1. Ο Αλέξανδρος ο Μακεδόνας, γιος του βασιλιά Φίλιππου, ήρθε από τη χώρα των Χετιίμ και νίκησε το Δαρείο, βασιλιά των Μήδων και Περσών, κι έγινε βασιλιάς στη θέση του Δαρείου, όπως βασίλευε ήδη και στην Ελλάδα.
2. Ο Αλέξανδρος έκανε πολλούς πολέμους, κυρίεψε πολλές οχυρωμένες πόλεις και θανάτωσε τους τοπικούς βασιλιάδες.
3. Έφτασε μέχρι τα πέρατα της οικουμένης, πήρε λάφυρα από πολλά έθνη και χάρη σ’ αυτόν επικράτησε ειρήνη στη γη. Η φήμη του απλώθηκε παντού κι ο ίδιος έγινε υπερήφανος και αλαζών.
4. Με το μεγάλο και ισχυρό στρατό που είχε συγκεντρώσει, υπέταξε χώρες, έθνη και τους τυράννους τους, οι οποίοι έγιναν φόρου υποτελείς σ’ αυτόν.
5. Μετά όμως απ’ όλα αυτά αρρώστησε και κατάλαβε ότι πλησιάζει το τέλος του.
6. Γι’ αυτό κάλεσε τους στρατηγούς του, άντρες επιφανείς, που είχαν μεγαλώσει μαζί από παιδιά και τους μοίρασε το βασίλειό του, ενώ ακόμα ζούσε.
7. Έτσι, μετά από δώδεκα χρόνια βασιλείας ο Αλέξανδρος πέθανε.
8. Οι στρατηγοί του κυβέρνησαν καθένας την περιοχή που του είχε δοθεί.
9. Μετά το θάνατο του Αλεξάνδρου αυτοανακηρύχθηκαν όλοι τους βασιλιάδες: αυτοί και τα παιδιά τους ως διάδοχοί τους για πολλές γενιές· και τα δεινά πλήθαιναν στη γη.
10. Από τους διαδόχους αυτών προήλθε μια αμαρτωλή φύτρα, ο Αντίοχος ο Επιφανής, γιος του βασιλιά Αντιόχου. Αυτός ήταν αιχμάλωτος στη Ρώμη και μετά έγινε βασιλιάς το έτος 137, όπως υπολογιζόταν η βασιλεία στους Έλληνες.
11. Εκείνες τις μέρες εμφανίστηκαν μερικοί ασεβείς Ισραηλίτες, οι οποίοι κατάφεραν να παρασύρουν πολλούς λέγοντάς τους: «Πάμε να κάνουμε συμφωνία με τα γύρω έθνη. Από τότε που αποξενωθήκαμε απ’ αυτούς μας βρήκαν πολλά δεινά».
12. Αυτή η πρόταση φάνηκε καλή σε πολλούς.
13. Μερικοί μάλιστα προθυμοποιήθηκαν και πήγαν στο βασιλιά, ο οποίος τους έδωσε την άδεια να υιοθετήσουν τον τρόπο ζωής των εθνών αυτών.
14. Έχτισαν, λοιπόν, γυμναστήριο στην Ιερουσαλήμ, όπως είχαν και οι εθνικοί.
15. Κάλυψαν με εγχείρηση την περιτομή τους, ώστε να φαίνονται απερίτμητοι, εγκατέλειψαν τη διαθήκη για να συγχρωτισθούν με τους εθνικούς και πουλήθηκαν έτσι στο να πράττουν ό,τι δυσαρεστεί τον Κύριο.
16. Όταν ο Αντίοχος έκρινε πως το βασίλειό του ήταν αρκετά ισχυρό, αποφάσισε να καταλάβει και την Αίγυπτο, ώστε να βασιλεύει σε δύο χώρες.
17. Έτσι εισέβαλε στην Αίγυπτο με πολυάριθμο στρατό και άμαξες, ελέφαντες, ιππικό και πολλά πλοία.
18. Τελικά επικράτησε στις μάχες εναντίον του Πτολεμαίου, βασιλιά της Αιγύπτου, κι εκείνος οπισθοχώρησε και τράπηκε σε φυγή· πολλοί στρατιώτες του τραυματίστηκαν θανάσιμα.
19. Έτσι ο Αντίοχος κυρίεψε τις οχυρωμένες πόλεις της Αιγύπτου και λαφυραγώγησε τη χώρα.
20. Αφού κυρίεψε την Αίγυπτο, το έτος 143, ο Αντίοχος γύρισε και επιτέθηκε εναντίον του Ισραήλ και της Ιερουσαλήμ με πολύ στρατό.
21. Μπήκε με μεγάλη αλαζονεία στο ναό και άρπαξε το χρυσό θυσιαστήριο των θυμιαμάτων, τη λυχνία και όλα τα εξαρτήματά της.
22. Πήρε επίσης την τράπεζα της προθέσεως και τα σκεύη που χρησιμοποιούνταν για τις σπονδές, τις φιάλες και τα χρυσά θυμιατήρια, τις κουρτίνες και τα στεφάνια και τις χρυσές διακοσμήσεις που υπήρχαν στην πρόσοψη του ναού· απ’ όλα αφαίρεσε το χρυσάφι.
23. Επίσης πήρε το ασήμι, το χρυσάφι και τα πολύτιμα σκεύη, καθώς και τους κρυμμένους θησαυρούς που βρήκε.
24. Αφού τα πήρε όλα γύρισε περήφανος στη χώρα του αφήνοντας πίσω του αναρίθμητους νεκρούς.
25. Μεγάλο πένθος κήρυξανσ’ ολόκληρη τη χώρα οι Ισραηλίτες.
26. Βογγούν θρηνώντας οι άρχοντεςκαι του λαού οι πρεσβύτεροι·έφυγε κάθε δύναμη από τα νιάτα του λαού,χάθηκε η ομορφιά των γυναικών.
27. Θρηνήσαν οι γαμπροίκαι πένθησαν οι νύφες στα νυφικά δωμάτια.
28. Όλη η χώρα συγκλονίστηκε απ’ το πένθος των κατοίκων της·βυθίστηκαν μες στην ντροπή οι Ισραηλίτες.
29. Δύο χρόνια αργότερα, ο βασιλιάς Αντίοχος έστειλε έναν αξιωματούχο του για να εισπράξει τους φόρους από τις πόλεις του Ιούδα. Αυτός ήρθε στην Ιερουσαλήμ με πολυάριθμο στρατό
30. και μίλησε στο λαό της ειρηνικά αλλά με δόλο. Ο λαός τού έδειξε εμπιστοσύνη. Τότε αυτός επετέθη στην πόλη αιφνιδιαστικά, της επέφερε σκληρότατο χτύπημα και θανάτωσε πολλούς Ισραηλίτες.
31. Λαφυραγώγησε την πόλη, την πυρπόλησε και γκρέμισε τα σπίτια της και τα τείχη της.
32. Οι στρατιώτες αιχμαλώτισαν τις γυναίκες και τα παιδιά και μοιράστηκαν μεταξύ τους τα κτήνη.
33. Μετά απ’ αυτά οχύρωσαν την Πόλη Δαβίδ με μεγάλο και ισχυρό τείχος με οχυρωμένους πύργους και τη χρησιμοποιούσαν για ακρόπολη.
34. Εκεί έβαλαν να κατοικήσει ένα αμαρτωλό έθνος, ασεβείς άνθρωποι, οι οποίοι οχυρώθηκαν στην πόλη.
35. Επίσης αποθήκευσαν πολεμοφόδια και τρόφιμα. Συγκέντρωσαν στο φρούριο όλα τα λάφυρα της Ιερουσαλήμ κι έτσι το οχυρό έγινε μεγάλη απειλή για την πόλη.
36. Ορμητήριο έγινε το οχυρό ενάντια στο ναό,και ύπουλος, παντοτινός εχθρόςγια το λαό του Ισραήλ.
37. Αθώο έχυσαν αίμα γύρω από το ναόκαι τον εμόλυναν.
38. Γίναν αιτία να φύγουν οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ·η πόλη έγινε των ξένων αποικία·πρόσφυγες γίνανε στην πόλη τουςόσοι σ’ αυτήν γεννήθηκαν,και την εγκαταλείψαν τα παιδιά της.
39. Ο ναός της ρήμαξε, όμοια μ’ έρημη γη,οι γιορτές της άλλαξαν σε πένθος,τα Σάββατά της παραδόθηκαν στον εμπαιγμό,στην καταφρόνια η υπόληψή της.
40. Όσο μεγάλη ήταν άλλοτε η δόξα της,τόση είναι τώρα η ατίμωσή της·το μεγαλείο της έγινε πένθος.
41-42. Ο βασιλιάς Αντίοχος έστειλε γραπτή διαταγή σ’ όλα τα έθνη του βασιλείου του, σύμφωνα με την οποία αυτά θα εγκατέλειπαν τα έθιμά τους και θα γίνονταν όλοι ένας λαός. Κι όλα τα έθνη υπάκουσαν στη διαταγή του βασιλιά.
43. Ακόμη και από τους Ισραηλίτες πολλοί συμφώνησαν και δέχτηκαν τη θρησκεία του βασιλιά· θυσίασαν στα είδωλα και βεβήλωσαν την ημέρα του Σαββάτου.
44. Ο βασιλιάς έστειλε επίσης επιστολές με αγγελιοφόρους στην Ιερουσαλήμ και στις πόλεις του Ιούδα και διάταζε τους Ισραηλίτες να υιοθετήσουν ξενόφερτα έθιμα στη χώρα.
45. Απαγόρευσε την προσφορά των ολοκαυτωμάτων και κάθε άλλης θυσίας και σπονδής στο ναό. Επέτρεψε τη βεβήλωση των Σαββάτων και των εορτών,
46. του ναού και των ιερέων του.
47. Επιπλέον τους διάταξε να οικοδομήσουν βωμούς και ειδωλολατρικούς ναούς και να ιδρύσουν ιερούς τόπους, να θυσιάζουν χοιρινά κρέατα και γενικά ακάθαρτα ζώα.
48. Τους απαγόρευσε να κάνουν περιτομή στα παιδιά τους και απαίτησε να μιανθούν με διάφορες ακάθαρτες, μιαρές τροφές·
49. να ξεχάσουν το νόμο και να αλλάξουν όλα τα έθιμά τους.
50. Όποιος δεν θα συμμορφωνόταν με τη διαταγή του βασιλιά θα τιμωρείτο με θάνατο.
51. Μ’ αυτό το πνεύμα έστειλε ο βασιλιάς γραπτή διαταγή σ’ όλο το βασίλειό του· διόρισε αξιωματούχους για να επιβλέπουν το λαό του Ισραήλ και διέταξε τις πόλεις του Ιούδα να θυσιάζουν χωριστά η καθεμιά στα είδωλα.
52. Πολλοί από το λαό που είχαν εγκαταλείψει το Μωσαϊκό νόμο, συντάχθηκαν με τους αξιωματούχους του βασιλιά και προξένησαν κακό στη χώρα.
53. Έτσι οι πιστοί Ισραηλίτες αναγκάστηκαν να κρύβονται όπου μπορούσαν για να σωθούν.
54. Στις δεκαπέντε του μήνα Χασελεύ, το έτος 145, έστησαν το βδέλυγμα της ερημώσεως πάνω στο θυσιαστήριο. Έχτισαν βωμούς ειδώλων στις άλλες πόλεις του Ιούδα,
55. και θυμιάτιζαν μπροστά στις πόρτες των σπιτιών και στις πλατείες.
56. Επίσης όσα βιβλία του νόμου βρήκαν, τα έσχισαν και τα έκαψαν.
57. Αν κάποιος είχε ένα βιβλίο του νόμου ή τηρούσε το νόμο, αυτόν τον σκότωναν, σύμφωνα με τη διαταγή του βασιλιά.
58. Αυτά λοιπόν έκαναν οι αξιωματούχοι κάθε μήνα με την εξουσία που είχαν, στους πιστούς Ισραηλίτες, που τους ανακάλυπταν σ’ όλες τις πόλεις.
59. Στις είκοσι πέντε του ίδιου μήνα πρόσφεραν θυσία στον ειδωλολατρικό βωμό, που είχε στηθεί πάνω στο θυσιαστήριο.
60-61. Σύμφωνα με τη διαταγή του βασιλιά κρεμούσαν τα βρέφη στο λαιμό των γυναικών που είχαν κάνει περιτομή στα παιδιά τους και τις σκότωναν μαζί μ’ αυτά. Επίσης λεηλατούσαν τα σπίτια τους και σκότωναν εκείνους που είχαν κάνει περιτομή.
62. Πολλοί όμως από τους Ισραηλίτες είχαν αποφασίσει σταθερά και αμετάκλητα να μη φάνε τίποτε ακάθαρτο.
63. Έτσι, προτιμούσαν να πεθάνουν παρά να μιανθούν με τις τροφές και να βεβηλώσουν την άγια διαθήκη.
64. Η οργή του Κυρίου είχε ξεσπάσει εναντίον των Ισραηλιτών.