1. ปัญญาได้สร้างบ้านของเธอแล้วเธอได้ทำเสาเจ็ดต้นของเธอไว้
2. เธอได้ฆ่าสัตว์ของเธอ ได้ผสมเหล้าองุ่นของเธอได้จัดโต๊ะของเธอแล้วด้วย
3. เธอได้ส่งสาวใช้ของเธอออกไป เธอร้องเรียกจากที่สูงในเมือง ว่า
4. “ใครเป็นคนรู้น้อย ให้เขาหันเข้ามาที่นี่”เธอพูดกับผู้ที่ไม่มีสามัญสำนึก ว่า
5. “มาเถอะ มารับประทานขนมปังของฉันและดื่มเหล้าองุ่นที่ฉันได้ผสม
6. จงทิ้งความรู้น้อยเสีย และมีชีวิตอยู่ดำเนินในทางของความรอบรู้นั้นเถิด”
7. ผู้ที่ว่ากล่าวคนที่ชอบเยาะเย้ยจะได้ความอัปยศและผู้ที่ตักเตือนคนอธรรมจะถูกกล่าวหยาบช้า
8. อย่าตักเตือนคนชอบเยาะเย้ย เพราะเขาจะเกลียดเจ้าจงตักเตือนคนมีปัญญา และเขาจะรักเจ้า
9. จงให้คำสั่งสอนแก่คนมีปัญญาและเขาจะมีปัญญายิ่งขึ้นจงสอนคนชอบธรรมและเขาจะเพิ่มพูนการเรียนรู้
10. ความยำเกรงพระยาห์เวห์เป็นที่เริ่มต้นของปัญญาและการรู้จักองค์บริสุทธิ์เป็นความรอบรู้
11. เพราะโดยปัญญาวันคืนของเจ้าจะทวีขึ้นและปีเดือนแห่งชีวิตของเจ้าจะเพิ่มพูน
12. ถ้าเจ้ามีปัญญา เจ้าก็มีปัญญาเพื่อตนเองถ้าเจ้าเยาะเย้ย เจ้าก็จะทนแต่ลำพัง
13. หญิงโง่นั้นส่งเสียงเอ็ดอึงนางเบาปัญญาและไม่รู้อะไรเลย
14. นางนั่งที่ประตูบ้านของนางบนที่นั่งตามที่สูงของเมือง
15. พลางร้องเรียกผู้ที่ผ่านไปผู้เดินตรงไปตามทางของเขา ว่า
16. “ใครเป็นคนรู้น้อย ให้เขาหันเข้ามาที่นี่”นางพูดกับผู้ที่ไม่มีสามัญสำนึก ว่า
17. “น้ำที่ขโมยมาหวานดีและอาหารที่รับประทานในที่ลับก็อร่อย”
18. แต่เขาไม่ทราบว่าคนตายอยู่ที่นั่นและแขกของนางก็อยู่ในห้วงลึกของแดนคนตาย