1. วิบัติแก่คนเหล่านั้นที่ออกกฎหมายอธรรมและแก่พวกที่เขียนกฎมาบีบบังคับ
2. เพื่อผลักไสคนขัดสนไปจากความยุติธรรมและปล้นสิทธิของคนจนแห่งชนชาติของเราเพื่อให้หญิงม่ายกลายเป็นของริบของพวกเขาและทำให้ลูกกำพร้าพ่อกลายเป็นเหยื่อ
3. พวกท่านจะทำอย่างไรในวันลงโทษ?และในวันทำลายล้างซึ่งมาจากที่ไกล?ท่านทั้งหลายจะหนีไปพึ่งใคร?และพวกท่านจะเก็บทรัพย์สมบัติของท่านไว้ที่ไหน?
4. ไม่มีอะไรเหลือนอกจากจะก้มตัวลงอยู่กับพวกนักโทษหรือล้มลงในหมู่คนที่ถูกฆ่าถึงกระนั้นก็ดี พระพิโรธของพระองค์ก็ยังไม่ได้หันกลับและพระหัตถ์ของพระองค์ยังเหยียดออกอยู่
5. วิบัติแก่อัสซีเรีย ผู้เป็นตะบองแห่งความกริ้วของเราและไม้พลองในมือของพวกเขาเป็นความเกรี้ยวกราดของเรา
6. เราใช้เขาไปสู้ประเทศชาติหนึ่งที่ทิ้งพระเจ้าเราบัญชาเขาให้ไปสู้ชนชาติที่เรากริ้วให้ไปเอาของริบและฉวยของปล้นและให้เหยียบย่ำลงเหมือนเหยียบเลนบนถนน
7. แต่เขาไม่ได้ตั้งใจเช่นนั้นและจิตใจของเขาก็ไม่ได้คิดอย่างนั้นเพราะในใจของเขาคิดแต่จะทำลายและทำลายประชาชาติไปไม่ใช่น้อย
8. เพราะเขาพูดว่า“พวกผู้บัญชาการของข้าล้วนเป็นกษัตริย์ไม่ใช่หรือ?
9. เมืองคาลโนก็เหมือนเมืองคารเคมิชไม่ใช่หรือ?เมืองฮามัทก็เหมือนเมืองอารปัดไม่ใช่หรือ?เมืองสะมาเรียก็เหมือนเมืองดามัสกัสไม่ใช่หรือ?
10. เหมือนอย่างที่มือของข้ายื่นไปถึงบรรดาราชอาณาจักรของรูปเคารพซึ่งมีรูปเคารพแกะสลักใหญ่กว่าของเยรูซาเล็มและสะมาเรีย
11. แล้วข้าจะไม่ทำกับเยรูซาเล็มและรูปเคารพของเขาอย่างที่ข้าได้ทำกับสะมาเรียและรูปเคารพของเขาหรือ? ”
12. เมื่อองค์เจ้านายทำพระราชกิจทั้งหมดของพระองค์ที่ภูเขาศิโยนและที่เยรูซาเล็มเสร็จแล้ว พระองค์จะทรงลงโทษการโอ้อวดจากใจจองหองของพระราชาของอัสซีเรีย และการยกตัวด้วยสายตายโสของเขา
13. เพราะเขาว่า“ข้าทำการนี้ด้วยกำลังมือของข้าและด้วยสติปัญญาของข้า เพราะข้ามีความเข้าใจข้าได้รื้อเขตแดนของชนชาติทั้งหลายและได้ปล้นทรัพย์สมบัติของเขาข้าเป็นเหมือนผู้ทรงพลังที่ได้ฉุดบรรดากษัตริย์ลงมา
14. มือของข้าได้ฉวยทรัพย์สมบัติของชนชาติทั้งหลายเหมือนฉวยรังนกและคนเก็บไข่นกที่ถูกทิ้งอย่างไรข้าก็รวบรวมแผ่นดินโลกทั้งหมดอย่างนั้นไม่มีใครขยับปีกมาปกป้องหรืออ้าปากหรือร้องเสียงจ้อกแจ้ก”
15. ขวานจะคุยข่มคนที่ใช้มันจามหรือ?หรือเลื่อยจะทะนงตัวเหนือผู้ที่ใช้มันเลื่อยหรือ?ราวกับว่าไม้ตะบองจะยกผู้ที่ถือมันได้?หรือไม้พลองจะยกผู้ที่ไม่ใช่ท่อนไม้ได้?
16. ฉะนั้น องค์เจ้านาย พระยาห์เวห์จอมทัพจะทรงให้โรคผอมแห้งมาในหมู่คนกำยำล่ำสันของเขาและจะมีการเผาไหม้ลุกโชนขึ้นใต้ศักดิ์ศรีของเขาเหมือนอย่างกับไฟไหม้
17. ความสว่างแห่งอิสราเอลจะเป็นไฟและองค์บริสุทธิ์ของเขาจะเป็นเปลวเพลิงแล้วไฟจะเผาและทำลายหนามใหญ่และหนามย่อยของเขาในวันเดียว
18. พระองค์จะทรงทำลายศักดิ์ศรีของป่าและสวนผลไม้ของเขารวมทั้งจิตใจและร่างกายและจะเป็นเหมือนเมื่อคนป่วยซูบตายไป
19. ต้นไม้ในป่าของเขาจะเหลือน้อยเต็มทีจนเด็กนับจำนวนได้
20. ในวันนั้น คนอิสราเอลที่เหลืออยู่และคนรอดตายแห่งเชื้อสายของยาโคบ จะไม่พึ่งพิงผู้ตีเขาอีก แต่จะพึ่งพิงพระยาห์เวห์ องค์บริสุทธิ์ของอิสราเอลด้วยจริงใจ
21. คนที่เหลืออยู่จะกลับมายังพระเจ้าผู้ทรงฤทธิ์ คือคนที่เหลืออยู่ของยาโคบ
22. อิสราเอลเอ๋ย เพราะแม้ว่าชนชาติของเจ้าจะเป็นดั่งทรายในทะเล คนที่เหลืออยู่เท่านั้นจะกลับมา การทำลายนั้นถูกกำหนดไว้แล้วด้วยความชอบธรรมอย่างล้นหลาม
23. เพราะว่าพระยาห์เวห์องค์เจ้านายผู้ทรงเป็นจอมทัพจะทรงให้การทำลายอย่างหมดสิ้นเกิดขึ้นท่ามกลางแผ่นดินโลกทั้งหมด ตามที่กำหนดไว้
24. ฉะนั้น พระยาห์เวห์องค์เจ้านายผู้ทรงเป็นจอมทัพตรัสดังนี้ว่า “ชนชาติของเราผู้อยู่ในศิโยนเอ๋ย อย่ากลัวคนอัสซีเรียผู้ตีพวกเจ้าด้วยตะบองและยกไม้พลองของเขาขึ้นสู้เจ้าเหมือนอย่างเมื่ออยู่ในอียิปต์
25. เพราะอีกไม่นานความกริ้วของเราจะสิ้นสุด และความโกรธของเราจะมุ่งสู่การทำลายพวกเขา”
26. และพระยาห์เวห์จอมทัพจะทรงเหวี่ยงแส้มาสู้เขา เหมือนดังที่พระองค์ทรงโจมตีคนมีเดียน ณ ศิลาโอเรบ และไม้พลองของพระองค์ที่เคยอยู่เหนือทะเล พระองค์จะทรงยกขึ้นอย่างที่ทำในอียิปต์
27. และในวันนั้นภาระของเขาจะหลุดจากบ่าของท่านและแอกของเขาจากคอของท่าน และแอกก็ถูกทำลายเพราะความอ้วน
28. เขามาถึงอัยยาทแล้วเขาผ่านมิโกรนไปแล้วเขาเก็บสัมภาระของเขาไว้ที่มิคมาช
29. เขาทั้งหลายผ่านช่องหว่างเขามาแล้วเกบาเป็นที่พักค้างคืนของเรารามาห์สะทกสะท้านกิเบอาห์ของซาอูลหนีไปแล้ว
30. ธิดาของกัลลิมเอ๋ย จงส่งเสียงร้องซีไลชาห์เอ๋ย ฟังซีอานาโธท ช่างน่าอนาถ
31. มัดเมนาห์กำลังวิ่งหนีชาวเมืองเกบิมรีบหลบภัย
32. แต่ในวันนี้เองเขาจะหยุดอยู่ที่เมืองโนบเขาจะสั่นกำปั้นของเขาเข้าใส่ภูเขาของธิดาศิโยนเข้าใส่เนินเขาแห่งเยรูซาเล็ม
33. ดูสิ องค์เจ้านาย คือพระยาห์เวห์จอมทัพจะทรงตัดกิ่งไม้ด้วยกำลังอันน่าคร้ามกลัวต้นที่สูงยิ่งจะถูกโค่นลงมาและต้นที่สูงจะต้องถูกทลายลง
34. พระองค์จะทรงใช้ขวานโค่นป่าทึบและเลบานอนซึ่งมีต้นไม้สูงตระหง่านจะล้มลง