่ความสยดสยอง
20. ข้าแต่พระยาห์เวห์ ข้าพระองค์ทั้งหลายขอสารภาพความอธรรมของพวกข้าพระองค์และความผิดบาปของบรรพบุรุษของข้าพระองค์เพราะข้าพระองค์ทั้งหลายได้ทำบาปต่อพระองค์
21. เพราะเห็นแก่พระนามของพระองค์ ขออย่าทรงเกลียดพวกข้าพระองค์ขออย่าให้พระที่นั่งรุ่งเรืองของพระองค์ต้องเสื่อมเสียขอทรงระลึกถึงและอย่าทรงหักพันธสัญญาของพระองค์ซึ่งมีไว้กับข้าพระองค์
22. ในบรรดารูปเคารพแห่งประชาชาติมีพระองค์ใดเล่าที่บันดาลให้เกิดฝนได้?หรือท้องฟ้าเทฝนลงมาเองได้หรือ?ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระเจ้าของพวกข้าพระองค์พระองค์คือพระเจ้าที่ทรงทำอย่างนั้นได้ไม่ใช่หรือ?พวกข้าพระองค์หวังในพระองค์เพราะพระองค์ทรงทำสิ่งเหล่านี้ทั้งสิ้น