1. Όταν τα έμαθε αυτά ο ασεβής βασιλιάς, οργίστηκε αφάνταστα όχι μόνο εναντίον των Ιουδαίων της Αλεξάνδρειας αλλά περισσότερο εναντίον των Ιουδαίων που κατοικούσαν στην ύπαιθρο. Διέταξε, λοιπόν, να τους συγκεντρώσουν όλους γρήγορα σ’ ένα μέρος και να τους εκτελέσουν με το χειρότερο τρόπο.
2. Στο μεταξύ, διαδίδονταν διάφορες δυσφημιστικές πληροφορίες εναντίον του ιουδαϊκού γένους από κείνους που είχαν αποφασίσει να τους κάνουν κακό· έτσι δινόταν αφορμή να πραγματοποιήσουν τα σχέδιά τους, σαν να ήταν οι Ιουδαίοι που τους εμπόδιζαν να εφαρμόσουν τους νόμους και τα έθιμά τους.
3. Οι Ιουδαίοι έτρεφαν αμείωτη αγάπη και αφοσίωση στους Έλληνες βασιλιάδες.
4. Επειδή όμως σέβονταν το Θεό και ζούσαν σύμφωνα με το νόμο του, αρνούνταν να φάνε τα φαγητά που έτρωγαν όλοι οι άλλοι. Γι’ αυτό πολλοί δεν τους συμπαθούσαν.
5. Επειδή όμως διακρίνονταν για την καλή και δίκαιη συμπεριφορά τους προς όλους τους ανθρώπους, είχαν αποκτήσει την εκτίμηση των εθνικών.
6. Βέβαια, οι φανατικοί εθνικοί δε λάμβαναν καθόλου υπόψη τους τη πανθομολογούμενη καλή διαγωγή των Ιουδαίων.
7. Έτσι, για να εξηγήσουν την άρνησή τους να προσκυνήσουν το βασιλιά και με την αποχή τους από ορισμένες τροφές, διέδιδαν ότι οι Ιουδαίοι δεν ήταν φιλικοί προς το βασιλιά ούτε προς το στρατό αλλά ήταν εχθροί και αντίθετοι σε κάθε βασιλική ενέργεια. Υπήρχε, λοιπόν, μεγάλη δυσφήμιση εναντίον των Ιουδαίων της υπαίθρου.
8. Οι εθνικοί όμως που κατοικούσαν στην πόλη και που δεν είχαν ζημιωθεί σε τίποτα, έβλεπαν την ανεξήγητη αναταραχή σε βάρος των Ιουδαίων και τις ταραχές που γίνονταν, αλλά δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτε για να τους βοηθήσουν. Αλλά επειδή η κατάσταση γινόταν αφόρητη, προσπαθούσαν να τους παρηγορήσουν.
9. Αγανακτισμένοι έλεγαν ότι η κατάσταση θ’ αλλάξει, γιατί δεν ήταν δυνατό να αφεθεί έτσι να καταστραφεί ένα τόσο μεγάλο έθνος, που κανένα κακό δεν τους είχε κάνει.
10. Επίσης, πολλοί γείτονες των Ιουδαίων ή φίλοι και συνάδελφοί τους στο εμπόριο τους πλησίαζαν κρυφά και τους υπόσχονταν αμέριστη συμπαράσταση και κάθε είδους βοήθεια.
11. Ο Φιλοπάτωρ, λοιπόν, περήφανος για την εφήμερη επιτυχία του, αλλά αγνοώντας τη δύναμη του μεγάλου Θεού και πιστεύοντας ότι το σχέδιό του θα ίσχυε για πάντα, εξέδωσε εναντίον τους το ακόλουθο διάταγμα:
12. «Ο βασιλιάς Πτολεμαίος ο Φιλοπάτωρ εύχομαι στους στρατηγούς και στους στρατιώτες της Αιγύπτου και κάθε τόπου υγεία και χαρά.
13. Είμαι κι εγώ καλά και οι υποθέσεις του βασιλείου μου.
14. »Η εκστρατεία μου στην Ασία, για την οποία κι εσείς γνωρίζετε, τελείωσε καλά, με τη μεγάλη βοήθεια του θεού, κι όπως επιθυμούσα.
15. Νομίζω ότι καταφέραμε να κρατήσουμε υποταγμένους τους λαούς της Κοίλης Συρίας και Φοινίκης όχι με τη δύναμη των όπλων, αλλά με την επιείκεια και την ανεκτικότητα κι επειδή τους φερθήκαμε με κατανόηση.
16. »Στους ναούς των πόλεων χάρισα πολλά χρήματα κι αποφάσισα να ανεβώ και στα Ιεροσόλυμα για να τιμήσω με την παρουσία μου το ναό εκείνων των αμαρτωλών, που πάντα θα είναι ανόητοι.
17. Αυτοί δέχτηκαν την παρουσία μου μόνο με τα λόγια κι όχι ειλικρινά, γιατί όταν θέλησα να μπω στο ναό τους και να τιμήσω τα έξοχα και ωραιότατα αφιερώματά τους,
18. εκείνοι παρασυρμένοι από την υπερηφάνεια των προγόνων τους με εμπόδισαν, γιατί δεν είχαν δοκιμάσει τη δύναμή μου, αφού μόνο την επιείκειά μου προς όλους ήξεραν.
19. Έδειξαν απροκάλυπτα την έχθρα τους εναντίον μου· μόνον αυτοί απ’ όλους τους λαούς, περήφανοι καθώς είναι, δεν είχαν ποτέ διάθεση να προσφέρουν κάτι αληθινό στους βασιλιάδες ή στους ευεργέτες τους.
20. »Εγώ, όπως όφειλα, φέρθηκα με επιείκεια σε όλους τους λαούς που συνάντησα. Όταν όμως επέστρεψα νικητής στην Αίγυπτο, φέρθηκα στους Ιουδαίους ανάλογα με την ανοησία τους.
21. Παρ’ όλα αυτά έκανα σε όλους γνωστό ότι δεν κρατώ κακία στους εδώ ομοεθνείς των Ιουδαίων. Επειδή ήθελα τη συμμαχία τους και επειδή έχουν από παλιά υπηρετήσει σε αναρίθμητες εμπιστευτικές υποθέσεις, αποπειράθηκα να τους αλλάξω και προσφέρθηκα να τους κάνω πολίτες της Αλεξάνδρειας και να γίνουν κι αυτοί μέτοχοι των αιωνίων ιεροτελεστιών μας.
22. »Αυτοί όμως πήραν το πράγμα αντίθετα και με την έμφυτη κακία τους απώθησαν την καλοσύνη μου και συνέχεια το μυαλό τους είναι στο κακό.
23. Όχι μόνο αρνήθηκαν το πολύτιμο δικαίωμα να γίνουν πολίτες της Αλεξάνδρειας, αλλά μισούν κιόλας με τα λόγια τους και με τη σιωπή τους όσους λίγους απ’ ανάμεσά τους φέρνονται σ’ εμάς με συμπάθεια. Διατηρούν την απατηλή ιδέα ότι με τις ραδιουργίες τους θα οδηγήσουν στην καταστροφή εμένα και τις υποθέσεις μας.
24. »Γι’ αυτό, επειδή έχω πεισθεί με αποδείξεις ότι αυτοί ούτως ή άλλως έχουν κακή διάθεση εναντίον μας, πρέπει να λάβω τα μέτρα μου, μήπως σε καμιά ξαφνική μελλοντική επανάσταση εναντίον μας, έχουμε αυτούς τους προδότες, τους βάρβαρους εχθρούς μας, στα νώτα μας.
25. Σας διατάζω, λοιπόν, αμέσως μόλις λάβετε την επιστολή αυτή, να μου στείλετε σιδεροδέσμιους μαζί με τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους όσους Ιουδαίους ζουν ανάμεσά σας. Θα τους υποβάλετε σε εξευτελισμούς και βασανιστήρια, ώστε να οδηγηθούν σε φοβερό, ατιμωτικό θάνατο, όπως ταιριάζει στους εχθρούς μας.
26. Πιστεύω πως όταν όλοι αυτοί τιμωρηθούν μαζικά, από τότε και μετά η θέση του κράτους μας θα γίνει σαφώς ασφαλέστερη και πολύ καλύτερη.
27. »Όποιος κρύψει κάποιον Ιουδαίο, είτε γέρο είτε μικρό παιδί ακόμα και βρέφη που θηλάζουν, θα πεθάνει με φοβερά βασανιστήρια, με τυμπανισμό, αυτός και όλη η οικογένειά του.
28. Όποιος όμως θελήσει να καταγγείλει έναν πιστό Ιουδαίο, θα πάρει την περιουσία του καταγγελλόμενου κι από το βασιλικό θησαυροφυλάκιο δύο χιλιάδες δραχμές· επίσης θα τιμηθεί με την ελευθερία του.
29. Κάθε τόπος γενικά, όπου θα ανακαλυφθεί να κρύβεται κάποιος Ιουδαίος, θα ερημωθεί, θα καεί και θα είναι για πάντα άχρηστος σε κάθε άνθρωπο και για κάθε χρήση».
30. Σ’ αυτό το ύφος ήταν γραμμένη η επιστολή.