1. Die manne van Yisra’el het in Mitzpah gesweer en gesê: “Niemand van ons mag sy dogter aan ’n Binyaminiet as vrou gee nie.”
2. Die manne het in Beit-El gekom en daar voor die Teenwoordigheid van God gesit en hulle stem opgelig en bitterlik gehuil
3. en gesê: “Waarom, O יהוה, God van Yisra’el, het dit in Yisra’el gebeur dat daar vandag een stam uit Yisra’el weg is?”
4. Dit het die volgende oggend gebeur dat die manne vroeg opgestaan, daar ’n altaar gebou en brandoffers en vredesoffers gebring het.
5. Toe sê die seuns van Yisra’el: “Wie is daar van al die stamme van Yisra’el wat nie opgegaan het na die vergadering tot יהוה nie?” Omdat hulle ’n plegtige eed geneem het teen die een wat nie opgegaan het na יהוה in Mitzpah nie en gesê het: “Hy sal sekerlik gedood word.”
6. Die seuns van Yisra’el het hulle broer Binyamin jammer gekry en gesê: “Daar is vandag een stam uit Yisra’el afgesny.
7. Wat sal ons doen aangaande vroue vir hulle wat oorgebly het, aangesien ons by יהוה gesweer het om nie enige van ons dogters aan hulle in die huwelik te gee nie?”
8. Hulle sê: “Watter een van die stamme van Yisra’el het nie opgegaan na יהוה in Mitzpah nie?” Let op, niemand het uit Yavesh-Gil’ad na die kamp, die vergadering, gekom nie,
9. want toe die volk getel is, let op, daar was niemand van die inwoners van YaveshGil’ad nie.
10. Die vergadering stuur twaalf duisend van die dapper manne daarheen en beveel hulle en sê: “Gaan en slaan die inwoners van Yavesh-Gil’ad met die skerpte van die swaard, saam met die vroue en die kinders.
11. Dit is die ding wat julle moet doen: alles wat manlik is en al die vroue wat gemeenskap met ’n man gehad het, moet julle volkome vernietig.”
12. Hulle het tussen die inwoners van Yavesh-Gil’ad vier honderd jong meisies gevind wat geen gemeenskap met ’n man gehad het nie en dié het hulle na die kamp gebring by Shiloh wat in die land Kena’an is.
13. Toe stuur die hele vergadering en hulle praat met die seuns van Binyamin wat by die rots van Rimmon was en verklaar vrede met hulle.
14. Binyamin het in dié tyd teruggekom en hulle het die vroue wat hulle uit die vroue van Yavesh-Gil’ad lewend behou het, vir hulle gegee; tog was daar nie genoeg vir hulle nie.
15. Die volk was jammer vir Binyamin omdat יהוה ’n skeuring gemaak het onder die stamme van Yisra’el.
16. Toe sê die oudstes van die vergadering: “Wat sal ons doen aangaande vroue vir die wat oorgebly het, aangesien die vroue uit Binyamin vernietig is?
17. Hulle het gesê: “Daar moet ’n erfenis wees vir die oorlewendes van Binyamin sodat ’n stam nie uit Yisra’el uitgedelg mag word nie,
18. maar ons self kan geen vroue uit ons dogters aan hulle gee nie,” want die seuns van Yisra’el het gesweer en gesê: “Vervloek is hy wat ’n vrou aan Binyamin gee.”
19. Hulle het gesê: “Let op, daar is jaar vir jaar ’n fees tot יהוה in Shiloh, wat noord van Beit-El lê, oos van die grootpad wat opgaan van Beit-El na Sh’khem en suid van Levonah.
20. Hulle het die seuns van Binyamin beveel en gesê: “Gaan lê en wag in die wingerde,
21. kyk en let op, as die dogters van Shiloh uitkom om deel te neem aan die danse, dan moet julle uit die wingerde uitkom en elkeen van julle moet sy vrou, uit die dogters van Shiloh vang en na die land Binyamin gaan.
22. Dit sal gebeur dat as hulle vaders of hulle broers kom om by ons te kla, ons vir hulle sal sê: “Gee hulle vrywilliglik aan óns, want ons het nie vir elkeen ’n vrou in die oorlog gevat nie en ook het julle hulle nie aan hulle gegee nie, anders sou julle nou skuldig wees.”
23. Die seuns van Binyamin het so gedoen en vroue gevat volgens hulle getal uit die wat dans, wat hulle weggedra het en hulle het weggegaan en teruggekeer na hul erfenis toe en hulle het die stede herbou en daarin gewoon.
24. Die seuns van Yisra’el het in daardie tyd daarvandaan weggegaan, elkeen na sy stam en na sy familie en elkeen van hulle het daarvandaan uitgegaan na sy erfenis toe.
25. In daardie dae was daar geen koning in Yisra’el nie; elkeen het gedoen wat reg was in sy eie oë.