Kapitel

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27

Altes Testament

Neues Testament

S Brendertuem 27 De Bibl auf Bairisch (BAI)

1. Dyr Herr spraach zo n Mosenn:

2. Röd mit de Isryheeler und sag ien: Wenn öbber öbbern an n Herrn verlobt haat und si dyrvon looskaauffen will,

3. dann giltt für ayn Mannsbild zwischn zwainzge und sechzge als Preis fümfhundertsibzg Wich Silber.

4. Für ayn Weiberleut mit dönn Öltter seind dreuhundertvierzge zo n Rechnen.

5. Zwischn fümf und zwainzg Jaar geltnd bei aynn Buebn zwaihundertdreissg Wich und bei aynn Dirndl hundertfuchzöne.

6. Ayn Bue zwischn ainn Maanet und fümf Jaar kostt sibnyfuchzg Wich und yso ayn Dirndl vierydreissge.

7. Bei aynn Man über sechzge haat myn non hundertainysibzg Wich und bei aynn sölchern Weiberleut hundertfuchzöhen Wich Silber.

8. Ist dyr Anthaisser z arm, dönn göngignen Werd zo n Zaln, sollt yr önn Verlöbling yn n Priester vorstölln. Der lögt dann aynn Preis föst, dönn wo dyr Verlober non dyrkraftt.

9. Verlobt si öbber, ayn bestimmts Tier z opfern, naacherd ghoert s dyrmit ain für allmaal yn n Herrn.

10. Dös kan myn niemer auswechsln older vertauschn, nit aynmaal, wenn myn dyrfür ayn bössers hergaeb. Tauscht myn aber doch ains aus, dann werd dös ain wie dös ander öbbs Weihs.

11. Handdt ys si um ayn unrains Tier, wie myn s ja gar nit opfern derf, mueß dös Vich yn n Priester zaigt werdn.

12. Der sollt önn Looskaaufwerd föststölln; und was der sait, giltt.

13. Will myn s ausloesn, mueß myn non ayn Fümftl drauflögn.

14. Will myn sein Haus yn n Herrn weihen, ghoert s yn n Herrn. Dyr Priester schätzt önn Werd, und der giltt dann aau.

15. Will dyr Weihete sein Haus doch wider zrugg, mueß yr auf n Schätzwerd non ayn Fümftl drauflögn; dann ghoert s iem wider.

16. Weiht öbber aynn Örbgrund von sir yn n Herrn, zölt, wievil däß daa hingsaet werd. Für hundert Teger Gerstn geltnd fümfhundertsibzg Wich Silber.

17. Weiht s öbber eyn n Halljaar, giltt dyr volle Werd.

18. Ist s aber dyrnaach, sollt iem dyr Priester önn Preis naach de Jaar ausrechnen, wo hinst eyn s naehste Halljaar bleibnd, und öbbs abzieghn.

19. Will dyr Weiher sein Feld wider zrugg, kan yr s ausloesn, wenn yr auf n Schätzwerd non ayn Fümftl drauflögt.

20. Loest yr s nit aus, verkaaufft s aber öbbern Andern, kan s niemer ausgloest werdn.

21. S Feld werd acht in n Halljaar, wie aau ayn Bannopfer, öbbs Weihs für n Herrn und fallt yn n Priester zue.

22. Wenn öbber yn n Herrn ayn Feld weiht, dös wo yr kaaufft haat und nit ayn Örbguet ist,

23. sollt dyr Priester önn Werd auf s Halljaar hin ausraittn, und dyr Weiher mueß dö Summ sofort als öbbs Heiligs für n Herrn zaln.

24. Eyn n Halljaar fallt s Feld an n Verkaeuffer zrugg, und dönn was s als Örbguet ghoert.

25. Gschätzt werd naach dyr Werung von n Heiligtuem; zwainzg Gery seind ain Scheckl.

26. Ayn Eerstgeburt bei n Vih, dö was ja ee schoon als Eerstlingsgaab yn n Herrn ghoert, kan myn nit weihen.

27. Wenn s aber d Eerstgeburt von aynn unrainen Tier ist, kan myn s um önn Schätzwerd zund ayn Fümftl ausloesn. Werd s nit ausgloest, sollt s naach n Schätzwerd verkaaufft werdn.

28. Was aber yn n Herrn als Bannopfer gweiht ist, kan wöder verkaaufft non ausgloest werdn. Dös kan ayn Mensch older Tier older ayn Grund sein; dös ist hoohheilig und ghoert yn n Herrn yllain.

29. Aynn Menschn, der wo zo aynn Bannguet dyrschaint werd, kan myn nit ausloesn; der mueß toetigt werdn.

30. Ayn ieder Zehet von n Traid und Obst ghoert yn n Herrn; er ist iem gweiht.

31. Will daa öbber öbbs zruggkaauffen, mueß yr önn Werd zund ayn Fümftl zaln.

32. Aau von de Rinder, Schaaf und Hetn kriegt dyr Herr seinn Zehet. Sö werdnd zölt, und ieds Zönte, wie s grad kemmend, ghoert yn n Herrn.

33. Wer s Täuschln pröblt, stöckt nix auf dyrmit, denn wenn öbbenn öbber naach Guete und Schlechte aussuecht, werd dös Ain wie dös Ander yn n Herrn sein Aign. Ausloesn kan myn daa nix.

34. Dös allss seind ietz de Geboter gwösn, wo dyr Trechtein yn n Mosenn auf n Sinei göbn haat.