поглавја

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16

Нов Завет

Марко 5 Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (MK2006D)

Исус исцелува од нечист дух

1. Преминаа отаде море, во Гадарин­ската земја.

2. И кога Тој излезе од коработ, вед­наш Го пресретна од гробовите еден човек со нечист дух.

3. Тој живееше во гробовите, и дури и со вериги никој не можеше да го врзе;

4. зашто многупати беше во окови и во вериги врзан, ама ги кршеше оковите и ги раскинуваше веригите, и никој не можеше да го скроти;

5. и секогаш, ноќе и дење, тој беше во гро­бовите и по ридиштата, викаше и се уди­ра­ше со камења.

6. Штом Го виде Исуса оддалеку, при­трча и Му се поклони.

7. Па, како извика со силен глас, рече: „Што имаш, Ти, со мене, Исусе, Сине на Севишниот Бог? Те заколнувам во Бога, не мачи ме!“

8. Зашто му беше рекол: „Духу нечист, излези од човекот!“

9. И го праша: „Како те викаат?“ А тој одговори и рече: „Легија ми е името, зашто сме многу.“

10. И многу Го молеа да не ги брка од тој крај.

11. А таму, по ридот, пасеше големо крдо свињи.

12. И Го молеа сите демони и велеа: „Прати нѐ во свињине, да влеземе во нив.“

13. И Исус веднаш им дозволи. Откако излегоа, нечистите духови влегоа во свињите, и јурна крдото по стрмнината во морето, а беа околу две илјади; и се издавија во морето.

14. А оние, што ги пасеа свињите, по­бегнаа и известија во градот и по селата. И излегоа луѓето да видат што станало.

15. И дојдоа кај Исус, и го видоа бесомачниот во кого имаше легија, како се­ди облечен и со здрав ум; и се упла­шија.

16. А оние, кои беа виделе, раскажуваа што стана со бесомачниот и со свињите.

17. И почнаа да Го молат да си оди од нивните краишта.

18. А кога влезе во коработ, оној, што беше бесомачен, Го по­моли да биде со Него.

19. Исус не му дозволи, но му рече: „Оди дома кај своите, па раскажи им што стори Господ за тебе и како те по­милува.“

20. Си отиде, и почна да раскажува по Десеттоградието што му направи Исус. И сите се чудеа.

Исцелувањето на болна жена

21. А кога премина Исус со коработ пак на другата страна, кај Него се собра многу народ. И беше покрај морето.

22. И ете, дојде еден од старешините на синагогата, по име Јаир; па, штом Го виде, падна пред нозете Негови

23. и усрдно Го молеше многу, гово­реј­ќи: „Ќерка ми е на умирање; дојди и по­ложи ги рацете над неа, за да оздрави и биде жива!“

24. И појде со него. А по Него врвеше многу народ и Го притискаа.

25. Една жена, што боледуваше од крво­течение дванаесет години,

26. и големи маки беше претрпела од мнозина лекари, потрошила сѐ што имала и без никаква полза, а ѝ станало дури уште полошо,

27. штом чу за Исус, дојде меѓу народот одзади и се допре до облеката Него­ва;

28. зашто си велеше: „Само ако се доп­рам до облеките Негови, ќе оздравам.“

29. И веднаш престана крвотечението, и таа осети во телото свое дека е излеку­ва­на од болеста.

30. А Исус одеднаш почувствува во Се­бе како излезе сила од Него и се сврте кон народот и рече: „Кој се допре до облеката моја?“

31. Учениците Негови Му рекоа: „Гледаш дека народот Те притиска, а прашуваш: ‚Кој се допре до Мене?‘“

32. Но Тој гледаше наоколу, за да ја ви­ди онаа, што го направи тоа.

33. Жената, пак, се уплаши и тре­пе­ре­ше; па, знаејќи што стана со неа, пријде, падна пред Него и Му ја кажа целата вистина.

34. А Тој ѝ рече: „Ќерко, верата твоја те спаси; оди си со мир и биди здрава од болеста своја!“

35. Додека Тој уште зборуваше, дојдоа од кај старешината на синагогата и ре­коа: „Ќерка ти умре; што Му создаваш уште труд на Учителот!“

36. Но Исус, откако ги чу тие зборови, му рече на старешината на синагогата: „Не плаши се, само верувај!“

37. И никому не му дозволи да оди со Него, освен на Петар, на Јаков, и на Јован, братот на Јаков.

38. Дојде во куќата на старешината на синагогата и виде врева, пла­чење и силно врискање.

39. И кога влезе, им рече: „Што сте се развикале и расплакале? Девојчето не е умрено, туку спие!“

40. А тие Му се потсмеваа. Тој, пак, от­како ги истера сите, ги зеде таткото и мајката на девојчето и оние што беа со Него, и влезе каде што лежеше девој­че­то.

41. И кога ја фати раката на девојчето, рече: „Талита, куми!“ – што значи: „Де­војко, тебе ти велам, стани!“

42. И девојката одеднаш стана и почна да оди. А имаше дванаесет години. И сите се зачудија многу.

43. А Тој строго им заповеда, никој да не разбере за тоа и рече: „Дајте ѝ да ја­де!“