1. Herren tala til Moses på Sinai-fjellet og sa:
2. Sei til israelittane: Når de kjem inn i det landet eg vil gje dykk, skal landet ha ei sabbatskvild for Herren.
3. Seks år skal du så til åkeren din, og seks år skal du skjera vintrea dine og samla inn grøda i landet.
4. Men i det sjuande året skal det vera full kvile for landet, ein sabbat for Herren. Då skal du korkje så åkeren din eller stella vintrea dine.
5. Du skal ikkje skjera korn som har sått seg sjølv etter at du har hausta, og du skal ikkje plukka druer på eit ustelt vintre. Det skal vera sabbatsår for landet.
6. Det som veks i landet det året, skal vera til føde for dykk, for deg og tenaren din og tenestkvinna di og leigekaren og dei framande som held til hjå deg.
7. Buskapen din og dei ville dyra som er i landet, skal òg eta av grøda der.
8. Så skal du telja sju sabbatsår fram, sju gonger sju år, så tida for dei sju sabbatsåra vert førtini år.
9. Og den tiande dagen i den sjuande månaden skal du blåsa i horn; på soningsdagen skal de la hornet lyda i heile landet.
10. De skal halda det femtiande året heilagt og lysa ut fridom i landet for alle som bur der. Det skal vera eit frigjevingsår for dykk. Då skal de koma attende, kvar til sin eigedom og si ætt.
11. Det femtiande året skal vera eit frigjevingsår for dykk. Då skal de ikkje så, ikkje hausta det kornet som har sått seg sjølv, og ikkje plukka druene av ustelte vintre.
12. For det er eit frigjevingsår; og de skal halda det heilagt. De skal eta av grøda på marka.
13. I frigjevingsåret skal de koma attende, kvar til sin eigedom.
14. Når du sel jord til landsmannen din eller kjøper jord av han, skal de ikkje gjera urett mot kvarandre.
15. Du skal betala han, alt etter kor mange år det har gått sidan frigjevingsåret, og han skal setja prisen etter talet på dei åra du kan hausta grøda.
16. Di fleire år det er att, di større kjøpesum, og di færre år, di mindre kjøpesum. For det er berre eit visst tal avlingar han sel deg.
17. De skal ikkje gjera urett mot kvarandre; men du skal ha age for din Gud. For eg er Herren dykkar Gud.
18. Fylg føresegnene mine og gjev akt på lovene mine, så de lever etter dei! Då skal de bu trygt i landet.
19. Landet skal gje si grøde, så de kan eta dykk mette og bu trygt.
20. Og dersom de spør: «Kva skal vi eta det sjuande året, når vi ikkje sår og ikkje samlar inn grøde?» –
21. då skal de vita at eg vil senda mi velsigning over dykk det sjette året, så landet gjev grøde for tre år.
22. Når de sår det åttande året, skal de enno eta av den gamle grøda. Heilt til grøda kjem det niande året, skal de ha gamalt korn å eta.
23. Jorda må ikkje seljast for alltid. For landet er mitt, og de er framande og gjester hjå meg.
24. Difor skal det i heile landet dykkar gjelda løysingsrett for jord.
25. Når det går ut for bror din, og han må selja noko av odelsjorda si, skal næraste frenden, løysingsmannen hans, koma og løysa inn det som broren har selt.
26. Finst det nokon som ikkje har ein løysingsmann, men sjølv får så god råd at han kan greia løysingssummen,
27. skal han rekna frå dei åra som har gått sidan han selde, og gje kjøparen betaling for den tida som er att. Då får han odelsjorda si tilbake.
28. Men får han ikkje råd til å betala, skal jorda høyra kjøparen til heilt til frigjevingsåret. Då vert ho fri og går attende til den gamle eigaren.
29. Når nokon sel eit stovehus i ein by som det er murar ikring, gjeld løysingsretten berre for ei tid; det fyrste året etter salet har han rett til å løysa inn huset.
30. Men vert det ikkje innløyst før eit heilt år er til ende, skal huset, så sant det ligg i ein by med murar ikring, høyra kjøparen og etterkomarane hans til for godt. Det vert ikkje fritt i frigjevingsåret.
31. Men husa i småbyar som det ikkje er murar ikring, skal reknast likt med jordene på landet. Dei kan løysast inn, og i frigjevingsåret vert dei frie.
32. Gjeld det hus i dei byane som høyrer levittane til, varer løysingsretten for alle tider.
33. Når nokon av levittane ikkje løyser inn det huset han har selt i ein by som dei eig, vert det fritt i frigjevingsåret. For husa i dei byane som høyrer levittane til, er deira eigedom mellom israelittane.
34. Beitemarkene kring byane deira må ikkje seljast; dei er deira odel for alle tider.
35. Når det går ut for bror din, og han ikkje kan greia seg lenger, skal du ta deg av han som du gjer med innflyttarar og framande, så han kan livberga seg hjå deg.
36. Du må ikkje ta rente av han eller krevja ein større sum tilbake; du skal ha age for din Gud, så bror din kan leva hjå deg.
37. Du skal ikkje låna han pengar mot rente eller selja han matvarer og krevja meir att.
38. Eg er Herren dykkar Gud, som har ført dykk ut or Egypt og vil gje dykk Kanaan og vera dykkar Gud.
39. Når bror din vert fattig og må selja seg til deg, skal du ikkje la han gjera trælearbeid.
40. Han skal ha det som ein leigekar eller framand hjå deg og vera tenaren din til frigjevingsåret.
41. Då kan han flytta frå deg, både han og borna hans, og fara heim att til ætt og fedregard.
42. For dei er mine tenarar, som eg har ført ut or Egypt; dei må ikkje seljast som ein sel trælar.
43. Du må ikkje vera hard med han; du skal ha age for din Gud.
44. Vil du få deg trælar eller trælkvinner, skal de kjøpa dei av dei folka som bur rundt ikring dykk.
45. Like eins kan de kjøpa trælar av dei framande som held til hjå dykk, og av etterkomarane deira som bur hjå dykk og er fødde i landet dykkar. Dei kan de eiga,
46. og de kan la dei gå i arv til borna dykkar, så dei kan eiga dei. De kan bruka dei til trælar så lenge de vil. Men over brørne dine, israelittane, skal du ikkje gjera deg til herre. Bror skal ikkje vera hard med bror.
47. Når ein innflyttar eller framand hjå deg kjem til velstand, medan bror din som bur nær han, vert så fattig at han må selja seg til innflyttaren eller den framande som held til hjå deg, eller til ein som er runnen av framand rot,
48. då skal han kunna løysast ut etter at han har selt seg. Ein av brørne hans må då løysa han ut,
49. eller farbroren eller eit syskenbarn eller ein annan av dei næraste slektningane i ætta. Får han råd, kan han gjera det sjølv.
50. Då skal han saman med den som har kjøpt han, rekna ut tida frå det året han selde seg og til frigjevingsåret, og kjøpesummen skal delast på åretalet. Det skal vera som han hadde vore leigekar hjå han.
51. Er det enno mange år att, skal han betala tilbake ein tilsvarande del av summen og såleis kjøpa seg fri.
52. Og er det få år att til frigjevingsåret, skal han rekna etter og betala ein løysingssum som svarar til desse åra.
53. Han skal vera som ein leigekar som arbeider hjå han år for år. Du må ikkje tola at han driv han for hardt.
54. Men vert han ikkje lauskjøpt på denne måten, så vert han fri i frigjevingsåret, både han og borna hans.
55. For det er meg israelittane tener. Dei er mine tenarar, som eg har ført ut or Egypt. Eg er Herren dykkar Gud.