1. ครุวาทเกี่ยวกับถิ่นทุรกันดารของทะเลเหมือนพายุหมุนที่พัดพุ่งไปในเนเกบมันมาจากถิ่นทุรกันดารมาจากแผ่นดินที่น่ากลัว
2. เขาบอกนิมิตที่หนักหน่วงแก่ข้าพเจ้าว่าคนทรยศก็ได้ทรยศคนทำลายก็เข้าทำลายเอลามเอ๋ย จงบุกขึ้นไปมีเดียเอ๋ย จงเข้าล้อมเสียงถอนใจทั้งหมดของเธอเราได้ทำให้สิ้นสุดแล้ว
3. เพราะฉะนั้น บั้นเอวของข้าพเจ้าจึงเต็มด้วยความทุกข์ความเจ็บปวดเกาะกุมข้าพเจ้าไว้เหมือนความเจ็บปวดของหญิงที่กำลังคลอดลูกข้าพเจ้าหนักใจจนไม่อาจจะฟังข้าพเจ้าท้อใจจนไม่อาจมองดู
4. ใจของข้าพเจ้าฟุ้งซ่านไป ความหวาดกลัวท่วมท้นข้าพเจ้าแสงโพล้เพล้ซึ่งข้าพเจ้าหวังกลับทำให้ข้าพเจ้าสั่นกลัว
5. เขาเตรียมการเลี้ยงไว้เขาปูพื้นเขากิน เขาดื่มเจ้านายทั้งหลายเอ๋ย จงลุกขึ้นชโลมโล่ไว้ด้วยน้ำมัน
6. เพราะองค์เจ้านายตรัสกับข้าพเจ้าดังนี้ว่า“จงไป และตั้งยามไว้ให้เขาไปป่าวประกาศสิ่งที่เขาเห็น
7. เมื่อเขาเห็นคนขี่ม้า คือพลม้าเป็นคู่ๆหรือคนขี่ลา คนขี่อูฐให้เขาฟังด้วยความตั้งใจด้วยความตั้งใจจริงๆ”
8. แล้วผู้มองเห็นร้องว่า“เจ้านาย ข้าพเจ้ายืนอยู่บนหอคอยอย่างต่อเนื่องตลอดเวลากลางวันและประจำอยู่ที่ตำแหน่งของข้าพเจ้าทุกๆ ค่ำคืน
9. และ นี่แน่ะ มีคนขี่ม้ามาคือพลม้าเป็นคู่ๆและเขาตอบว่า‘บาบิโลนล่มแล้ว ล่มแล้วพวกรูปเคารพทั้งหมดแห่งพระของเขาแตกหักเป็นชิ้นๆ ลงบนพื้นดิน’ ”
10. ท่านผู้ถูกนวดและผู้ถูกฝัดร่อนของข้าเอ๋ยสิ่งที่ข้าได้ยินจากพระยาห์เวห์จอมทัพพระเจ้าแห่งอิสราเอล ข้าก็บอกกับพวกท่าน
11. ครุวาทเกี่ยวกับดูมาห์มีคนหนึ่งร้องถามข้าพเจ้าจากเสอีร์ว่า “คนยามเอ๋ย ดึกเท่าไรแล้ว?คนยามเอ๋ย ดึกเท่าไรแล้ว? ”
12. คนยามตอบว่า“เช้ามาถึง กลางคืนก็มาด้วยถ้าจะถาม ก็ถามเถิดจงกลับมาอีก”
13. ครุวาทเกี่ยวกับอาระเบียโอ กองคาราวานของคนเดดานเอ๋ยเจ้าจะพักอยู่ในป่าแห่งอาระเบีย
14. ชาวแผ่นดินเทมาเอ๋ยจงเอาน้ำมาให้คนกระหายเอาขนมปังมาต้อนรับผู้ลี้ภัย
15. เพราะเขาได้หลบหนีจากดาบจากดาบที่ชักออกจากธนูที่โก่งอยู่และจากสงครามที่ร้ายแรง
16. เพราะองค์เจ้านายตรัสกับข้าพเจ้าดังนี้ว่า “ศักดิ์ศรีทั้งหมดของคนเคดาร์จะสิ้นสุดภายในปีเดียวตามปีจ้างลูกจ้าง
17. และจำนวนนักธนูที่เหลืออยู่ของนักรบของคนเคดาร์จะมีน้อย” เพราะพระยาห์เวห์ พระเจ้าของอิสราเอล ได้ตรัสแล้ว