บท

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42
  43. 43
  44. 44
  45. 45
  46. 46
  47. 47
  48. 48
  49. 49
  50. 50
  51. 51
  52. 52
  53. 53
  54. 54
  55. 55
  56. 56
  57. 57
  58. 58
  59. 59
  60. 60
  61. 61
  62. 62
  63. 63
  64. 64
  65. 65
  66. 66

พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

อิสยาห์ 33 ฉบับมาตรฐาน (THSV11)

คำ​พยา‌กรณ์​ถึง​การ​ช่วย‍กู้​จาก​ศัตรู

1. วิบัติ​แก่​เจ้า​ผู้‍ทำ‍ลาย‍ล้างและ​ตัว​เจ้า​เอง​ไม่​ถูก​ทำ‍ลาย‍ล้างวิบัติ​แก่​เจ้า​คน‍ทรยศและ​ไม่‍มี​ใคร​ได้​ทรยศ​เจ้าเมื่อ​เจ้า​หยุด​การ​ทำ‍ลาย‍ล้างเจ้า​ก็​จะ​ถูก​ทำ‍ลาย‍ล้างและ​เมื่อ​เจ้า​เลิก​การ​ทรยศเขา‍ทั้ง‍หลาย​ก็​จะ​ทรยศ​เจ้า

2. ข้า‍แต่​พระ‍ยาห์‌เวห์ ขอ​ทรง​กรุณา​พวก‍ข้า‍พระ‍องค์ ข้า‍พระ‍องค์​รอ‍คอย​พระ‍องค์ขอ​ทรง​เป็น​แขน​ของ​ข้า‍พระ‍องค์‍ทั้ง‍หลาย​ทุกๆ เช้าเป็น​ความ​รอด​ของ​พวก‍ข้า‍พระ‍องค์​ใน​ยาม‍ทุกข์‍ยาก

3. เมื่อ​ได้‍ยิน​เสียง​ความ​วุ่น‍วาย ชน‍ชาติ​ทั้ง‍หลาย​ก็​วิ่ง​หนีเมื่อ​พระ‍องค์​ทรง​ลุก‍ขึ้น ประ‌ชา‍ชาติ​ก็​กระ‌จัด​กระ‌จาย​ไป

4. ของ‍ริบ​ของ​พวก‍ท่าน​จะ​ถูก​รวบ‍รวม​เหมือน​ตั๊ก‌แตน​ตัว‍อ่อน​เก็บ​รวบ‍รวมคน​จะ​กระ‌โดด​ตะ‌ครุบ​เหมือน​อย่าง​ฝูง​ตั๊ก‌แตน​ว้า‌ว่อน​โดด​ตะ‌ครุบ

5. พระ‍ยาห์‌เวห์​ทรง​เป็น​ที่​ยก‍ย่อง เพราะ​พระ‍องค์​ประ‌ทับ ณ ที่​สูงพระ‍องค์​ทรง​ให้​ศิ‌โยน​เต็ม​ด้วย​ความ​ยุติ‍ธรรม​และ​ความ​ชอบ‍ธรรม

6. และ​พระ‍องค์​จะ​ทรง​เป็น​เสถียร‍ภาพ​ใน​ช่วง‍เวลา​ของ​ท่านทรง​เป็น​ความ​รอด สติ‍ปัญญา และ​ความ​รู้​อัน​อุดมความ​ยำ‌เกรง​พระ‍ยาห์‌เวห์​เป็น​ทรัพย์‍สมบัติ​ของ​ศิ‌โยน

7. ดู‍สิ ผู้​แกล้ว‍กล้า​ของ​พวก‍เขา​ร่ำ‍ร้อง​อยู่​ภาย‍นอกคณะ‍ทูต​สันติ‍ภาพ​ร่ำ‍ไห้​อย่าง​ขม‍ขื่น

8. ทาง‍หลวง​ก็​ร้าง‍เปล่าคน​สัญจร​ก็​หยุดเขา​หัก​พันธ‌สัญญา​เสียเขา​ดู‍หมิ่น​พยาน​ทั้ง‍หลายเขา​ไม่‍ได้​ให้​เกียรติ​คน

9. แผ่น‍ดิน​ไว้‍ทุกข์​และ​อ่อน‍ระทวยเล‌บา‌นอน​อับอาย​และ​เหี่ยว‍แห้ง​ไปชา‌โรน​เป็น​เหมือน​ที่‍ราบ​แห้ง‍แล้งบา‌ชาน​และ​คาร‌เมล​ก็​สลัด​ใบ

10. พระ‍ยาห์‌เวห์​ตรัส​ว่า “บัด‍นี้ เรา​จะ​ลุก‍ขึ้นบัด‍นี้ เรา​จะ​เป็น​ที่​ยก‍ย่องบัด‍นี้ เรา​จะ​เป็น​ที่​เชิด‍ชู

11. พวก‍เจ้า​อุ้ม‍ท้อง​แต่​แกลบ เจ้า​คลอด​แต่​ตอ‍ข้าวลม‍หาย‍ใจ​ของ​พวก‍เจ้า​เป็น​ไฟ​ที่​จะ​เผา‍ผลาญ​เจ้า

12. และ​ประ‌ชา‍ชน​ทั้ง‍หลาย​ก็​จะ​เหมือน​ถูก​เผา​จน​เป็น​ปูนเหมือน​กอ‍หนาม​ที่​ถูก​ตัด​แล้ว​เผา​ใน​ไฟ

13. “พวก‍เจ้า​ผู้​อยู่​ไกล ฟัง​ซิ​ว่า​เรา​ได้​ทำ​อะไรเจ้า​ผู้​อยู่​ใกล้ จง​รับ​รู้​กำลัง​ของ​เรา”

14. พวก​คน‍บาป​ใน​ศิ‌โยน​ก็​หวาด‍กลัวความ​สะทก‍สะท้าน​เข้า​ครอบ‍งำ​คน​ไร้​พระ‍เจ้ามี​ใคร​ใน​พวก‍เรา​อยู่​กับ​ไฟ​ที่​เผา‍ผลาญ​ได้?มี​ใคร​ใน​พวก‍เรา​อยู่​กับ​การ​เผา‍ไหม้​เป็น​นิตย์​ได้?

15. คือ​ผู้​ดำ‌เนิน​อย่าง​ชอบ‍ธรรม และ​พูด​อย่าง​เที่ยง‍ตรงผู้​ดู‍หมิ่น​ผล​ได้​จาก​การ​บีบ‍บัง‍คับผู้​สลัด​มือ​ของ​เขา​จาก​การ​ถือ​สินบนผู้​อุด​หู​ไม่​ฟัง​อุบาย​เรื่อง​ทำ‍ให้​โลหิต​ตกและ​ปิด​ตา​ของ​เขา​ไม่​มอง​ความ​ชั่ว‍ร้าย

16. เขา​จะ​อาศัย​อยู่​บน​ที่​สูงที่​ลี้‍ภัย​ของ​เขา​จะ​เป็น​ป้อม‍หินจะ​มี​ผู้​ให้​อาหาร​แก่​เขา น้ำ‍ดื่ม​ของ​เขา​จะ​มี​แน่

แผ่น‍ดิน​ของ​กษัตริย์​ผู้​ทรง​สง่า‍งาม

17. ดวง‍ตา​ของ​ท่าน​จะ​เห็น​พระ‍ราชา​ผู้​ทรง​สง่า‍งามและ​จะ​มอง‍เห็น​แผ่น‍ดิน​ที่​ยืด‍ยาว​ออก​ไป​ไกล

18. จิต‍ใจ​ของ​ท่าน​จะ​คิด‍ถึง​ความ​สยด‌สยอง​สมัย​ก่อนคน​ที่​นับ​จำ‌นวน​อยู่​ไหน​แล้ว?คน​ที่​ชั่ง​จำ‌นวน​เงิน​อยู่​ไหน​แล้ว?คน​ที่​นับ​จำ‌นวน​หอ‍คอย​อยู่​ไหน​แล้ว?

19. ท่าน​จะ​ไม่​เห็น​ชน‍ชาติ​ดุ‍ร้าย​อีกคือ​ชน‍ชาติ​ที่​พูด​ต่าง​ภาษา​ซึ่ง​ฟัง​ไม่​ออกที่​พูด​ตะ‌กุก‍ตะ‌กัก​ซึ่ง​เข้า‍ใจ​ไม่‍ได้

20. จง​มอง‍ดู​ศิ‌โยน เมือง​แห่ง​เทศ‌กาล​เลี้ยง​ของ​พวก‍เราดวง‍ตา​ของ​ท่าน​จะ​เห็น​เย‌รู‌ซา‌เล็มเป็น​ที่​อยู่​อัน​สงบ เป็น​เต็นท์​ที่​ไม่​ต้อง​ขน‍ย้ายหลัก‍หมุด​ของ​มัน​จะ​ไม่‍มี​วัน​ถูก​ถอนเชือก‍ผูก​ของ​มัน​ก็​ไม่‍มี​วัน​ขาด

21. และ​ที่​นั่น​พระ‍ยาห์‌เวห์​จะ​เป็น​ผู้​ทรง​โอ่อ่า‍ตระ‌การ​ต่อ​พวก‍เราจะ​เป็น​ดั่ง​สถาน‍ที่​มี​แม่‍น้ำ​และ​ลำ‍ธาร​กว้าง‍ใหญ่ที่​ซึ่ง​เรือ‍พาย​จะ​ไม่​พาย​มาและ​เรือ​ที่​โอ่อ่า‍ตระ‌การ​ไม่​ผ่าน​ไป

22. เพราะ​พระ‍ยาห์‌เวห์​ทรง​เป็น​ผู้‍พิพาก‌ษา​ของ​พวก‍เรา พระ‍ยาห์‌เวห์​ทรง​เป็น​ผู้‍ครอบ‍ครอง​ของ​เราพระ‍ยาห์‌เวห์​ทรง​เป็น​กษัตริย์​ของ​เรา พระ‍องค์​จะ​ทรง​ช่วย​เรา​ให้​รอด

23. สาย‍โยง​ของ​ท่าน​ห้อย‍หย่อนมัน​ยึด​เสา​ให้​แน่น​ไม่‍ได้หรือ​ยึด​ใบ​ให้​กาง​ไม่‍ได้แล้ว​เขา​จะ​แบ่ง​ของ‍ริบ​ที่​มี​มาก‍มาย​นั้นแม้​คน‍ง่อย​ก็​จะ​เอา​เหยื่อ​ไป​ได้

24. ไม่‍มี​ชาว‍เมือง​คน‍ไหน​จะ​พูด​ว่า “ข้า​ป่วย​อยู่”ประ‌ชา‍ชน​ผู้‍อาศัย​อยู่​ที่‍นั่น​จะ​ได้​รับ​การ​อภัย