1. Gwrandwch ar hyn, chi'r bobloedd;clywch, bawb drwy'r byd i gyd –
2. pobl o bob cefndiryn gyfoethog ac yn dlawd.
3. Dw i'n mynd i rannu doethineb gyda chi,a dweud pethau dwfn.
4. Dw i'n mynd i ddysgu cân am ddoethineb,a'i chanu i gyfeiliant y delyn.
5. Pam ddylwn i ofni'r amserau anoddpan mae drygioni'r rhai sy'n twyllo yn fy mygwth?
6. Maen nhw'n dibynnu ar eu cyfoeth,ac yn brolio'r holl bethau sydd ganddyn nhw.
7. Ond all dyn ddim ei ryddhau ei hun,na thalu i Dduw i'w ollwng yn rhydd!
8. (Mae pris bywyd yn rhy uchel;waeth iddo adael y mater am byth!)
9. Ydy e'n mynd i allu byw am byth,a pheidio gweld y bedd?
10. Na, mae hyd yn oed pobl ddoeth yn marw!Mae bywyd ffyliaid gwyllt yn dod i ben,ac maen nhw'n gadael eu cyfoeth i eraill.
11. Maen nhw'n aros yn eu beddau am byth;byddan nhw yno ar hyd y cenedlaethau.Mae pobl gyfoethog yn enwi tiroedd ar eu holau,
12. ond dydyn nhw eu hunain ddim yn aros.Maen nhw, fel yr anifeiliaid, yn marw.
13. Dyna ydy tynged y rhai ffôl,a diwedd pawb sy'n dilyn eu syniadau. Saib
14. Maen nhw'n cael eu gyrru i Annwn fel defaid;a marwolaeth yn eu bugeilio nhw.Bydd y duwiol yn teyrnasu drostyn nhw pan ddaw'r wawr.Bydd y bedd yn llyncu eu cyrff;fyddan nhw ddim yn byw yn eu tai crand ddim mwy.
15. Ond bydd Duw yn achub fy mywyd i o grafangau'r bedd;bydd e'n dal gafael ynof fi! Saib
16. Paid poeni pan mae dyn yn dod yn gyfoethog,ac yn ennill mwy a mwy o eiddo.
17. Pan fydd e'n marw fydd e'n cymryd dim gydag e!Fydd ei gyfoeth ddim yn ei ddilyn i lawr i'r bedd!
18. Gall longyfarch ei hun yn ystod ei fywyd– “Mae pobl yn fy edmygu i am wneud mor dda” –
19. Ond bydd yntau'n mynd at ei hynafiaid,a fyddan nhw byth yn gweld golau ddydd eto.
20. Dydy pobl gyfoethog ddim yn deall;maen nhw, fel anifeiliaid, yn marw.