1. กวางกระเสือกกระสนหาธารน้ำฉันใดข้าแต่พระเจ้า จิตใจข้าพระองค์ก็กระเสือกกระสนหาพระองค์ฉันนั้น
2. จิตใจข้าพระองค์กระหายหาพระเจ้าหาพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์เมื่อไรข้าพระองค์จะได้มาเห็นพระพักตร์พระเจ้า?
3. ข้าพระองค์กินน้ำตาต่างอาหารทั้งวันคืนขณะที่คนพูดกับข้าพระองค์วันแล้ววันเล่าว่า“พระเจ้าของเจ้าอยู่ที่ไหน?”
4. เมื่อข้าพระองค์ระบายความในใจออกมาข้าพระองค์ระลึกถึงสิ่งเหล่านี้ คือข้าพระองค์ไปกับมหาชนและนำพวกเขาไปเป็นกระบวนแห่ถึงพระนิเวศของพระเจ้าด้วยเสียงโห่ร้องยินดีและเสียงขอบพระคุณคือมวลชนกำลังฉลองเทศกาลเลี้ยง
5. จิตใจของข้าเอ๋ย ไฉนเจ้าจึงฝ่ออยู่?ไฉนเจ้าจึงกระสับกระส่ายอยู่ภายใน?จงหวังในพระเจ้า เพราะข้าจะยกย่องพระองค์อีกผู้ทรงเป็นพระผู้ช่วยให้รอด
6. ข้าแต่พระเจ้า จิตใจของข้าพระองค์ฝ่ออยู่ภายในเพราะฉะนั้น ข้าพระองค์จึงระลึกถึงพระองค์จากดินแดนแห่งแม่น้ำจอร์แดนและภูเขาเฮอร์โมนตั้งแต่เนินมิซาร์
7. ที่ลึกกู่เรียกที่ลึกในเสียงน้ำตกของพระองค์คลื่นและระลอกคลื่นทั้งสิ้นของพระองค์โถมทับข้าพระองค์แล้ว
8. กลางวัน พระยาห์เวห์ทรงบัญชาความรักมั่นคงของพระองค์และกลางคืน เพลงของพระองค์อยู่กับข้าพเจ้าเป็นคำอธิษฐานต่อพระเจ้าแห่งชีวิตของข้าพเจ้า
9. ข้าพเจ้าทูลพระเจ้า พระศิลาของข้าพเจ้าว่า“ไฉนพระองค์ทรงลืมข้าพระองค์?ไฉนข้าพระองค์ต้องดำเนินไปอย่างทุกข์โศกเพราะการบีบบังคับของศัตรู?”
10. พวกคู่อริเยาะเย้ยข้าพระองค์ดุจจะให้กระดูกของข้าพระองค์แหลกละเอียดเมื่อพวกเขาพูดกับข้าพระองค์วันแล้ววันเล่าว่า“พระเจ้าของเจ้าอยู่ที่ไหน?”
11. จิตใจของข้าเอ๋ย ไฉนเจ้าจึงฝ่ออยู่?ไฉนเจ้าจึงกระสับกระส่ายอยู่ภายใน?จงหวังในพระเจ้า เพราะข้าจะยกย่องพระองค์อีกผู้ทรงเป็นพระผู้ช่วยให้รอดและพระเจ้าของข้า