บท

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42
  43. 43
  44. 44
  45. 45
  46. 46
  47. 47
  48. 48
  49. 49
  50. 50
  51. 51
  52. 52
  53. 53
  54. 54
  55. 55
  56. 56
  57. 57
  58. 58
  59. 59
  60. 60
  61. 61
  62. 62
  63. 63
  64. 64
  65. 65
  66. 66

พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

อิสยาห์ 16 ฉบับมาตรฐาน (THSV11)

1. จง​ส่ง​ลูก‍แกะไป​ยัง​ผู้‍ปก‍ครอง​แผ่น‍ดินจาก​เมือง​เส-ลา​ไป​ตาม​ทาง​ถิ่น‍ทุร‌กัน‌ดารไป​ยัง​ภูเขา​ของ​ธิดา​ศิ‌โยน

2. เหมือน​นก​ที่​กำลัง​บิน‍หนีอย่าง​ลูก‍นก​ที่​พลัด‍พราก​จาก​รังบรร‌ดา​ธิดา​แห่ง​โม‌อับ​ก็​เป็น​อย่าง‍นั้นที่​ตรง​ท่า​ข้าม​ของ​แม่‍น้ำ​อาร‌โนน

3. ช่วย​ให้​คำ‍แนะ‍นำและ​อำนวย​ความ​ยุติ‍ธรรมทำ​ร่ม‍เงา​ของ​ท่าน​เหมือน​กลาง‍คืนณ เวลา​เที่ยง‍วันช่วย​ซ่อน​ผู้​ถูก​ขับ‍ไล่และ​อย่า​ได้​หัก‍หลัง​ผู้‍ลี้‍ภัย

4. ให้​ผู้​ถูก​ขับ‍ไล่​ของ​โม‌อับ​อาศัย​อยู่​กับ​ท่านให้​ที่​หลบ‍ซ่อน​แก่​พวก‍เขา​เพื่อ​ให้​พ้น​จาก​ผู้​ทำ‍ลายเมื่อ​ไม่‍มี​ผู้‍บีบ‍บัง‍คับ​แล้วและ​การ​ทำ‍ลาย​หยุด​หมด​แล้วผู้​เหยียบ‍ย่ำ​หาย​ไป​จาก​แผ่น‍ดิน​อย่าง​สิ้น‍เชิง

5. แล้ว​พระ‍ที่‍นั่ง​จะ​ได้​รับ​การ​สถาปนา​ด้วย​ความ​รัก‍มั่น‍คงและ​จะ​มี​ผู้‍หนึ่ง​นั่ง​อยู่​บน​นั้น​ด้วย​ความ​ซื่อ‍สัตย์ใน​เต็นท์​ของ​ดาวิดคือ​ผู้‍พิพาก‌ษา​ที่​แสวง​หา​ความ​ยุติ‍ธรรมที่​ทำ​ความ​ชอบ‍ธรรม​อย่าง​เร่ง‍ด่วน

6. พวก‍ข้าพ‌เจ้า​ได้‍ยิน​ถึง​ความ​เย่อ‍หยิ่ง​ของ​โม‌อับโม‌อับ​นั้น​ช่าง​หยิ่ง​เหลือ‍เกินและ​ยัง​ได้‍ยิน​ถึง​ความ​ยโส ความ​เย่อ‍หยิ่ง และ​ความ​อวด‍ดี​ของ​เขาการ​คุย‍โม้​ของ​เขา​ก็​เป็น​ความ​เท็จ

7. เพราะ‍ฉะนั้น โม‌อับ​จะ​คร่ำ‍ครวญทุก‍คน​จะ​คร่ำ‍ครวญ​เพื่อ​โม‌อับพวก‍ท่าน​จะ​ครวญ‍คราง​เพื่อ​ขนม​ลูก‌เกด​ของ​เมือง​คีร์‌หะ‌เร‌เซทเพราะ​ว่า​ท่าน​จะ​ถูก​ทำ‍ลาย​จน​หมด‍สิ้น

8. เพราะ​ทุ่ง‍นา​แห่ง​เมือง​เฮช‌โบน​เหี่ยว‍แห้งทั้ง​เถา‍องุ่น​ของ​เมือง​สิบ‌มาห์พวก​เจ้า‍นาย​ของ​บรร‌ดา​ประ‌ชา‍ชาติได้​หัก​กิ่ง‍ก้าน​ทั้ง‍หลาย​ของ​มัน​ลงกิ่ง​ที่​แผ่​ไป​ถึง​เมือง​ยา‌เซอร์และ​หลง‍เจิ่น​ไป​ถึง​ถิ่น‍ทุร‌กัน‌ดารหน่อ​ของ​มัน​แตก​ออก​อย่าง​กว้าง‍ขวางแล้ว​ผ่าน​ข้าม​ทะเล​ไป

9. เพราะ‍ฉะนั้น ข้าพ‌เจ้า​จึง​ร้อง‍ไห้​ด้วย​การ​ร้อง‍ไห้​ของ​เมือง​ยา‌เซอร์เนื่อง‍ด้วย​เถา‍องุ่น​ของ​เมือง​สิบ‌มาห์ข้าพ‌เจ้า​จะ​ให้​ท่าน​ท่วม​ด้วย​น้ำ‍ตา​ของ​ข้าพ‌เจ้า​นะเมือง​เฮช‌โบน และ​เมือง​เอ‌เล‌อา‌เลห์เพราะ​เสียง​โห่‍ร้อง​ใน​ผล‍ไม้​หน้า‍ร้อน​ของ​ท่านและ​ใน​การ​เก็บ‍เกี่ยว​ของ​ท่าน​ได้​สิ้น‍สุด​ลง

10. ความ​ชื่น‍บาน และ​ความ​ยินดี​ถูก​เอา​ไปเอา​ไป​จาก​สวน​ผล‍ไม้ไม่‍มี​การ​ร้อง​อย่าง​ชื่น‍บาน​ตาม​สวน‍องุ่นไม่‍มี​เสียง​โห่‍ร้อง​ยินดีไม่‍มี​คน‍ย่ำ​ให้​เหล้า‍องุ่น​ออก​ใน​บ่อ‍ย่ำ​องุ่นเรา​ได้​ทำ​ให้​เสียง​เฮ​ย่ำ​องุ่น​เงียบ​หาย​ไป

11. ฉะนั้น จิต​ของ​ข้าพ‌เจ้า​ร่ำ‍ไห้​เหมือน​เสียง‍พิณ​เพื่อ​โม‌อับและ​ใจ​ของ​ข้าพ‌เจ้า​ร่ำ‍ไห้​เพื่อ​เมือง​คีร์‌เฮ‌เรส

12. และ​เมื่อ​โม‌อับ​เข้า‍เฝ้า​และ​เหน็ด‍เหนื่อย​อยู่​ที่​ปู‌ชนีย‌สถาน‍สูง และ​เขา​เข้า‍มา​อธิษ‌ฐาน​ใน​สถาน​ศักดิ์‍สิทธิ์​ของ​เขา เขา​ก็​จะ​ไม่‍ได้​รับ​ความ​ช่วย‍เหลือ

13. นี่‍เป็น​พระ‍วจนะ​ซึ่ง​พระ‍ยาห์‌เวห์​ตรัส​เกี่ยว‍กับ​โม‌อับ​ใน​อดีต

14. แต่​บัด‍นี้ พระ‍ยาห์‌เวห์​ตรัส​ว่า “ภาย‍ใน 3 ปี​ตาม​ปี‍จ้าง​ลูก‍จ้าง ศักดิ์‍ศรี​ของ​โม‌อับ​จะ​ถูก​เหยียด‍หยาม แม้​มวล‍ชน​ทั้ง‍หมด​จะ​มี​จำ‌นวน​มหา‌ศาล แต่​คน​เหลือ​อยู่​นั้น​จะ​มี​น้อย​และ​อ่อน‍ปวก‍เปียก”