1. Pastaj pashë në qiell një shenjë të madhe e të mahnitshme, shtatë engjëj që kishin shtatë plagët e fundit. Me to përfundoi zemërimi i Perëndisë.
2. Pashë edhe diçka si det të qelqtë përzier me zjarr, si edhe ata që kishin mundur bishën, shëmbëlltyrën e saj dhe numrin e emrit të saj. Ata qëndronin mbi detin e qelqtë me harpat e Perëndisë në duar
3. dhe këndonin këngën e Moisiut, shërbëtorit të Perëndisë dhe këngën e Qengjit:«Të mëdha e të mrekullueshme janë veprat e tua,o Zot, Perëndi i gjithëpushtetshëm!Të drejta e të vërteta udhët e tua,o mbret i kombeve!
4. Kush nuk do të të druajë ty o Zotdhe kush nuk do ta përlëvdojë emrin tënd?Vetëm ti je i shenjtëdhe gjithë kombet do të vijnëe do të të adhurojnë,sepse u shfaqën të gjitha veprat e tua të drejta».
5. Pastaj pashë se u hap tempulli i tendës së dëshmisë në qiell.
6. Nga tempulli dolën shtatë engjëjt që kishin shtatë plagët. Ata ishin veshur me pëlhura të pastra dhe të shndritshme, ndërsa kraharorët i kishin ngjeshur me breza të artë.
7. Njëra nga katër gjallesat u dha shtatë engjëjve shtatë kupa të arta, të mbushura me zemërimin e Perëndisë që jeton në shekuj të shekujve.
8. Tempulli u mbush me tymin e lavdisë e të fuqisë së Perëndisë dhe askush nuk mund të hynte në tempull, derisa të mbaronin të shtatë plagët e shtatë engjëjve.