поглавја

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42

Стар Завет

Нов Завет

Јов 24 БИБЛИЈА (Свето Писмо): Стариот и Новиот Завет (MKB)

1. „Зошто времињата не се скриени од Семоќниот, а верниците не ги видуваат Неговите денови?

2. Безбожниците ги преместуваат меѓите, ограбуваат стадо и го пасат.

3. Им го одведуваат ослето на сирачето, го земаат во залог волот на вдовицата.

4. Ги тераат бедните од патот; се кријат бедните на земјата.

5. Како диви ослици во пустината рано одат да заграбат плен: пустината им ги храни децата.

6. Тие собираат во туѓа нива, го берат лозјето на опакиот.

7. Голите немаат облека ноќе, ни покривка против студот.

8. Тие киснат од планинските поројни дождови; без засолниште, се долепуваат до карпата.

9. Го оттгргнуваат сиракот од градата, земаат во залог дете од бедниот.

10. Одат голи, немаат облека; изгладнети, носат туѓи снопови.

11. Кои цедат масло меѓу ѕидовите; жедни, газат во каците.

12. Луѓето на умирање офкаат низ градовите, и душите на ранетите викаат за помош, но Бог се оглушува на сè тоа.

13. Има такви, кои ја мразат светлината: не ги признаваат нејзините патишта, ниту се придржуваат до нејзините патеки.

14. Убиецот се крева во мракот, ги коле бедниот и сиромашниот.

15. Окото на прељубникот копнее за примрак: „Никој нема да ме види,” вели тој и го прекрива своето лице со превез.

16. Во темнината ги пробива куќите, оние куќи, кои ги забележал дење. Тие не сакаат да знаат за светлина.

17. Зората им е како смртна сенка: штом зазори силен страв ги фаќа.

18. Тој е побрз од водите, избегнувајќи го патот преку лозјата, неговите имоти се проколнати во земјата.

19. Како што горештината и жегата го впиваат снегот, така и Подземјето ги проголтува грешниците.

20. Крилото што го роди го заборави, неговото име не се спомнува веќе; неправдата е скршена како стебло.

21. Тој измачуваше жена неротка, не и стори добро на вдовицата.

22. Но оној што силно ги фаќа насилниците, станува, а за нив гасне сета надеж.

23. Му даде сигурност, и тој се надева; со окото ги надгледуваше неговите патеки.

24. Се воздигнаа за малку, а тогаш исчезнаа, се рушат и изгниваат како сите други, пресечени како главите на класовите.

25. Не е ли така? Кој ќе ме изобличи во лага? Кој може да ги поништи моите зборови.