1. И пак почна да поучува покрај морето; и се собра околу Него многу народ; Тој влезе тогаш во кораб во морето и седеше, а сиот народ стоеше на суво, покрај морето.
2. И ги поучуваше многу со параболи, и во поуките Свои им велеше:
3. „Слушајте! Ете излезе еден сејач да сее;
4. и се случи, кога сееше, едно семе да падне покрај патот, па долетаа птиците небески и го исколваа.
5. Друго падна на каменито место, каде што немаше многу земја, и набргу изникна, зашто земјата не беше длабока;
6. а кога изгреа сонцето, тоа свена, па бидејќи немаше корен, се исуши.
7. Некое падна на трње; и израсна трњето, го задуши и не даде плод.
8. А друго падна на добра земја и почна да дава плод, што израсна и узреа; и принесе: кое триесет, кое шеесет, кое сто.“
9. И им рече: „Кој има уши да слуша, нека чуе!“
10. А кога остана Сам, оние што беа околу Него, заедно со дванаесетмината, Го прашаа за параболата.
11. И им кажа: „Вам ви е дадено да ја знаете тајната на царството Божјо, а на оние, надворешните, сѐ е во параболи,
12. за да гледаат со очи и да не видат; да слушаат со уши и да не разбираат; за да не би се обратиле некогаш, па да им се простат гревовите.“
13. И им рече: „Зар не ја разбирате оваа парабола? Како тогаш ќе ги разберете сите параболи?
14. Сејачот го сее словото.
15. Посеаното покрај патот се оние, кај кои се сее словото, но кај кои, откако ќе го чујат, веднаш доаѓа сатаната и им го грабе словото, посеано во срцата нивни.
16. Исто така и посеаното на каменито место се оние, кои, штом го чујат словото, веднаш со радост го примаат,
17. но немаат во себе корен и се непостојани; па, кога ќе настане неволја или гонење заради словото, веднаш се соблазнуваат.
18. Посеаното во трње ги означува оние што го слушаат словото,
19. но грижите за овој век, примамливото богатство и други желби, кои, кога ќе се вселат во нив, го задушуваат словото и тоа останува бесплодно.
20. А посеаните зрна на добра земја се оние, што го слушаат словото и го примаат и донесуваат плод: едни триесет, други шеесет, а други сто.“
21. И им рече: „Зар се внесува светило за да се стави под поклопец или под кревет? Не затоа ли, да се стави на свеќник?
22. Зашто нема ништо тајно, што не ќе стане јавно; ниту пак, нешто сокриено, што нема да излезе на видело.
23. Ако некој има уши да слуша, нека чуе!“
24. И им велеше: „Внимавајте на она што слушате: со каква мерка мерите, со таква ќе ви се мери, и ќе ви се придодаде, вам што слушате.
25. Зашто, кој има, нему ќе му се даде; а кој нема, од него ќе се одземе и она што го има.“
26. Па рече: „Царството Божјо прилега на човек што фрлил семе в земја,
27. па спие, и станува ноќе и дење; а како никнува и како расте семето, тој не знае.
28. Зашто земјата сама од себе донесува плод, најнапред стебленце, па клас, а потоа и полно зрно во класот.
29. А кога ќе узрее плодот, веднаш испраќа срп, зашто дошло времето за жетва.“
30. И говореше: „Со што да го споредиме царството Божјо или со каква парабола да го прикажеме?
31. Тоа е како синапово зрно, кое, кога се сее в земја, е помало од сите земни семиња;
32. а кога ќе се посее, израснува и станува поголемо од сите зеленчуци, и пушта големи гранки, така што под неговата сенка можат да се вгнездат птиците небески.“
33. И со многу такви параболи им го проповедаше словото, колку што можеа да слушаат.
34. И без параболи не им говореше, а на учениците Свои насамо сѐ им објаснуваше.
35. Тој ден вечерта им рече: „Да минеме на спротивната страна!“
36. И кога го отпуштија народот, учениците Го зедоа, како што беше во коработ, а и други кораби беа со нив.
37. И се подигна бурен ветер, и брановите се префрлуваа во коработ, така што тој веќе се полнеше.
38. Тој, пак, беше на кормилото и спиеше на возглавница; Го разбудија и Му рекоа: „Учителе, зар не Ти е грижа што загинуваме?“
39. А Тој стана, му заповеда на ветрот и му рече на морето: „Замолкни, престани!“ И ветрот стивна, и настана голема тишина.
40. Па им рече: „Што сте толку плашливи? Како немате вера?“
41. И ги опфати голем страв, и говореа еден на друг: „Кој е, пак, Овој, што и ветрот и морето Го слушаат?“