1. หญิงที่มีปัญญาสร้างบ้านของเธอขึ้นแต่หญิงโง่รื้อมันลงด้วยมือตนเอง
2. คนที่ดำเนินชีวิตอย่างเที่ยงธรรมย่อมยำเกรงพระยาห์เวห์แต่คนที่ทางของเขาคดก็ดูหมิ่นพระองค์
3. ในปากของคนโง่มีไม้เรียวที่จะลงโทษความหยิ่งของเขาแต่ริมฝีปากของคนมีปัญญาจะปกป้องตนไว้
4. ที่ใดไม่มีวัวผู้ รางหญ้าก็ว่างเปล่าแต่พืชผลมากมายได้มาด้วยแรงวัว
5. พยานที่ซื่อสัตย์ไม่มุสาแต่พยานเท็จหายใจออกมาเป็นคำมุสา
6. คนที่ชอบเยาะเย้ยแสวงหาปัญญาแต่ไม่พบถึงกระนั้นความรู้ก็ง่ายสำหรับคนที่มีความเข้าใจ
7. จงไปให้พ้นหน้าคนโง่เพราะเจ้าจะไม่พบถ้อยคำแห่งความรู้ในเขา
8. ปัญญาของคนสุขุมคือการเข้าใจทางของตนแต่ความโง่ของคนโง่คือการหลอกลวง
9. คนโง่เยาะเย้ยเครื่องบูชาชดใช้บาปแต่คนเที่ยงธรรมเป็นที่ทรงโปรดปราน
10. จิตใจรู้ความขมขื่นของใจเองและไม่มีใครอื่นมาเข้าส่วนความชื่นบานของมัน
11. บ้านของคนอธรรมจะถูกทำลายแต่เต็นท์ของคนเที่ยงธรรมจะรุ่งเรือง
12. มีทางหนึ่งซึ่งคนเราคิดว่าถูกแต่ปลายทางคือความมรณา
13. แม้ในขณะหัวเราะ ใจก็อาจเศร้าหมองและความยินดีก็อาจมีปลายทางเป็นความโศกสลด
14. คนเลว จะได้ผลตอบแทนจากทางของเขาอย่างสาสมและคนดีก็จะได้ผลตอบแทนจากการกระทำของตน
15. คนรู้น้อยเชื่อทุกอย่างแต่คนสุขุมพิเคราะห์ดูย่างก้าวของตน
16. คนมีปัญญาย่อมระวังตัวและหันจากความยุ่งยากแต่คนโง่ขาดการยับยั้งตนและประมาท
17. คนขี้โมโหทำสิ่งโง่เขลาและคนเจ้าเล่ห์เป็นที่เกลียดชัง
18. คนรู้น้อยได้ความโง่เป็นมรดกแต่คนสุขุมจะมีความรู้เป็นมงกุฎ
19. คนชั่วกราบคนดีคนอธรรมกราบอยู่ที่ประตูบ้านของคนชอบธรรม
20. คนยากจนนั้นแม้เพื่อนบ้านของตนก็รังเกียจแต่คนมั่งคั่งมีสหายมากมาย
21. คนที่ดูหมิ่นเพื่อนบ้านของตนก็เป็นคนบาปแต่คนที่เมตตาคนยากจนก็เป็นสุข
22. คนที่คิดการชั่วนั้นไม่ผิดหรือ?ส่วนคนที่คิดการดีก็พบความจงรักภักดีและความซื่อสัตย์
23. มีกำไรอยู่ในงานที่เหนื่อยยากทุกอย่างการเพียงแต่พูดนั้นโน้มไปทางความขาดแคลน
24. มงกุฎของคนมีปัญญาคือความมั่งคั่งของเขาแต่ความโง่เป็นพวงมาลัยของคนโง่
25. พยานที่พูดความจริงเป็นผู้ช่วยชีวิตแต่ผู้ที่หายใจออกมาเป็นคำมุสาก็เป็นคนขายเพื่อน
26. ผู้ที่ยำเกรงพระยาห์เวห์ย่อมมีสวัสดิภาพลูกหลานของเขาจะมีที่ลี้ภัย
27. ความยำเกรงพระยาห์เวห์เป็นน้ำพุแห่งชีวิตเพื่อให้คนหลีกจากบ่วงมรณาได้
28. ศักดิ์ศรีของพระราชาอยู่ในมวลชนหากไร้ประชาชน เจ้านายก็วิบัติ
29. คนที่โกรธช้าก็มีความเข้าใจมากแต่คนที่โกรธเร็วก็ยกย่องความโง่
30. จิตใจสงบให้ชีวิตแก่เนื้อหนังแต่ความอิจฉาทำให้กระดูกผุ
31. ผู้กดขี่คนยากจนก็ดูถูกพระผู้สร้างของเขาแต่ผู้เมตตาคนขัดสนก็ถวายพระเกียรติแด่พระองค์
32. คนอธรรมถูกคว่ำลงตามกรรมชั่วของเขาแต่คนชอบธรรมมีที่ลี้ภัยเมื่อเขาตาย
33. ปัญญาอาศัยอยู่ในใจของคนที่มีความเข้าใจและปัญญาเป็นที่ประจักษ์แม้ในความคิดของคนโง่
34. ความชอบธรรมย่อมเชิดชูประชาชาติแต่บาปเป็นสิ่งที่น่าอายมากแก่ชนชาติ
35. ข้าราชการที่ฉลาดย่อมได้รับความโปรดปรานจากพระราชาแต่พระพิโรธของพระองค์ก็ตกแก่ผู้ที่ประพฤติน่าอับอาย