1. Το έτος 172 ο βασιλιάς Δημήτριος συγκέντρωσε το στρατό του και πήγε στη Μηδία για να εξασφαλίσει βοήθεια και να πολεμήσει εναντίον του Τρύφωνα.
2. Όταν ο Αρσάκης, βασιλιάς της Περσίας και της Μηδίας, έμαθε ότι ο Δημήτριος μπήκε στα σύνορά του, έστειλε έναν από τους στρατηγούς του να τον συλλάβει ζωντανό.
3. Ο στρατηγός επιτέθηκε στο στρατό του Δημητρίου και τον νίκησε· συνέλαβε το Δημήτριο και τον έφερε στον Αρσάκη, ο οποίος τον έβαλε στη φυλακή.
4. Όλο το διάστημα της διακυβέρνησης του Σίμωνα η Ιουδαία είχε ειρήνη. Ο Σίμων και οι δικοί του επιδόθηκαν σε ειρηνικά έργα κι ο λαός ήταν ευχαριστημένος από τον ίδιο κι από τον τρόπο διακυβέρνησής του.
5. Η δόξα του αυξήθηκε όταν κατέλαβε την Ιόππη και την έκανε λιμάνι, εξασφαλίζοντας έτσι πρόσβαση στα νησιά της Μεσογείου.
6. Διεύρυνε τα σύνορα του έθνους του κι απέκτησε τον έλεγχο όλης της χώρας,
7. κι επίσης συνέλαβε πολλούς αιχμαλώτους πολέμου. Κυρίεψε τη Γάζαρα, τη Βαιθσούρα και την ακρόπολη της Ιερουσαλήμ, από την οποία εξαφάνισε όλα τα είδωλα. Κανένας δεν μπορούσε να του αντισταθεί.
8. Ο κόσμος καλλιεργούσαν τη γη τους ειρηνικά κι αυτή τους έδινε τα γεννήματά της, και στις πεδιάδες τα δέντρα έδιναν τον καρπό τους.
9. Οι γέροντες κάθονταν στις πλατείες και μιλούσαν όλοι για τη μεγάλη ευημερία, ενώ οι νέοι φορούσαν πάντοτε τις ένδοξες πολεμικές στολές τους.
10. Ο Σίμων προμήθευε τις πόλεις με τρόφιμα και τους παρείχε όλα τα μέσα οχυρώσεως. Έτσι η μεγάλη του φήμη είχε διαδοθεί παντού.
11. Εξασφάλισε ειρήνη στη χώρα και η ικανοποίηση των Ισραηλιτών ήταν πολύ μεγάλη.
12. Καθένας καθόταν κάτω από το αμπέλι του και τη συκιά του και κανένας δεν τους απειλούσε.
13. Εξαφανίστηκαν από την Ιουδαία οι εισβολείς που τους πολεμούσαν· οι ξένοι βασιλιάδες εκείνη την εποχή είχαν όλοι νικηθεί.
14. Ο Σίμων υποστήριξε τους φτωχούς του λαού του. Επιδίωξε την εφαρμογή του νόμου και εξόντωσε τους βέβηλους Ισραηλίτες που είχαν προδώσει αυτόν το νόμο.
15. Έκανε βελτιώσεις στο ναό και αύξησε τα ιερά σκεύη του.
16. Όταν μαθεύτηκε στη Ρώμη και στη Σπάρτη ότι πέθανε ο Ιωνάθαν, λυπήθηκαν πάρα πολύ.
17. Όταν όμως πληροφορήθηκαν ότι μετά τον Ιωνάθαν είχε γίνει αρχιερέας ο αδερφός του ο Σίμων και ότι κυριαρχούσε απόλυτα στη χώρα, σ’ όλες τις πόλεις της,
18. του έγραψαν επιστολή σε χάλκινες πλάκες για ν’ ανανεώσουν και μ’ αυτόν τη φιλία και τη συμμαχία που είχαν συνάψει με τ’ αδέρφια του, τον Ιούδα και τον Ιωνάθαν.
19. Οι επιστολές διαβάστηκαν μπροστά στη συνάθροιση του λαού στην Ιερουσαλήμ.
20. Το κείμενο της επιστολής που έστειλαν οι Σπαρτιάτες είναι το εξής:«Οι άρχοντες των Σπαρτιατών και η πόλη στέλνουν χαιρετισμούς στο μεγάλο αρχιερέα Σίμωνα, στους πρεσβυτέρους, στους ιερείς και στον αδερφό λαό των Ιουδαίων.
21. »Οι αντιπρόσωποι που στείλατε στο λαό μας μας μίλησαν για τη δόξα και το σεβασμό που απολαμβάνετε από όλους και χαρήκαμε ιδιαίτερα με την επίσκεψή τους.
22. Καταγράψαμε τα όσα μας είπαν στο συμβούλιο του λαού ως εξής: “Ο Νουμήνιος, γιος του Αντιόχου και ο Αντίπατρος, γιος του Ιάσονα, οι πρεσβευτές των Ιουδαίων, ήρθαν σ’ εμάς για να ανανεώσουν τη φιλία τους μαζί μας.
23. ”Στο λαό μας φάνηκε αρεστό να υποδεχθούμε τους άντρες αυτούς με τιμές και να καταχωρήσουμε αντίγραφο αυτών των δηλώσεων στα επίσημα αρχεία του δήμου, ώστε ο λαός των Σπαρτιατών να τους θυμάται. Επίσης αντίγραφο αυτού του εγγράφου στείλαμε στον αρχιερέα Σίμωνα”».
24. Μετά απ’ αυτά ο Σίμων έστειλε το Νουμήνιο στη Ρώμη με μια μεγάλη χρυσή ασπίδα βάρους χιλίων μνων, για να ανανεώσει τη συμμαχία του μαζί τους.
25. Όταν ο λαός των Ισραηλιτών έμαθε όλα αυτά τα γεγονότα, είπαν: «Πώς να εκδηλώσουμε την ευγνωμοσύνη μας στο Σίμωνα και τους γιους του;
26. Αυτός, τ’ αδέρφια του και η οικογένεια του πατέρα του υπερασπίστηκαν το Ισραήλ και πολέμησαν και έδιωξαν τους εχθρούς μας μακριά, διασφαλίζοντας έτσι την ελευθερία μας». Χάραξαν, λοιπόν, ένα κείμενο σε χάλκινες πλάκες, τις οποίες κρέμασαν σε ειδικές κολόνες στο όρος Σιών.
27. Αντίγραφο αυτού του κειμένου είναι το εξής:«Στις δεκαοκτώ του μήνα Ελούλ του έτους 172 –δηλαδή το τρίτο έτος της εξουσίας του αρχιερέα Σίμωνα–
28. στην Ασαραμέλ, σε μεγάλη συγκέντρωση των ιερέων, του λαού, των αρχόντων του έθνους και των πρεσβυτέρων της χώρας, ανακοινώθηκαν σ’ εμάς τα ακόλουθα γεγονότα:
29. Πολλές φορές έγιναν πόλεμοι στη χώρα, αλλά ο Σίμων, γιος του ιερέα Ματταθία και απόγονος του Ιωαρίβ, και τα αδέρφια του, έθεσαν σε κίνδυνο τη ζωή τους και αντιστάθηκαν στους εχθρούς του έθνους, για να σώσουν το ναό τους και το νόμο. Έτσι εξασφάλισαν μεγάλη δόξα στο έθνος τους.
30. Ο Ιωνάθαν συνένωσε το έθνος και έγινε αρχιερέας τους. Όταν πέθανε,
31. οι εχθροί του θέλησαν να εισβάλουν στη χώρα και να την εξαφανίσουν και να καταστρέψουν το ναό.
32. Αλλά ανέλαβε ο Σίμων και αγωνίστηκε για το έθνος του. Δαπάνησε πολλά χρήματα από τα δικά του κι εξασφάλισε όπλα και μισθούς για τους άντρες του, που αποτέλεσαν το στρατό του έθνους.
33. Οχύρωσε τις πόλεις της Ιουδαίας και τη Βαιθσούρα, που βρίσκεται στα σύνορα της Ιουδαίας, όπου στο παρελθόν οι εχθροί αποθήκευαν τα όπλα τους, και εγκατέστησε εκεί Ιουδαίους στρατιώτες να τη φρουρούν.
34. Επίσης οχύρωσε την Ιόππη, πόλη παραθαλάσσια και τη Γάζαρα, στα σύνορα της Αζώτου, στην οποία προηγουμένως κατοικούσαν οι εχθροί. Εκεί εγκατέστησε Ιουδαίους και τους έδωσε όλα όσα τους χρειάζονταν για να αναπτυχθούν.
35. Όταν ο λαός είδε το έργο του Σίμωνα και τη δόξα που θέλησε να εξασφαλίσει στο έθνος του, τον έκαναν αρχηγό τους και αρχιερέα για όλες αυτές τις υπηρεσίες του κι επίσης επειδή κατοχύρωσε τη δικαιοσύνη και διατήρησε την πίστη στο έθνος του και με κάθε τρόπο φρόντισε να ανυψώσει το λαό του.
36. »Στις μέρες του ο Σίμων κατάφερε με τις ενέργειές του να διώξει τους ειδωλολάτρες από τη χώρα του, καθώς και τους εχθρούς που είχαν οικοδομήσει δική τους ακρόπολη στην Πόλη Δαβίδ, την Ιερουσαλήμ. Από ’κει έβγαιναν και βεβήλωναν τους ιερούς χώρους γύρω από το ναό. Έτσι αυτή η ακρόπολη αποτελούσε μόνιμη πληγή για την αγιότητα του ναού.
37. Στην ακρόπολη ο Σίμων εγκατέστησε Ιουδαίους και την οχύρωσε ώστε η χώρα και η πόλη να είναι ασφαλισμένες και αύξησε το ύψος των τειχών της Ιερουσαλήμ.
38. Για όλα αυτά ο βασιλιάς Δημήτριος τον αναγνώρισε αρχιερέα,
39. τον συμπεριέλαβε στους φίλους του και του απένειμε μεγάλες τιμές.
40. Αυτά ο Δημήτριος τα έκανε επειδή είχε μάθει ότι οι Ρωμαίοι ονόμαζαν τους Ιουδαίους φίλους, συμμάχους τους και αδερφό λαό, κι ότι είχαν δεχτεί τους πρεσβευτές του Σίμωνα με πολλές τιμές.
41. »Γι’ αυτό οι Ιουδαίοι είχαν συμφωνήσει με τους ιερείς να θεωρούν το Σίμωνα και τους απογόνους του αρχηγούς και αρχιερείς, μέχρις ότου αναδειχθεί κάποιος αξιόπιστος προφήτης στον Ισραήλ.
42. Συμφώνησαν να είναι αυτός κυβερνήτης τους, να φροντίζει για το ναό, να διορίζει τους επικεφαλής των δημοσίων έργων, της στρατιωτικής διοίκησης και των οχυρωματικών έργων της χώρας.
43. Ως υπεύθυνος λοιπόν για τις υποθέσεις του ναού, ορίστηκε να υπακούν όλοι σ’ αυτόν, στο όνομά του να συντάσσονται όλα τα δημόσια έγγραφα κι ο ίδιος να έχει το δικαίωμα να φοράει την πορφυρή στολή και τα χρυσά εμβλήματα.
44. »Επίσης ορίστηκε να μην επιτρέπεται σε κανέναν από το λαό ή τους ιερείς να παραβαίνει κάποια απ’ αυτές τις διατάξεις ούτε να φέρνει αντίρρηση σε ό,τι θα προστάζει ο Σίμων· κανείς δε θα επιτρέπεται να συγκαλεί το λαό στη χώρα χωρίς την έγκρισή του ούτε να φοράει πορφύρα ή να χρησιμοποιεί χρυσή πόρπη.
45. Κι όποιος θα έκανε κάτι αντίθετο απ’ αυτές τις διατάξεις ή θα παρέβαινε κάποια απ’ αυτές, θα ετιμωρείτο.
46. »Έτσι ο λαός συμφώνησε να ανατεθούν στο Σίμωνα όλες αυτές οι εξουσίες, σύμφωνα με τα παραπάνω.
47. Ο Σίμων δέχτηκε και συγκατατέθηκε να είναι αρχιερέας, κυβερνήτης και αρχηγός του έθνους των Ιουδαίων και των ιερέων του και να φροντίζει για την υπεράσπισή τους».
48. Τέλος αποφασίστηκε όλα αυτά να γραφτούν σε χάλκινες πλάκες, οι οποίες και τοποθετήθηκαν στον περίβολο του ναού σε περίβλεπτη θέση·
49. τα αντίγραφά τους αποφασίστηκε να τοποθετηθούν στο θησαυροφυλάκιο για να είναι στη διάθεση του Σίμωνα και των γιων του.