1. I det året då kong Ussia døydde, såg eg Herren sitja på ein høg, høg kongsstol, og slepet på kappa hans fylte templet.
2. Serafar stod ikring han. Kvar av dei hadde seks venger. Med to gøymde dei andletet, med to gøymde dei føtene, og med to flaug dei.
3. Dei ropa til kvarandre:«Heilag, heilag, heilag ¬er Herren Sebaot.All jorda er full ¬av hans herlegdom.»
4. Boltane i dørstokkane riste når ropet ljoma, og huset vart fylt med røyk.
5. Då sa eg:«Ve meg! Det er ute med meg.For eg er ein mann ¬med ureine lipper,og eg bur mellom eit folk ¬med ureine lipper,og augo mine har sett Kongen,Herren, Allhærs Gud.»
6. Då flaug ein av serafane bort til meg. I handa hadde han ei glo, som han hadde teke med ei tong frå altaret.
7. Med den rørte han ved munnen min og sa:«Sjå, denne har rørt ¬ved lippene dine.Di skuld er borte, ¬di synd er sona.»
8. Så høyrde eg Herrens røyst:«Kven skal eg senda,og kven vil gå for oss?»Då sa eg: «Sjå, her er eg, send meg!»
9. Og han sa:«Gå og sei til dette folket:Høyr og høyr, men håtta ikkje!Sjå og sjå, men skjøna ikkje!
10. Gjer hjarta hardt på ¬dette folket,gjer øyro tunghøyrde, ¬klin augo att,så det ikkje ser med augoeller høyrer med øyroeller skjønar med hjartaog vender om og vert lækt!»
11. Då spurde eg: «Kor lenge, Herre?» Han svara:«Til byane er aude ¬og folketome,til husa står utan folk,og landet ligg ¬som ei øydemark.»
12. Langt bort ¬skal Herren senda folket,audt og tomt skal det verta ¬i landet.
13. Og finst det enno att ¬ein tiandepart,skal den òg øydast ut,som når ei eik ¬eller terebinte vert felt,og berre ein stuv står att.Stuven skal vera ¬eit heilagt sæde.