1. แล้วโยบตอบว่า
2. “พวกท่านจะทรมานข้าและบดขยี้ข้าด้วยถ้อยคำนานสักเท่าใด?
3. ท่านทั้งหลายพูดสบประมาทข้าสิบหนแล้วและที่ทำผิดแก่ข้านั้น ท่านก็ไม่อายเลย
4. ถ้าแม้ว่าข้าหลงทำผิดจริงความผิดของข้าก็อยู่กับข้า
5. ถ้าท่านทั้งหลายยกตัวข่มข้าและใช้ความต่ำต้อยของข้าปรักปรำข้า
6. จงทราบเถิดว่า พระเจ้าทรงผิดต่อข้าและได้เอาตาข่ายล้อมข้าไว้
7. ดูเถิด ข้าร้องออกมาว่า ‘ทารุณจริง’ แต่ไม่มีผู้ใดฟังข้าร้องให้ช่วย แต่ไม่มีความยุติธรรม
8. พระองค์ทรงก่อกำแพงกั้นทางข้าไว้ ข้าจึงข้ามไปไม่ได้และพระองค์ทรงให้ทางของข้ามืดไป
9. พระองค์ทรงปลดศักดิ์ศรีไปจากข้าและถอดมงกุฎจากศีรษะของข้า
10. พระองค์ทรงพังข้าลงเสียทุกด้าน และข้าก็สิ้นไปพระองค์ทรงถอนความหวังของข้าเหมือนถอนต้นไม้
11. พระพิโรธของพระองค์พลุ่งขึ้นใส่ข้าและทรงนับข้าเป็นปรปักษ์ของพระองค์
12. กองทหารของพระองค์ประดังเข้ามาเขาทั้งหลายก่อเชิงเทินต่อสู้ข้าและตั้งค่ายล้อมเต็นท์ของข้า
13. “พระองค์ทรงให้พี่น้องของข้าออกห่างจากข้าเพื่อนของข้าก็หมางเมินข้าไป
14. ญาติของข้าผละหนีและเพื่อนของข้าก็ทิ้งข้า
15. แขกในบ้านและสาวใช้ของข้านับข้าเป็นคนต่างถิ่นข้ากลายเป็นคนต่างด้าวในสายตาของเขา
16. ข้าเรียกคนใช้ของข้า แต่เขาไม่ตอบข้าข้าต้องวิงวอนเขาด้วยปากของข้า
17. ลมหายใจของข้าเป็นที่ขยะแขยงแก่ภรรยาของข้าและข้าเป็นที่รังเกียจแก่พี่น้องของข้าเอง
18. แม้เด็กๆ ก็ดูหมิ่นข้าเมื่อข้าลุกขึ้น พวกเขาก็เย้ยหยันข้า
19. สหายสนิททั้งสิ้นของข้ารังเกียจข้าและคนเหล่านั้นที่ข้ารัก เขาหันหลังให้ข้า
20. กระดูกของข้าเกาะติดหนังและติดเนื้อของข้าและข้ารอดมาได้อย่างหวุดหวิด
21. โอ ท่านผู้เป็นสหายของข้า สงสารข้าเถิด สงสารข้าเถิดเพราะพระหัตถ์ของพระเจ้าได้แตะต้องข้า
22. ทำไมท่านทั้งหลายจึงไล่ตามข้าอย่างพระเจ้าทรงไล่ข้า?ทำไมท่านยังไม่อิ่มเนื้อของข้า?
23. “โอ ข้าอยากให้ถ้อยคำของข้าถูกบันทึกไว้โอ ข้าอยากให้จารึกไว้ในหนังสือ
24. มันจะถูกสลักไว้บนศิลาอย่างถาวรด้วยปากกาเหล็กและตะกั่ว
25. แต่ข้าเองทราบว่า พระผู้ไถ่ของข้าทรงพระชนม์อยู่และในที่สุดพระองค์จะทรงปรากฏบนแผ่นดินโลก
26. และหลังจากผิวหนังของข้าถูกทำลายไปอย่างนี้แล้วในเนื้อหนังของข้า ข้าจะเห็นพระเจ้า
27. ผู้ซึ่งข้าจะได้เห็นเองและดวงตาข้าจะได้เห็น ไม่ใช่คนอื่นจิตใจข้าก็ห่อเหี่ยวอยู่ภายใน
28. เมื่อท่านทั้งหลายว่า ‘เราจะข่มเหงเขาได้อย่างไร?’และ ‘ต้นตอของเรื่องก็พบอยู่ที่เขา’
29. จงกลัวดาบเถิด เพราะพระพิโรธนำโทษของดาบมาเพื่อท่านจะทราบว่ามีการพิพากษา”