1. เกียรติไม่คู่ควรกับคนโง่ดังหิมะในฤดูร้อนและฝนในฤดูเกี่ยว
2. นกกระจอกย่อมโผผินและนกนางแอ่นย่อมโบยบินฉันใดคำแช่งสาปอย่างไม่สมควรย่อมไม่เกิดผลฉันนั้น
3. แส้สำหรับม้า บังเหียนสำหรับลาและไม้เรียวสำหรับหลังคนโง่
4. อย่าตอบคนโง่ตามความโง่ของเขาเกรงว่าเจ้าจะเป็นเหมือนเขา
5. จงตอบคนโง่ตามความโง่ของเขาเกรงว่าเขาจะคิดว่าตัวเองมีปัญญา
6. ผู้ที่ส่งข่าวไปด้วยมือของคนโง่ก็เหมือนตัดเท้าทั้งสองข้างออกและดื่มความรุนแรง
7. สุภาษิตที่อยู่ในปากของคนโง่ก็เหมือนขาของคนพิการที่ห้อยอยู่อย่างไร้ประโยชน์
8. ผู้ที่ให้เกียรติคนโง่ก็เหมือนคนที่มัดก้อนหินไว้กับสลิง
9. สุภาษิตที่อยู่ในปากของคนโง่ก็เหมือนต้นหนามอยู่ในมือคนขี้เมา
10. ผู้ที่จ้างคนโง่หรือคนที่ผ่านมาก็เหมือนนักธนูที่ยิงทุกคน
11. คนโง่ที่ทำความโง่ซ้ำแล้วซ้ำอีกก็เหมือนสุนัขที่กลับไปหาสิ่งที่มันสำรอกออกมา
12. เจ้าเห็นคนที่คิดว่าตัวเองมีปัญญาหรือ?ยังมีความหวังในคนโง่มากกว่าในเขา
13. คนเกียจคร้านพูดว่า “มีราชสีห์อยู่ที่ถนนมีสิงโตอยู่ที่ลานเมือง”
14. ประตูหันไปมาด้วยบานพับของมันฉันใดคนเกียจคร้านก็ทำอย่างนั้นบนที่นอนของเขาฉันนั้น
15. คนเกียจคร้านฝังมือของตนในชามเขาเหนื่อยที่จะเอามือกลับมาที่ปากของตน
16. คนเกียจคร้านเห็นว่าตัวเองมีปัญญากว่าคนเจ็ดคนที่ตอบได้อย่างหลักแหลม
17. คนที่ผ่านไปยุ่งเรื่องทะเลาะวิวาทซึ่งไม่ใช่เรื่องของตนก็เหมือนคนดึงหูสุนัข
18. คนบ้าขว้างดุ้นไฟ ลูกธนู และความตายฉันใด
19. คนที่ล่อลวงเพื่อนบ้านของตนและกล่าวว่า “ข้าล้อเล่น” ก็ฉันนั้น
20. เพราะขาดฟืน ไฟก็ดับและที่ไหนไม่มีคนซุบซิบนินทา การทะเลาะวิวาทก็หยุดไป
21. ถ่านเป็นเชื้อเพลิง และฟืนเป็นเชื้อไฟฉันใดคนที่ชอบทะเลาะก็เป็นเหตุให้การวิวาทลุกลามฉันนั้น
22. ถ้อยคำของผู้ซุบซิบนินทาก็เหมือนชิ้นอาหารอร่อยมันลงไปยังส่วนต่างๆ ในร่างกาย
23. ปากที่เผ็ดร้อนกับใจชั่วก็เหมือนขี้เงินที่เคลือบอยู่บนภาชนะดิน
24. คนที่เกลียดผู้อื่น ก็กลบเกลื่อนด้วยวาจาและเก็บการหลอกลวงไว้ภายใน
25. เมื่อน้ำเสียงเขาเหมือนมีเมตตาจิต ก็อย่าเชื่อเขาเพราะมีสิ่งน่าเกลียดน่าชังร้อยแปดในใจเขา
26. ถึงเขาจะปกปิดความเกลียดชังไว้ด้วยเล่ห์แต่ความชั่วของเขาจะถูกเปิดโปงในที่ประชุม
27. คนที่ขุดหลุมพรางจะตกลงไปเองคนที่กลิ้งก้อนหินขึ้นไป มันจะกลิ้งกลับมาทับเขาเอง
28. ลิ้นมุสาเกลียดพวกที่มันทำลายและปากป้อยอก็ทำให้พินาศ