บท

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31

พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

สุภาษิต 27 ฉบับมาตรฐาน (THSV11)

1. อย่า​คุย‍อวด​ถึง​พรุ่ง‍นี้เพราะ​เจ้า​ไม่​ทราบ​ว่า​วัน‍หนึ่งๆ จะ​นำ​อะไร​มา​ให้​บ้าง

2. จง​ให้​คน​อื่น​สรร‌เสริญ​เจ้า และ​ไม่​ใช่​ปาก​ของ​เจ้า​เองให้​คน‍ต่าง‍ด้าว​สรร‌เสริญ และ​ไม่‍ใช่​ริม‍ฝี‍ปาก​ของ​เจ้า​เอง

3. หิน​ก็​หนัก และ​ทราย​ก็​มี​น้ำ‍หนักแต่​การ​ยั่ว‍เย้า​ของ​คน‍โง่​ก็​หนัก​กว่า​ทั้ง‍สอง​อย่าง​นั้น

4. ความ​พิโรธ​ก็​ดุ‍ร้าย ความ​โกรธ​ก็​ท่วม‍ท้นแต่​ใคร​จะ​ยืน​ต่อ‍หน้า​ความ​ริษยา​ได้?

5. ว่า​กัน​ต่อ‍หน้าดี​กว่า​รัก​กัน​ลับๆ

6. บาด‍แผล​ที่​มิตร​ทำ​ก็​ด้วย​เจตนา​ดีแต่​การ​จูบ​ของ​ศัตรู​นั้น​มาก​เกิน​ความ​จริง

7. คน​ที่​อิ่ม​แล้ว​ย่อม​เบื่อ​น้ำ‍ผึ้งแต่​สำหรับ​คน​หิว ทุก‍สิ่ง​ที่​ขม​ก็​กลับ​หวาน

8. คน​ที่​ร่อน‍เร่​จาก​บ้าน​ของ​ตนก็​เหมือน​นก​ที่​เร่‍ร่อน​จาก​รัง​ของ​มัน

9. น้ำ‍มัน​และ​เครื่อง‍หอม​ทำ​ให้​ใจ​ยินดีและ​ความ​อ่อน‍หวาน​ของ​เพื่อน​มา​จาก​คำ‍แนะ‍นำ​ที่​จริง‍ใจ

10. อย่า​ทอด‍ทิ้ง​เพื่อน​ของ​เจ้า และ​เพื่อน​ของ​บิดา​เจ้าและ​อย่า​ไป​ที่​บ้าน​พี่‍น้อง​ของ​เจ้า​ใน​วัน‍ที่​เจ้า​พบ​ความ​หายนะเพื่อน‍บ้าน​ที่​อยู่​ใกล้ดี​กว่า​พี่‍น้อง​ที่​อยู่​ไกล

11. ลูก​เอ๋ย จง​มี​ปัญญา และ​จง​ทำ‍ให้​ใจ​ของ​ข้า​ยินดีเพื่อ​ข้า​จะ​ตอบ​คน​ที่​ตำ‌หนิ​ข้า​ได้

12. คน​สุขุม​เห็น​อัน‌ตราย​และ​ซ่อน‍ตัว​เสียแต่​คน‍รู้‍น้อย​เดิน​เรื่อย‍ไป​และ​รับ​อัน‌ตราย​นั้น

13. จง​ริบ​เสื้อ‍ผ้า​ของ​ผู้‍ที่‍ค้ำ‍ประ‌กัน​ให้​คน​อื่นและ​จง​ยึด​มัน​ไว้ เมื่อ​เขา​ประ‌กัน​ให้​หญิง​ต่าง‍ด้าว

14. คน​ที่​ตื่น​แต่‍เช้า‍มืด​ไป​อวย‍พร​เพื่อน‍บ้าน​ด้วย​เสียง‍ดังเขา​กลับ​จะ​เห็น​ว่า​เป็น​คำ‍สาป​แช่ง

15. หยาด‍ฝน​หยด​ลง‍มา​ไม่​หยุด​ใน​วัน​ฝน‍ตก​พรำๆ ฉัน‍ใดผู้‍หญิง​ขี้‍ทะเลาะ​ก็​เหมือน‍กัน​ฉัน‍นั้น

16. คน​ที่​ห้าม​เธอ​ก็​เหมือน​ห้าม​ลมหรือ​จับ​น้ำ‍มัน​ด้วย​มือ‍ขวา

17. เหล็ก​ลับ​เหล็ก​ให้​คม​ได้​ฉัน‍ใดคน​หนึ่ง​ก็​ลับ​เพื่อน​ของ​ตน​ให้​เฉียบ‍แหลม​ได้​ฉัน‍นั้น

18. คน​ที่​ดู‍แล​ต้น‍มะเดื่อ​จะ​ได้​กิน​ผล​ของ​มันและ​คน​ที่​คุ้ม‍กัน​นาย​ของ​ตน​จะ​ได้​รับ​เกียรติ

19. ใน​น้ำ คน​เห็น​หน้า​คน​ฉัน‍ใดความ​คิด​ของ​คน​ก็​ส่อ​คน​ฉัน‍นั้น

20. แดน​คน‍ตาย​และ​แดน​พินาศ​ไม่​รู้‍จัก​อิ่มดวง‍ตา​ของ​มนุษย์​ก็​ไม่​รู้‍จัก​อิ่ม

21. เบ้า‍หลอม​มี​ไว้​สำหรับ​เงิน และ​เตา‍ถลุง​สำหรับ​ทอง‍คำส่วน​คน​เรา​จะ​พิสูจน์​ได้​โดย​คำ​ยก‍ย่อง​ที่​เขา​ได้‍รับ

22. เอา​คน‍โง่​ใส่​ครก​ตำ​ด้วย​สากพร้อม​กับ​เมล็ด‍ข้าวคน‍โง่​ก็​ยัง​โง่​อยู่​นั่น​เอง

23. จง​รู้​ความ​ทุกข์‍สุข​ของ​ฝูง‍แพะ‍แกะ​ของ​เจ้า​ให้​ดีและ​จง​เอา‍ใจ‍ใส่​ฝูง‍สัตว์​ของ​เจ้า

24. เพราะ​ความ​มั่ง‍คั่ง​ไม่​ยั่ง‍ยืน​อยู่​เป็น​นิตย์และ​มงกุฎ​ก็​ไม่​คง​ทน​อยู่​ทุก​ชั่ว‍ชาติ‍พันธุ์

25. เมื่อ​เขา​เก็บ​หญ้า​แห้ง​ไป​แล้ว หญ้า​ใหม่​ก็​ปรา‌กฏ​ขึ้นและ​ผัก‍หญ้า​ต่างๆ ตาม​ภูเขา​ก็​ถูก​เก็บ​รวบ‍รวม​มา

26. เมื่อ​นั้น​ลูก‍แกะ​จะ​ให้​เสื้อ‍ผ้า​แก่​เจ้าและ​แพะ​ก็​จะ​เป็น​ค่า‍นา

27. จะ​มี​นม‍แพะ​พอ​เป็น​อาหาร​แก่​เจ้าเป็น​อาหาร​แก่​ครอบ‍ครัว​ของ​เจ้าและ​เป็น​เครื่อง‍ยัง‍ชีพ​แก่​สาว‍ใช้​ของ​เจ้า