1. “ข้าได้ทำสัญญากับดวงตาของข้าแล้วข้าจะมองหญิงสาวด้วยใจกำหนัดได้อย่างไร?
2. อะไรจะเป็นส่วนที่ข้าได้จากพระเจ้าเบื้องบนและเป็นมรดกที่ข้าได้จากองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์เบื้องสูง?
3. มิใช่ความพินาศแก่คนชั่วและหายนะแก่คนประพฤติชั่วหรือ?
4. พระองค์มิทรงเห็นทางของข้าและนับทุกฝีก้าวของข้าหรือ?
5. “ถ้าข้าเดินไปกับความเท็จและเท้าของข้าเร่งไปสู่ความหลอกลวง
6. ก็ขอให้เอาข้าชั่งบนตราชูยุติธรรมเพื่อพระเจ้าจะทรงทราบความซื่อสัตย์ของข้า
7. ถ้าย่างเท้าของข้าหันออกจากทางนั้นและใจของข้าตามดวงตาข้าไปและถ้ารอยด่างพร้อยใดๆ เกาะติดมือข้า
8. ก็ขอให้ข้าหว่าน แต่ให้คนอื่นกินและขอให้สิ่งที่งอกขึ้นเพื่อข้าถูกถอนรากเอาไป
9. “ถ้าใจของข้าถูกล่อชวนไปหาผู้หญิงและข้าได้ซุ่มอยู่ที่ประตูเพื่อนบ้านของข้า
10. ก็ขอให้ภรรยาของข้าโม่แป้งให้คนอื่นและให้คนอื่นโน้มทับนาง
11. เพราะการกระทำของข้าเป็นเรื่องชั่วช้าน่าอายและเป็นความผิดอันมีโทษ
12. เพราะนั่นจะเป็นไฟผลาญให้ไปถึงแดนพินาศและจะเผาทุกสิ่งที่ข้าได้มาจนสิ้น
13. “ถ้าข้าไม่รับเรื่องของทาสหรือทาสีของข้าเมื่อเขานำมาร้องทุกข์ต่อข้า
14. แล้วข้าจะทำอะไรได้ เมื่อพระเจ้าทรงลุกขึ้น?เมื่อทรงสอบถาม ข้าจะทูลตอบพระองค์อย่างไร?
15. พระองค์ผู้ทรงสร้างข้าในครรภ์ มิได้ทรงสร้างเขาหรือ?มิใช่พระองค์ผู้เดียวที่ทรงสร้างเราทั้งสองในครรภ์หรือ?
16. “ถ้าข้าได้หน่วงเหนี่ยวสิ่งใดๆ ที่คนยากจนอยากได้หรือทำให้ดวงตาหญิงม่ายหม่นหมอง
17. หรือข้ากินอาหารแต่ลำพังและเด็กกำพร้าไม่ได้กินอาหารนั้นด้วย
18. (แต่ความจริง ตั้งแต่เด็กมา ข้าเลี้ยงดูเด็กกำพร้าเหมือนข้าเป็นบิดาและตั้งแต่เกิด ข้าได้เป็นผู้แนะนำหญิงม่าย)
19. ถ้าข้าเห็นคนใดพินาศเพราะขาดเสื้อผ้าหรือเห็นคนขัดสนไม่มีผ้าคลุมกาย
20. ถ้าเขามิได้อวยพรข้าและเขามิได้อบอุ่นด้วยขนแกะของข้า
21. ถ้าข้าข่มเหงเด็กกำพร้าเพราะมีคนช่วยข้าที่ประตูเมือง
22. ก็ขอให้กระดูกสะบักหลุดจากบ่าของข้าและให้แขนของข้าหักหลุดจากข้อต่อเถิด
23. เพราะข้ากลัวภัยพิบัติจากพระเจ้าและเพราะความโอ่อ่าตระการของพระองค์ ข้าจึงมิอาจทำเช่นนั้นได้
24. “ถ้าข้าให้ทองคำเป็นที่ไว้ใจของข้าหรือพูดกับทองคำนพคุณว่า ‘เจ้าเป็นที่วางใจของข้า’
25. ถ้าข้าเปรมปรีดิ์เพราะสมบัติมากมายของข้าหรือเพราะมือของข้าได้มามาก
26. ถ้าข้าเพ่งดวงตะวันยามส่องแสงหรือดวงเดือนยามเคลื่อนไปอย่างสง่า
27. แล้วใจข้าถูกล่อชวนอย่างลับๆและมือข้าส่งจูบแด่สุริยันจันทรา
28. นี่ก็เป็นความผิดด้วย ที่ผู้พิพากษาจะต้องปรับโทษเพราะข้าคงต้องปฏิเสธพระเจ้าเบื้องบน
29. “ถ้าข้าเปรมปรีดิ์เมื่อศัตรูพินาศหรือลิงโลดเมื่อเหตุร้ายมาทันเขา
30. (ข้าไม่ยอมให้ปากของข้าทำบาปโดยขอชีวิตของเขาด้วยคำแช่งสาป)
31. ถ้าคนในเต็นท์ของข้ามิได้กล่าวว่า‘ยังมีผู้ใดกินเนื้อที่เขาให้ไม่อิ่ม?’
32. (คนต่างถิ่นมิได้ค้างแรมข้างถนนข้าเปิดประตูบ้านแก่คนเดินทาง)
33. ถ้าข้าปิดบังการละเมิดอย่างคนอื่นโดยซ่อนความผิดไว้ในอกของข้า
34. เพราะข้ากลัวมวลชนและกลัวว่าวงศ์ตระกูลจะเหยียดหยามข้าข้าจึงนิ่งเสีย ไม่ออกไปนอกบ้าน
35. โอ ข้าอยากให้สักคนหนึ่งฟังข้า(นี่แหละ ลายเซ็นของข้า ขอองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ตอบข้า)โอ ข้าอยากได้สำนวนฟ้องซึ่งคู่ความเขียนขึ้น
36. ข้าจะใส่บ่าแบกไปแน่ทีเดียวข้าจะมัดมันไว้ต่างมงกุฎ
37. ข้าจะทูลแจ้งทุกฝีก้าวของข้าแด่พระองค์ข้าจะเข้าเฝ้าพระองค์โดยมิหวาดกลัว
38. “ถ้าที่ดินของข้าร้องกล่าวโทษข้าและร่องไถในนั้นพากันร้องไห้
39. ถ้าข้ากินผลิตผลของมันโดยมิได้เสียเงินและทำให้เจ้าของที่ดินเดิมนั้นเสียชีวิต
40. ก็ขอให้ต้นหนามงอกแทนข้าวสาลีและหญ้าสาบแร้งแทนข้าวบาร์เลย์”จบถ้อยคำของโยบ