1. “แน่ละ มีเหมืองสำหรับแร่เงินและมีที่สำหรับทองคำที่เขาถลุง
2. เหล็กเขาเอามาจากดินและทองแดงเขาหลอมเอาจากหิน
3. มนุษย์กำจัดความมืดและค้นหาไปยังที่ไกลสุดค้นแร่ดิบในที่มืดครึ้มและที่มืดทึบ
4. เขาขุดปล่องไกลจากที่คนอาศัยคนสัญจรไปมาลืมเขาแล้วเขาห้อยโหนแกว่งไกวอยู่ไกลจากผู้คน
5. แผ่นดินนั้นมีอาหารออกมาแต่ข้างใต้ก็สับสนอย่างถูกไฟไหม้
6. ก้อนหินของที่นั่นเป็นที่อยู่ของไพลินและมันมีผงทองคำ
7. “เหยี่ยวไม่รู้จักทางนั้นและตาของเหยี่ยวดำก็หาเห็นไม่
8. สัตว์ป่าที่งามสง่าไม่เหยียบที่นั่นสิงห์ไม่ผ่านไปที่นั่น
9. “เขายื่นมือไปที่หินแข็งและคว่ำภูเขาลงถึงราก
10. เขาขุดร่องน้ำในศิลาและดวงตาเขาเห็นของล้ำค่าทุกอย่าง
11. เขากั้นตาน้ำไว้แล้วสิ่งที่ซ่อนเร้นก็ปรากฏแจ้ง
12. “แต่จะพบปัญญาได้ที่ไหน?และความเข้าใจอยู่ที่ไหน?
13. มนุษย์ไม่รู้จักคุณค่าของปัญญาและในแผ่นดินของคนเป็นก็หาไม่พบ
14. ที่ลึกพูดว่า “ที่ข้าไม่มี”และทะเลกล่าวว่า “ไม่อยู่กับข้า”
15. จะเอาทองซื้อก็ไม่ได้และจะชั่งเงินให้ตามราคาก็ไม่ได้
16. จะตีราคาเป็นทองคำเมืองโอฟีร์ก็ไม่ได้หรือเป็นโอนิกซ์ล้ำค่า หรือไพลินก็ไม่ได้
17. จะเทียบเท่าทองคำและแก้วก็ไม่ได้หรือจะแลกกับเครื่องทองคำนพคุณก็ไม่ได้
18. อย่าเอ่ยถึงกัลปังหาและแก้วผลึกเลยค่าของปัญญาสูงกว่าทับทิม
19. เพอริโดแห่งคูชก็เปรียบกับปัญญาไม่ได้หรือจะตีราคาเป็นทองคำบริสุทธิ์ก็ไม่ได้
20. “ดังนั้นปัญญามาจากไหนเล่า?และความเข้าใจอยู่ที่ไหน?
21. เป็นสิ่งที่ซ่อนพ้นดวงตาของสิ่งมีชีวิตทั้งปวงและปิดบังไว้จากนกบนฟ้า
22. แดนพินาศและมัจจุราชกล่าวว่า‘เราได้ยินเสียงลือเรื่องปัญญากับหู’
23. “พระเจ้าทรงทราบทางไปหาปัญญานั้นและทรงทราบที่อยู่ของปัญญาด้วย
24. เพราะพระองค์ทอดพระเนตรไปถึงที่สุดปลายแผ่นดินโลกและทรงเห็นทุกสิ่งใต้ฟ้าสวรรค์
25. เมื่อพระองค์ประทานแรงแก่ลมและตวงน้ำด้วยเครื่องตวง
26. เมื่อพระองค์ทรงสร้างกฎให้ฝนและสร้างทางไว้ให้แสงแลบของฟ้าผ่า
27. แล้วพระองค์ทอดพระเนตรปัญญาและทรงชันสูตรทรงสถาปนาไว้และทรงวิจัย
28. และพระองค์ตรัสกับมนุษย์ว่า‘ดูเถิด ความยำเกรงองค์เจ้านาย นั่นแหละคือปัญญาและการหันเสียจากความชั่วร้าย คือความเข้าใจ’ ”