1. Vakna, vakna,kled deg i styrke, Sion!Ta på deg ditt høgtidsskrud,Jerusalem, du heilage by!For aldri meir ¬skal det koma inn i degein uomskoren eller urein.
2. Rist av deg støvet og reis deg,set deg på trona, Jerusalem!Løys lekkjene du har ¬om halsen,du hærtekne Sion-dotter!
3. Så seier Herren:For inkje vart de selde,og utan pengar ¬skal de løysast ut.
4. For så seier Herren din Gud:I si fyrste tid ¬drog folket mitt til Egyptog heldt til der.Sidan vart dei utan grunn ¬trælka av Assur.
5. Og no, lyder ordet frå Herren,kva skal eg gjera hernår folket mitt er bortført ¬utan vederlag?Valdsherrane hyler, ¬seier Herren,og dagen lang ¬vert namnet mitt spotta.
6. Difor skal folket mittlæra mitt namn å kjenna,ja, den dagen skal dei skjønaat det er eg som seier: ¬«Her er eg!»
7. Kor fagert det ernår han som ber gledebod,kjem springande over fjell,melder fred ¬og ber god bodskap,forkynner frelse ¬og seier til Sion:«Din Gud er konge!»
8. Høyr, dine vaktmenn ropar,dei jublar alle i hop.For med eigne augo ser deiat Herren kjem heim att ¬til Sion.
9. Set i med jubelrop,de aude tufter i Jerusalem!For Herren trøystar sitt folkog løyser ut Jerusalem.
10. Herren syner sin heilage armfor augo på alle folkeslag.Heile den vide jord får sjåfrelsa frå vår Gud.
11. Far bort, far bort frå Babylon!Ikkje rør noko ureint!Dra ut or byen og reinsa dykk,de som ber Herrens kar!
12. For de treng ikkje ¬skunda dykk,de må ikkje røma frå byen.For Herren sjølv går føre dykk,og sist i flokken er Israels Gud.
13. Sjå, min tenar skal ha ¬framgang,han skal stiga ¬og lyftast og opphøgjast.
14. Liksom mange stokk til ¬då dei såg han– meir skamfaren var han ¬enn nokon mann,han såg ikkje ut ¬som eit menneske,
15. så skal mange folkeslag ¬undrast over han,og kongar skal lata att ¬sin munn.For dei får sjå ¬det som aldri vart sagt dei,uhøyrde ting vert dei vitne til.