1. Pastaj dëgjova në qiell një si zë të lartë turme të madhe, që tha:«Aleluja!Shpëtimi, lavdia e fuqia i përkasin Perëndisë tonë,
2. sepse gjykimet e tij janë të vërteta e të drejta.Ai e gjykoi laviren e madhe,që e çoi tokën në shthurje me kurvërinë e sajdhe mori shpagim për gjakun e shërbëtorëve të tijtë vrarë nga duart e saj».
3. Pastaj thanë përsëri:«Aleluja!Tymi i shkrumbimit të saj ngjitet lart në shekuj të shekujve».
4. Atëherë të njëzet e katër pleqtë e të katër gjallesat ranë përmbys dhe adhuruan Perëndinë që rri ulur në fron duke thënë:«Amen! Aleluja!».
5. Pastaj nga froni doli një zë që tha:«Lëvdoni Perëndinë tonëtë gjithë ju shërbëtorët e tijdhe ju që e druani,të mëdhenj e të vegjël».
6. Dëgjova edhe një si zë turme të madhe, posi ushtimë detrash e bubullimash të forta që tha:«Aleluja!Mbretëroi Zoti,Perëndia ynë i gjithëpushtetshëm.
7. Le të gëzohemi e të ngazëllehemi,le t’i japim lavdi atij,sepse erdhi dasma e Qengjitdhe nusja është bërë gati».
8. Asaj i dhanë për të veshurnjë rrobë të ndritshme prej liri të pastër.Kjo rrobë përfaqëson veprat e drejta të besimtarëve të Krishtit.
9. Pastaj engjëlli më tha: «Shkruaj! Lum ata që janë ftuar në darkën e dasmës së Qengjit». Dhe shtoi: «Këto janë fjalët e vërteta të Perëndisë».
10. Unë rashë përmbys para këmbëve të tij për ta adhuruar, ndërsa ai më tha: «Mos! Unë jam shërbëtor si ti dhe si vëllezërit e tu që ruajnë dëshminë e Jezuit. Adhuro Perëndinë!». Dhe dëshmia e Jezuit është shpirti i profecisë.
11. Pastaj pashë qiellin të hapur dhe një kalë të bardhë. Kalorësi quhej ‘Besimtar dhe i Vërtetë’. Ai gjykon e lufton me drejtësi.
12. Sytë e tij ishin si flakë zjarri, ndërsa mbi kokë mbante shumë kurora të vogla. Ai kishte të shkruar një emër që nuk e dinte askush përveç tij.
13. Ishte i veshur me rroba të ngjyera në gjak dhe mbante emrin ‘Fjala e Perëndisë’.
14. Pas tij vinin ushtritë e qiellit, hipur mbi kuaj të bardhë dhe veshur me rroba të ndritshme prej liri të pastër.
15. Nga goja e tij dilte një shpatë e mprehtë, me të cilën do të mposhtë kombet. Ai do t’i sundojë me skeptër të hekurt dhe do ta shtrydhë rrushin në vozën e verës së zemërimit të tmerrshëm të Perëndisë së gjithëpushtetshëm.
16. Mbi rrobë dhe mbi kofshë kishte të shkruar emrin: ‘Mbreti i mbretërve dhe Zoti i zotërve’.
17. Pastaj pashë një engjëll që qëndronte në diell. Ai u foli me zë të fortë të gjithë shpendëve që fluturonin në mes të qiellit: «Ejani e mblidhuni në darkën e madhe të Perëndisë,
18. që të hani mish mbretërish, prijësish ushtarakë e të fortësh, mish kuajsh e kalorësish, mishin e të gjithë njerëzve, të lirë e skllevër, të vegjël e të mëdhenj».
19. Atëherë pashë bishën dhe mbretërit e tokës me ushtritë e tyre, që ishin mbledhur për të luftuar kundër atij që rrinte mbi kalë dhe ushtrisë së tij.
20. Bisha u kap dhe bashkë me të edhe profeti i rremë, që në prani të saj bënte mrekulli, me të cilat mashtronte ata që kishin marrë damkën e bishës dhe që kishin adhuruar shëmbëlltyrën e saj. Pastaj, që të dy u hodhën të gjallë në liqenin e zjarrtë që digjet me squfur.
21. Të tjerët u vranë nga shpata që dilte nga goja e kalorësit dhe të gjithë shpendët u ngopën me mishin e tyre.