1. บุตรชายที่มีปัญญาฟังคำสั่งสอนของบิดาตนแต่คนที่ชอบเยาะเย้ยไม่ฟังคำว่ากล่าว
2. คนกินของดีจากผลแห่งปากของตนแต่ความต้องการของคนทรยศก็คือความโหดร้าย
3. คนที่ระแวดระวังปากย่อมรักษาชีวิตของตนส่วนคนที่เปิดริมฝีปากกว้างก็มาถึงความพินาศ
4. ความต้องการของคนเกียจคร้านก็มีอยู่ แต่จะไม่ได้อะไรเลยส่วนความต้องการของคนขยันจะได้รับการตอบสนองอย่างจุใจ
5. คนชอบธรรมเกลียดการพูดเท็จแต่คนอธรรมประพฤติเสื่อมเสียและน่ารังเกียจ
6. ความชอบธรรมคุ้มครองผู้ที่ทางของเขาไร้ตำหนิแต่ความอธรรมจะทำลายคนบาป
7. มีคนที่ทำทีว่ามั่งคั่ง แต่ไม่มีอะไรเลยและมีคนที่ทำทีว่ายากจน แต่มีทรัพย์สมบัติมากมาย
8. ค่าไถ่ชีวิตของคนคือความมั่งคั่งของเขาแต่คนยากจนจะไม่ได้ยินคำข่มขู่เอาค่าไถ่
9. แสงสว่างของคนชอบธรรมก็เปรมปรีดิ์แต่ประทีปของคนอธรรมจะถูกดับ
10. ความโอหังมีแต่ก่อให้เกิดการวิวาทแต่ปัญญาอยู่กับผู้ที่รับคำแนะนำ
11. ทรัพย์สมบัติที่ได้มาเร็วจะร่อยหรอหมดไปแต่คนที่เก็บเล็กผสมน้อยจะมีมากขึ้น
12. ความหวังที่ถูกหน่วงไว้ทำให้อ่อนใจแต่การสมปรารถนาเป็นต้นไม้แห่งชีวิต
13. คนที่ดูหมิ่นพระวจนะก็ทำลายตนเองแต่คนที่นับถือพระบัญญัติจะได้รับบำเหน็จ
14. คำสอนของคนมีปัญญาเป็นน้ำพุแห่งชีวิตเพื่อให้คนหลีกจากบ่วงมรณาได้
15. ความฉลาดทำให้ได้รับความโปรดปรานแต่หนทางของคนทรยศนั้นไม่ราบเรียบ
16. คนสุขุมทุกคนทำการด้วยความรู้แต่คนโง่ย่อมเผยความโง่ของตน
17. ผู้สื่อสารอธรรมย่อมนำไปสู่ความลำบากแต่ทูตที่ซื่อสัตย์นำการรักษามาให้
18. ความยากจนและความอัปยศมาถึงคนที่เพิกเฉยต่อคำสั่งสอนแต่คนที่สนใจคำตักเตือนจะได้รับเกียรติ
19. ความปรารถนาที่กลายเป็นจริงนั้นหวานชื่นแก่วิญญาณแต่การหันจากความชั่วร้ายเป็นสิ่งน่าเกลียดน่าชังสำหรับคนโง่
20. คนที่เดินกับคนมีปัญญาจะกลายเป็นคนมีปัญญาแต่เพื่อนของคนโง่จะถูกทำลาย
21. สิ่งเลวร้ายตามติดคนบาปแต่สิ่งดีเป็นรางวัลของคนชอบธรรม
22. คนดีย่อมทิ้งมรดกไว้ให้ลูกหลานแต่ทรัพย์สมบัติของคนบาปนั้นถูกเก็บไว้ให้คนชอบธรรม
23. แม้อาหารมากมายอยู่ในที่ดินของคนยากจนแต่มันถูกกวาดไปโดยความอยุติธรรม
24. คนที่สงวนไม้เรียวก็เกลียดบุตรชายของตนแต่คนที่รักเขาย่อมหมั่นตีสอนเขา
25. คนชอบธรรมรับประทานอิ่มแต่ท้องของคนอธรรมขาดอาหาร