1. ข้าแต่องค์เจ้านาย พระองค์ทรงเป็นที่พักพิงของข้าพระองค์ทั้งหลายทุกชั่วชาติพันธุ์
2. ก่อนที่ภูเขาทั้งหลายเกิดขึ้นมาก่อนที่พระองค์ทรงให้กำเนิดแผ่นดินโลกและพิภพพระองค์ทรงเป็นพระเจ้าตั้งแต่นิรันดร์กาลถึงนิรันดร์กาล
3. พระองค์ทรงให้มนุษย์กลับเป็นผงคลีและตรัสว่า “มนุษย์ทั้งหลายเอ๋ย จงกลับเถิด”
4. เพราะพันปีในสายพระเนตรของพระองค์เป็นเหมือนวานนี้ซึ่งผ่านไปแล้วหรือเหมือนยามเดียวในกลางคืน
5. พระองค์ทรงเทการล่วงหลับบนเขาทั้งหลายพวกเขาก็เหมือนหญ้าที่งอกขึ้นในเวลาเช้า
6. ในเวลาเช้ามันก็บานออกและงอกขึ้นเมื่อเวลาเย็นก็ร่วงโรยและเหี่ยวไป
7. เพราะข้าพระองค์ทั้งหลายถูกความกริ้วของพระองค์ผลาญเสียพวกข้าพระองค์ก็เดือดร้อนเพราะพระพิโรธของพระองค์
8. พระองค์ทรงตั้งความชั่วของข้าพระองค์ทั้งหลายไว้ต่อพระพักตร์พระองค์ทรงตั้งบาปลับๆ ของพวกข้าพระองค์ไว้ในแสงสว่างแห่งพระพักตร์ของพระองค์
9. วันเวลาทั้งสิ้นของข้าพระองค์ทั้งหลายหมดไปใต้ความเกรี้ยวกราดของพระองค์ปีของพวกข้าพระองค์สิ้นสุดลงอย่างเสียงถอนหายใจ
10. อายุขัยของข้าพระองค์ทั้งหลายคือเจ็ดสิบหรือหากแข็งแรงก็ถึงแปดสิบแต่ช่วงชีวิตนั้นมีแต่ความลำบากและความเศร้าโศกไม่ช้าก็สูญไปและพวกข้าพระองค์ก็จากไป
11. ผู้ใดจะทราบถึงพลังความกริ้วของพระองค์?หรือทราบถึงความเกรี้ยวกราดของพระองค์ตามความเกรงกลัวพระองค์?
12. ขอทรงสอนข้าพระองค์ทั้งหลายให้นับวันของตนเพื่อพวกข้าพระองค์จะมีจิตใจที่มีปัญญา
13. ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทรงหันมาเถิด ยังอีกนานเท่าใด?ขอทรงสงสารบรรดาผู้รับใช้ของพระองค์
14. ขอทรงให้ข้าพระองค์ทั้งหลายอิ่มความรักมั่นคงของพระองค์ในเวลาเช้าเพื่อข้าพระองค์ทั้งหลายจะได้ร้องเพลงด้วยความชื่นบานและยินดีตลอดวันเวลาของพวกข้าพระองค์
15. ขอทรงให้ข้าพระองค์ทั้งหลายยินดีให้มากวัน เท่ากับที่พระองค์ได้ทรงให้พวกข้าพระองค์ทุกข์ยากนั้นและให้มากปีเท่ากับที่พวกข้าพระองค์ได้ประสบสิ่งร้าย
16. ขอให้พระราชกิจของพระองค์ปรากฏแก่บรรดาผู้รับใช้ของพระองค์และให้ความสง่างามของพระองค์ปรากฏแก่ลูกหลานของพวกเขา
17. ขอความโปรดปรานขององค์เจ้านายพระเจ้าของข้าพระองค์ทั้งหลายอยู่เหนือเหล่าข้าพระองค์ขอทรงสถาปนาผลงานจากมือของข้าพระองค์ทั้งหลายไว้เหนือพวกข้าพระองค์ขอทรงสถาปนาผลงานจากมือของข้าพระองค์ทั้งหลาย