Kapitel

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27

Altes Testament

Neues Testament

S Brendertuem 8 De Bibl auf Bairisch (BAI)

1. Dyr Herr spraach zo n Mosenn:

2. "Nimm önn Ärenn und seine Sün, de Gwänder, s Salböl, önn Stiern für s Sündopfer, de zween Wider und önn Korb mit n Lienshbroot!

3. Aft rueffst de gantze Gmain bei n Eingang von n Bekemmzeltt zamm."

4. Dyr Mosen taat, was iem dyr Herr angschafft hiet, und de Gmain gversammlt si bei n Eingang von n Bekemmzeltt.

5. Dyr Mosen spraach d Samnung an: "Also, dyr Herr haat üns dös daader angschafft."

6. Dyr Mosen ließ önn Ärenn und seine Sün zueherkemmen und wuesh s mit Wasser.

7. Er glögt iem s Gwand an, gagurtnet n und gagwändd n mit n Obergwand und Humeral ein. Dann bandd yr iem d Schärpfen umher, wo yr dran s Humeral angmacht.

8. Er übergaab iem d Loessertaschn, daa wo yr d Loesser "Liecht" und "Recht" einhintaat.

9. Aft gsötzt yr iem önn Haauptbund auf und gföstigt auf dyr Verderseitt dyrvon de golderne Bluem, d Weihkroon, wie s dyr Herr yn n Mosenn vorgschribn hiet.

10. Drauf naam dyr Mosen s Salböl und gsalbt s Templzeltt mit alln Drum und Dran zuer Weih.

11. Mit Öl gspritzt yr sibnmaal eyn n Altter anhin und gsalbt und gweiht n, und dös gantze Gschirr und s Böckn mit n Gstöll dyrmit.

12. Ayn Weeng ayn Salböl goß yr yn n Ärenn auf s Haaupt und gsalbt n und gweiht n dyrmit.

13. Aft ließ dyr Mosen yn n Ärenn seine Sün zueherkemmen, gagwänddt s ein und gagurtnet s und gsötzt ien önn Haauptbund auf, wie s dyr Herr yn n Mosenn befolhen hiet.

14. Dann ließ yr önn Sündopferstiern herweisn. Dyr Ären und seine Sün glögnd iem d Höndd auf n Kopf,

15. und dyr Mosen staach n ab. Er naam ayn Weeng ayn Bluet und gschmirbt s mit n Finger rund umydum eyn d Herndln von n Altter anhin, dyrmit yr rain werdeb. Aft goß yr s Bluet an n Sockl von n Altter aus und gweiht n dyrmit, däß yr für d Versuenung rain sei.

16. Aft naam yr de gantze Ingreuschfäistn, dö über dyr Löber und de Niernen und die selbn, und ließ allss auf n Altter in Raauch aufgeen.

17. Dös Ander von n Stiern, sein Haut, s Fleish und önn Mist gverbrennt yr vür n Lager drausst, wie s dyr Herr yn n Mosenn angschafft hiet.

18. Aft ließ yr önn Bok für s Brandopfer zueherbringen. Dyr Ären und seine Sün glögnd iem d Höndd auf n Kopf,

19. und dyr Mosen staach n ab. Er gsprengt s Bluet rund umydum eyn n Altter anhin.

20. Dann gazlögt yr dönn Bok und ließ önn Kopf, die Tailn und d Fäistn in Raauch aufgeen.

21. Er wuesh s Ingwaid und d Hächsn mit Wasser und gverbrennt dann aau dös non allss, dönn gantzn Wider. Dös war ayn Brandopfer, wie s dyr Trechtein mag, ayn Feueropfer, wie dyr Herr yn n Mosenn befolhen hiet.

22. Naacherd ließ yr dönn zwaittn Wider, dönn für s Einsötzungsopfer, zueherbringen. Dyr Ären und seine Sün glögnd iem d Höndd auf n Kopf,

23. und dyr Mosen staach n ab. Er naam ayn Weeng ayn Bluet und strich s yn n Ärenn eyn s zesme Oornfänl, eyn n zesmen Daaum und eyn n zesmen groossn Zeehen anhin.

24. Aft naam yr yn n Ärenn seine Sün dran und strich ien ayn Bluet eyn s zesme Oornläpperl, eyn n zesmen Daaum und eyn n zesmen groossn Zeehen anhin. Dann goß dyr Mosen s Bluet rund umydum eyn n Altter anhin.

25. Er naam aau d Fäistn, önn Schwanz, d Ingreuschfäistn, d Löber, d Niernen und s Nierstal und de zesme Schultter.

26. Aus n Lienshbrootkorb, wo vor n Herrn stuendd, naam yr aynn lienshn Zelttn, Ölzelttn und ayn Broot und glögt s auf d Fäistn und de zesme Schultter aufhin.

27. Dös allss übergaab yr yn n Ärenn und seine Sün und ließ ien dös vor n Herrn hin und herschwingen und dyrmit darbringen.

28. Aft naam s ien dyr Mosen wider ab und ließ s auf n Altter mit n Brandopfer in Raauch aufgeen. Dös war ietz s Einsötzungsopfer, wie s dyr Herr mag und annimmt, ayn Feueropfer, wenn ayn Priester gweiht werd.

29. Dyr Mosen naam aau de Brust und schwang s yn n Herrn dar. Dös Trumm von n Einsötzopfer stuendd ja yn n Mosenn zue, wie s yn n Mosenn dyr Trechtein angschafft hiet.

30. Drafter naam dyr Mosen ayn Weeng ayn Salböl und Bluet umbb n Altter und gspritzt s yn n Ärenn und de Sün und eyn iener Gwand anhin. Yso gweiht yr önn Ärenn und seine Gwänder und d Sün mit ienerne Gwänder.

31. Dyr Mosen gsait yn n Ärenn und seine Sün: "Kochtß dös Fleish bei dyr Tür von n Bekemmzeltt! Dört össtß is aau, und s Broot in n Einsötzungskorb aau, wie i s enk von n Herrn ausgrichtt haan: 'Dyr Ären und seine Sün sollnd s össn.'

32. Was von n Fleish und Broot überbleibt, verbrenntß!

33. Sibn Täg lang geetß von n Vürschopf niemer ausher, hinst däß die sibn Täg mit n Weihgepflag umhin seind.

34. Yso wie s heint glaauffen ist, haat dyr Herr gsait, ist s de gantzn sibn Täg, hinst däßß versuent seitß.

35. Sibn Täg lang solltß durchhinaus Tag und Nacht daadl bei n Eingang bleibn und Obacht göbn, was enk dyr Herr sait; naacherd gaatß nit sterbn. Yso haan s aau i auftragn kriegt."

36. Dyr Ären und seine Sün taatnd allss, was dyr Trechtein durch n Mosenn angorddnet hiet.