1. ปาชเฮอร์ปุโรหิตบุตรของอิมเมอร์ผู้เป็นหัวหน้าใหญ่ในพระนิเวศของพระยาห์เวห์ ได้ยินเยเรมีย์เผยพระวจนะถึงสิ่งเหล่านี้
2. ปาชเฮอร์ก็ตีเยเรมีย์ผู้เผยพระวจนะและจับท่านใส่ขื่อคา ซึ่งอยู่ด้านบนของประตูเบนยามิน ในพระนิเวศของพระยาห์เวห์
3. พอรุ่งขึ้นเมื่อปาชเฮอร์ปลดเยเรมีย์ออกจากขื่อคา เยเรมีย์พูดกับท่านว่า “พระยาห์เวห์ไม่ได้ทรงเรียกชื่อของท่านว่าปาชเฮอร์ แต่ทรงเรียกว่า มาโกร์มิสสาบิบ
4. เพราะพระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า นี่แน่ะ เราจะทำให้เจ้าเป็นความหวาดกลัวต่อตัวเจ้าเอง และต่อมิตรสหายทั้งสิ้นของเจ้า พวกเขาจะล้มลงด้วยดาบของศัตรูของเขาขณะที่เจ้ามองดูอยู่ และเราจะมอบยูดาห์ทั้งสิ้นไว้ในมือของกษัตริย์บาบิโลน เขาจะกวาดเอาไปเป็นเชลยยังบาบิโลน และจะฆ่าเสียด้วยดาบ
5. ยิ่งกว่านั้นอีกเราจะยกความมั่งคั่งของเมืองนี้ คือผลผลิตทั้งสิ้นและของมีค่าทั้งสิ้นของเมืองนี้ และทรัพย์สมบัติทั้งสิ้นของบรรดากษัตริย์ของยูดาห์ไว้ในมือของศัตรูของเขาทั้งหลาย ผู้ซึ่งจะปล้นและฉุดคร่าและกวาดต้อนพวกเขาไปบาบิโลน
6. ส่วนตัวท่านปาชเฮอร์และบรรดาผู้ที่อาศัยอยู่ในบ้านของท่าน จะต้องไปเป็นเชลย ท่านจะต้องไปยังบาบิโลน และท่านจะตายและถูกฝังไว้ที่นั่น ทั้งท่านและมิตรสหายทั้งสิ้นของท่าน ผู้ซึ่งท่านได้เผยบรรดาความเท็จแก่เขา”
7. ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระองค์ทรงหลอกลวงข้าพระองค์และข้าพระองค์ก็ถูกหลอกลวงพระองค์ทรงมีกำลังยิ่งกว่าข้าพระองค์และพระองค์ทรงชนะข้าพระองค์เป็นที่ให้เขาหัวเราะวันยังค่ำทุกคนเยาะเย้ยข้าพระองค์
8. เพราะเมื่อข้าพระองค์พูด ข้าพระองค์ร้องให้ช่วยข้าพระองค์ตะโกนว่า “ความทารุณและการทำลาย”เพราะว่าพระวจนะของพระยาห์เวห์ทำให้ข้าพระองค์ถูกตำหนิและเยาะเย้ยตลอดวัน
9. ถ้าข้าพระองค์จะกล่าวว่า “ข้าพเจ้าจะไม่อ้างถึงพระองค์หรือกล่าวในพระนามของพระองค์อีก”ก็มีสิ่งในใจของข้าพระองค์เหมือนไฟไหม้อัดอยู่ในกระดูกของข้าพระองค์และข้าพระองค์ก็อ่อนเปลี้ยที่ต้องเก็บมันไว้และข้าพระองค์ก็เก็บไว้ไม่ไหว
10. ข้าพระองค์ได้ยินเสียงซุบซิบเป็นอันมาก“ความสยดสยองอยู่รอบด้าน ใส่ความเขา ให้เราใส่ความเขา”มิตรสหายที่คุ้นเคยทั้งสิ้นของข้าพระองค์เฝ้าดูความล่มจมของข้าพระองค์กล่าวว่า“บางทีเขาอาจจะถูกหลอกลวงแล้วเราจะชนะเขาและทำการแก้แค้นเขาได้”
11. แต่พระยาห์เวห์ทรงอยู่กับข้าพเจ้าดังนักรบที่น่าเกรงขามเพราะฉะนั้น บรรดาผู้ข่มเหงข้าพเจ้าจะสะดุดพวกเขาจะไม่ชนะข้าพเจ้าเขาจะอับอายอย่างยิ่งเพราะเขาทำไม่สำเร็จความอัปยศอดสูเป็นนิตย์ของเขานั้นจะไม่มีวันถูกลืม
12. ข้าแต่พระยาห์เวห์จอมทัพผู้ทรงทดลองคนชอบธรรมผู้ทอดพระเนตรทั้งใจและจิตขอให้ข้าพระองค์ได้เห็นการแก้แค้นของพระองค์เหนือเขาทั้งหลายเพราะข้าพระองค์ได้ทูลเสนอคดีของข้าพระองค์แล้ว
13. จงร้องเพลงถวายพระยาห์เวห์จงสรรเสริญพระยาห์เวห์เพราะว่าพระองค์ทรงช่วยกู้ชีวิตผู้ขัดสนให้พ้นจากมือของผู้ทำความชั่วร้าย
14. ขอให้วันที่ข้าพเจ้าเกิดมานั้นถูกแช่งสาปอย่าให้วันที่มารดาของข้าพเจ้าคลอดข้าพเจ้าได้รับพร
15. ขอให้ชายคนนั้นถูกแช่งสาป คือคนที่นำข่าวไปบอกบิดาข้าพเจ้าว่า“บุตรชายคนหนึ่งเกิดมาแก่ท่านแล้ว”ซึ่งทำให้บิดามีความยินดีมาก
16. ขอให้ชายคนนั้นเหมือนกับบรรดาเมืองซึ่งพระยาห์เวห์ทรงคว่ำเสียและไม่ได้กลับพระทัยขอให้เขาได้ยินเสียงร้องในเวลาเช้าและให้ได้ยินเสียงโวยวายในเวลาเที่ยง
17. เพราะเขาไม่ได้ฆ่าข้าพเจ้าเสียตั้งแต่ในครรภ์ให้มารดาของข้าพเจ้าเป็นหลุมฝังศพของข้าพเจ้าและครรภ์นั้นจะได้โตอยู่เป็นนิตย์
18. ทำไมข้าพเจ้าจึงออกจากครรภ์มาเห็นความลำบากและความทุกข์และวันคืนของข้าพเจ้าก็หมดสิ้นไปในความอับอาย?